eClass ΕΚΠΑ | Ελληνική Κοινωνία και Πολιτική

Όνομα	Μέγεθος	Ημερομηνία
Χ. Βερναρδάκης - Γ. Μαυρής, Κόμματα και Κοινωνικές Συμμαχίες στην προδικτατορική Ελλάδα – Οι προϋποθέσεις της μεταπολίτευσης, Αθήνα: εκδ. Εξάντας, 1991. Αντικείμενο του βιβλίου αποτελούν οι βασικοί κομματικοί σχηματισμοί της μετεμφυλιακής-προδικτατορικής περιόδου, οι σχέσεις που διαμόρφωσαν σε αυτήν την περίοδο με τις κοινωνικές δυνάμεις και τις καμπές του κοινωνικού ανταγωνισμού, η θέση που κατέλαβαν στη συγκεκριμένη μορφή του κράτους. Η ανάλυση ολοκληρώνεται σε οκτώ κεφάλαια. Στο εισαγωγικό κεφάλαιο επιχειρείται η ανάλυση της βασικής τομής του σύγχρονου ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού που συντελέστηκε κατά τη δεκαετία 1940-50. Οι κοινωνικές και πολιτικές διαιρέσεις που διαμορφώνονται από τότε, θα αποτελέσουν το σημείο εκκίνησης της μεταπολεμικής ελληνικής κοινωνίας. Στο πρώτο κεφάλαιο εξετάζονται συγκεκριμένα οι σχέσεις εκπροσώπησης που διαμόρφωσε το ΚΚΕ στην κατοχή με το λαϊκό κοινωνικό μπλοκ, αλλά και η διάρρηξή τους στην επόμενη περίοδο του εμφυλίου, γεγονός εξαιρετικής σημασίας σε ό,τι αφορά στην εμφάνιση του πολιτικού φαινομένου του ‘Κέντρου’. Το τρίτο και το τέταρτο κεφάλαιο του βιβλίου παρουσιάζει και αναλύει τις συνθήκες ζωής στη μεταπολεμική (μετεμφυλιακή) κοινωνία, καθώς και τους κοινωνικούς αγώνες της περιόδου. Οι πολιτικές εκπροσωπήσεις των δύο κοινωνικών μπλοκ, του αστικού συνασπισμού εξουσίας και του λαϊκού κοινωνικού μπλοκ, αποτελούν το αντικείμενο του τετάρτου και του πέμπτου κεφαλαίου. Ιδιαίτερο βάρος δίδεται στη μορφοποίηση και διατήρηση μιας πρωτοφανούς κοινωνικής και εκλογικής πόλωσης, χαρακτηριστικό γνώρισμα ολόκληρης της υπό εξέταση περιόδου, αλλά και της επόμενης μεταπολιτευτικής περιόδου. Επιστέγασμα της μελέτης αποτελεί η ανάλυση των Ιουλιανών γεγονότων του 1965 που παρουσιάζεται στο έκτο κεφάλαιο, ιστορική στιγμή που σύμφωνα με το βιβλίο αποτελεί σημείο κορύφωσης της κοινωνικής έντασης που κυοφορείται στη μετεμφυλιακή δεκαπενταετία. Τα Ιουλιανά γεγονότα, αποτελούν ίσως την πλέον ‘απωθημένη’ και ‘συσκοτισμένη’ μεταπολεμική στιγμή, παρά το γεγονός ότι καθορίζει τόσο τις ιστορικές εξελίξεις που ακολούθησαν (δικτατορία 1967) όσο και τη μορφή των πολιτικών δυνάμεων και των ιδεολογικών σχέσεων που διαμορφώθηκαν μετά τη μεταπολίτευση. Τα καταλυτικά αποτελέσματα της κοινωνικής έκρηξης των Ιουλιανών στην πολιτική σκηνή, στις ιδεολογικές σχέσεις, στον πολιτισμό και τη δομή των κοινωνικών δυνάμεων παρουσιάζονται στο έβδομο κεφάλαιο. Τέλος, στο όγδοο κεφάλαιο εξάγονται ορισμένα συμπεράσματα σχετικά με την αντιπροσώπευση, τις μορφές που αυτή έλαβε στο συγκεκριμένο ιστορικό - κοινωνικό πλαίσιο, καθώς και τις μορφές της ιδεολογίας στην προδικτατορική Ελλάδα. Σε θεωρητικό επίπεδο, το συγκεκριμένο βιβλίο τοποθετείται στον αντίποδα των θεωριών της ‘εξάρτησης’ του ελληνικού καπιταλισμού και της ελληνικής κοινωνίας, του πολιτικισμού και του δομικισμού, θεωρίες που αποτέλεσαν τις κυρίαρχες ιστορικά κατανοήσεις της ελληνικής πολιτικής. Αντίθετα, αποδόθηκε προτεραιότητα στην ανάλυση των ενδογενών κοινωνικών αντιθέσεων και στις μορφές του κοινωνικού ανταγωνισμού, υλικά (και δυναμικά) αποτελέσματα των οποίων είναι τα πολιτικά κόμματα, η μορφή του κράτους, η μορφή της αντιπροσώπευσης, οι ιδεολογίες, τα προγράμματα των κομμάτων.	3.29 MB	29/12/20, 10:52 π.μ.
Τσίρμπας, Γ. (2009), «Από την επικοινωνία της ιδεολογίας στην ιδεολογία της επικοινωνίας : αναδρομική αξιολόγηση του πολιτικού λόγου ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., 1974-2007.», Ελληνική Επιθεώρηση Πολιτικής Επιστήμης, 34, 72-91. Στο άρθρο αυτό επιχειρείται η συγκριτική αξιολόγηση της εξέλιξης του πολίτικου λόγου του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., από το 1974 μέχρι το 2007, με βάση τη θεωρία της επαγγελματοηοίησης της πολιτικής και μία από τις βασικές ερευνητικές υποθέσεις που απορρέουν από αυτή, την υπόθεση περί σταδιακής σύγκλισης και ομοιογενοποίησης του πολιτικού λόγου των κομμάτων εξουσίας. Για τον σκοπό αυτόν εφαρμόζεται ένας πρωτότυπος πειραματικός σχεδιασμός αναδρομικής αξιολόγησης. Ο έλεγχος γίνεται στο επίπεδο της πρόσληψης του πολιτικού λόγου και έχει δύο πτυχές: αφορά τόσο την πιθανή ιδεολογική σύγκλιση στην πορεία του χρόνου από το 1974 έως το 2007, όσο και την πιθανή σύγχυση της κομματικής ταυτότητας του πολιτικού λόγου την ίδια περίοδο. Τα ερευνητικά αποτελέσματα επιβεβαιώνουν προκαταρκτικά την υπόθεση εργασίας, ιδίως στο επίπεδο της ταυ- τοδότησης, αποτυπώνοντας μια πορεία διαρκώς αυξανόμενης δυσκολίας των ερωτώμενων να διαχωρίσουν τον λόγο ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. κατά τη διερευνώμενη περίοδο. Ταυτόχρονα, ανιχνεύονται ενδιαφέρουσες εκλεκτικές συγγένειες του λόγου των δύο κομμάτων με τα υπόλοιπα κόμματα του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Αναδεικνύεται, τέλος, η αξία της χρήσης πειραματικών μεθοδολογιών στον χώρο των κοινωνικών επιστημών	4.82 MB	7/12/20, 9:32 π.μ.
Τσατσάνης, Μ. (2009). «Παλαιές και νέες διαιρετικές τομές»σε Γ. Κωνσταντινίδης & Ν. Μαραντζίδης & Τ. Παππάς, (επιμ.), Κόμματα και πολιτική στην Ελλάδα. Οι σύγχρονες εξελίξεις, Κριτική, Αθήνα	177.61 KB	7/12/20, 9:46 π.μ.
Τεπέρογλου Ε., Χατζηπαντελής Θ., Ανδρεάδης Ι.,(2010),«Μελέτη διαιρετικών τομών εκλογέων και υποψηφίων στο εθνικό και ευρωπαϊκό δίπολο: συγκλίσεις και αποκλίσεις».	377.09 KB	7/12/20, 9:45 π.μ.
Σωτηρόπουλος. Δ., (2016), «Η καταπολέμηση της διαφθοράς στην Ελλάδα πριν και μετά την εκδήλωση της οικονομικής κρίσης: επιτυχίες και αποτυχίες», ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ: ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ & ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ, Πρακτικά συνεδρίου, Αθήνα Το άρθρο διερευνά της συνέχειες και τις τομές ως προς την πρόσληψη και καταπολέμηση της διαφθοράς πριν και μετά την εκδήλωση της οικονομικής κρίσης. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι υπό την πίεση της κοινής γνώμης, καθώς και την πίεση εκ μέρους των δανειστών της χώρας, από το 2010 καλύφθηκαν νομοθετικά κενά, δημιουργήθηκαν νέες εισαγγελικές αρχές, κυβερνητικές και διοικητικές δομές καταπολέμησης της διαφθοράς ενώ δρομολογήθηκε η ποινική διαδικασία σε πολλές υποθέσεις. Ωστόσο, όπως παρατηρεί, εμφανίστηκαν και στον τομέα καταπολέμησης της διαφθοράς τα γνωστά προβλήματα εφαρμογής των υιοθετούμενων μέτρων. Τέτοια προβλήματα ήταν οι καθυστερήσεις, η επικάλυψη αρμοδιοτήτων, η υποχρηματοδότηση, η έλλειψη εξειδικευμένων δεξιοτήτων και μέσων και βέβαια η κυμαινόμενη πολιτική βούληση εφαρμογής της νομοθεσίας. Επιπρόσθετα, ο ρυθμός και το εύρος των νέων μέτρων προσδιορίστηκαν περισσότερο από εξωτερικές πιέσεις συμμόρφωσης της Ελλάδας σε διεθνή πρότυπα ,παρά από εσωτερικούς παράγοντες. Ως κύριους υπεύθυνους των ελλειμάτων διαφάνειας εντοπίζει τα συνταγματικά εμπόδια, τον κομματικό ανταγωνισμός, τον ρόλο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, τις ενδοδιοικητικές και ενδοκυβερνητικές αδυναμίες και αντιθέσεις, καθώς και μια κουλτούρα ανοχής στη διαφθορά που εμποδίζουν και σήμερα την καταπολέμηση της διαφθοράς. Καταλήγει δε συμπερασματικά ότι η εκδήλωση της οικονομικής κρίσης προκάλεσε πολλές αλλαγές, αλλά όχι μια «αλλαγή παραδείγματος» στην πολιτική καταπολέμησης της διαφθοράς στην Ελλάδα.	2.67 MB	3/12/20, 1:01 μ.μ.
Σωτηρόπουλος. Δ., (1993). «Κρατική γραφειοκρατία και πολιτικά κόμματα στη μεταπολεμική Ελλάδα: Μια σχέση ανισορροπίας.», Ελληνική Επιθεώρηση Πολιτικής Επιστήμης, 2, 83-100. Το άρθρου πραγματεύεται την ανισορροπία οργανωτικής ισχύος στη σχέση της κρατικής γραφειοκρατίας με τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα μετά το 1974. Στην ανάλυση του η οργανωτική ισχύς των κομμάτων και η αντίστοιχη οργανωτική αδυναμία της ελληνικής γραφειοκρατίας ορίζονται με βάση την ύπαρξη ή την έλλειψη πόρων οργανωσιακής φύσης που έχουν στη διάθεσή τους η γραφειοκρατία και τα κόμματα. Στη συνάφεια αυτή διατυπώνει την άποψη ότι σε σύγκριση με την κρατική γραφειοκρατία, τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα υπερτερούν ως προς τους πόρους ή τα μέσα οργανωτικής ισχύος που διαθέτουν. Αποτέλεσμα της οργανωτικής υπεροχής των κομμάτων έναντι της γραφειοκρατίας είναι ότι στο πολιτικο-διοικητικό σύστημα της χώρας υπάρχει ανισορροπία ανάμεσα στο εκάστοτε κυβερνητικό κόμμα και την κεντρική δημόσια διοίκηση.	5.2 MB	3/12/20, 12:53 μ.μ.
Σταθάκης, Γ., (2002), «Οικονομικός φιλελευθερισμός και το εγχείρημα του εκσυγχρονισμού» σε Ίδρυμα Σάκη Καράγιωργα, Ιδεολογικά ρεύματα και τάσεις της διανόησης στην σημερινή Ελλάδα, Αθήνα, Ίδρυμα Σάκη Καράγιωργα, σελ. 166-180. Το άρθρο εκκινεί από την παραδοχή ότι ο οικονομικός φιλελευθερισμός κυριάρχησε στις τελευταίες δύο δεκαετίες μέσω της οικειοποίησης των ιδεών του αρχικά από τα συντηρητικά και στη συνέχεια από τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα σε όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρώπης. Στην ελληνική περίπτωση υποκείμενο των ιδεών αυτών ήταν ηγετικές ομάδες του ΠΑΣΟΚ που σχηματίστηκαν γύρω στα μέσα της δεκαετίας του 1980 και ενισχύθηκαν ως διακριτός πόλος με το σταθεροποιητικό πρόγραμμα 1985-1987, πριν ηγεμονεύσουν στον πολιτικό αυτό χώρο στη διάρκεια της δεκαετίας του 1990. Με βάση αυτήν την παραδοχή διερευνά τις εξής υποθέσεις εργασίας. Κατ’ αρχήν το πώς εισάγονται οι ιδέες του φιλελευθερισμού στην Ελλάδα, πώς σχηματίζονται δηλαδή ομάδες ή δίκτυα ανθρώπων που συμμερίζονται, διατυπώνουν και προσλαμβάνουν τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας σε όρους του νεοφιλελεύθερου εγχειρήματος. Δεύτερο, πώς οι ιδέες αυτές μεταγράφονται ή ενσωματώνονται στις πολιτικές διατυπώσεις των βασικών πολιτικών δυνάμεων (του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας). Και τέλος διατυπώνει κάποιες σκέψεις για το εγχείρημα του «εκσυγχρονισμού» ως ενός ιδιότυπου μανιφέστου για την οικονομία, ως ενός συστήματος ιδεών, το οποίο ενώ κινείται με σαφήνεια στο πεδίο του νεοφιλελευθερισμού, επιδιώκει ταυτόχρονα να ενσωματώσει διάφορες και αντιφατικές παραδόσεις - νεοφιλελεύθερες, σοσιαλδημοκρατικές, σοσιαλιστικές.	584.77 KB	3/12/20, 1:26 μ.μ.
Σπουρδαλάκης, Μ. (1989), «Ελληνικός λαϊκισμός και αυταρχικός κρατισμός», στο Ν. Μουζέλης κ.ά. Λαϊκισμός και πολιτική, Αθήνα, Γνώση, σελ. 65-76.	4.36 MB	3/12/20, 12:49 μ.μ.
Σπουρδαλάκης, Μ, - Παπαβλασόπουλος Ε., (2008) , «Κόμματα, ομάδες συμφερόντων και οι μετασχηματισμοί στο σύστημα εκπροσώπησης. Πέρα από τις θεωρίες της κρίσης», Σπουρδαλάκης, Μ, - Παπαβλασόπουλος Ε., (2008) , «Κόμματα, ομάδες συμφερόντων και οι μετασχηματισμοί στο σύστημα εκπροσώπησης. Πέρα από τις θεωρίες της κρίσης», στο Ξ. Ι. Κοντιάδης – Χ. Θ. Ανθόπουλος (επιμ.), Κρίση του Ελληνικού Πολιτικού Συστήματος; Αθήνα, Παπαζήσης, σελ. 291-315. Το κείμενο σκιαγραφεί την (ανα)συγκρότηση των σχέσεων εκπροσώπησης και την διαμόρφωση του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος, φωτίζοντας το ρόλο των κομμάτων και ιδιαίτερα των Ο.Σ. στην εν λόγω διαδικασία. Η ανάλυσή ξεκινά με μια σύντομη εισαγωγική αναφορά στη Μετεμφυλιακή περίοδο, η οποία προσφέρει την δυνατότητα αξιολόγησης του εύρους των μετασχηματισμών στο πολιτικό σύστημα της Μεταπολίτευσης. Στη συνέχεια ιχνηλατείτε η διαδικασία συγκρότησης του μεταπολιτευτικού συστήματος εκπροσώπησης με άξονα την ακόλουθη περιοδολόγηση: α) Εκδημοκρατισμός του πολιτικού συστήματος και των θεσμών του, που συνοδεύεται από την κομματικοποίηση του κοινωνικού πεδίου (1974-1981). β) Ολοκλήρωση της κομματικοποίησης και θεσμοποίηση (1981-1993). γ) Θεσμοποίηση των ΟΣ και αναζήτηση ρόλου (1993-2004).	156.5 KB	4/2/21, 9:47 π.μ.
Σερντεδάκις Ν, & Κουφίδη, (2018), « Συγκρουσιακός και εκλογικός κύκλος στην Ελλάδα της κρίσης.» Σερντεδάκις Ν, & Κουφίδη, (2018), « Συγκρουσιακός και εκλογικός κύκλος στην Ελλάδα της κρίσης.», Ελληνική Επιθεώρηση Πολιτικής Επιστήμης, 44, 7-30. Στο κείμενό επιχειρεί να αναδείξει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του νέου κύκλου διαμαρτυρίας που ανοίγει στην Ελλάδα από το 2010 και εξής. Προτείνει ένα νέο σχήμα κατανόησης της κορύφωσης της διαμαρτυρίας κατά τις κινητοποιήσεις των πλατειών, υποδεικνύοντας μια τετραμερή διαίρεση εντός τους, έναντι άλλων προσεγγίσεων που τείνουν προς μια διχοτομική τους πρόσληψη. Παράλληλα, εντοπίζει δύο διακριτές φάσεις του σύγχρονου συγκρουσιακού κύκλου: μια αρχική φάση κορύφωσης, με κυρίαρχη θεματολογία την εναντίωση στα μνημόνια, και μια επόμενη φάση σχετικής κάμψης, με την ανάπτυξη αιτημάτων εστιασμένων σε θέματα δημοκρατίας, αντιρατσιστικής και αντιφασιστικής δράσης, αλλά και εναλλακτικών εγχειρημάτων. Καταληκτικά, υποδεικνύει τη στενή σχέση των κύκλων διαμαρτυρίας και των εκλογικών κύκλων ως απαραίτητη προϋπόθεση για την κατανόηση της αλλαγής των «εκλογικών καθεστώτων» στην Ελλάδα και ιδιαίτερα για την ανάγνωση των πρόσφατων τάσεων ρευστοποίησης του κομματικού μας συστήματος.	919.13 KB	4/2/21, 9:54 π.μ.
Σακελλαρόπουλος Σπύρος, (2014) «Μετασχηματισμοί στη δομή του ελληνικού κράτους κατά τη διάρκεια της κρίσης», Ουτοπία τ. 106, , σελ. 59-71. Το άρθρο εξετάζει τις μεταλλαγές στο εσωτερικό και τη μορφή του ελληνικού κράτους στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης υπό το πρίσμα των θεωριών του αυταρχικού κρατισμού, της κατάσταση εξαίρεσης και της απώλειας μεγάλου τμήματος εθνικής κυριαρχίας. Ο συγγραφέας αναφέρει ότι το κυρίαρχο μοντέλο διαχείρισης της κρίσης εγκαινιάζεται διεθνώς από τη δεκαετία του ’70 ως αποτέλεσμα αφενός της ανάγκης διευθέτησης της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του ’73 και αφετέρου του φόβου που αισθάνθηκαν οι κυρίαρχες τάξεις από τη δυναμική της παγκόσμιας έκρηξης του ’68. Η κατεύθυνση αυτή παγιώνεται εκείνη την περίοδο αλλά παίρνει πιο έντονες μορφές αρχής γενομένης από τον πόλεμο «ενάντια στην τρομοκρατία» στις αρχές του 21ου αιώνα όπου η επίθεση στους δίδυμους Πύργους χρησιμοποιήθηκε ως έναυσμα για την εισαγωγή νομοθετικών ρυθμίσεων οι οποίες, από τη σκοπιά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων θα ήταν αδιανόητες υπό άλλες συνθήκες . Σήμερα η ανάγκη διαχείρισης της τρέχουσας διεθνούς οικονομικής κρίσης επιταχύνει ακόμα περισσότερο την πορεία αυτή. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι η έλευση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, ο βίαιος τρόπος με τον οποία αυτή εισήλθε στο ελληνικό κοινωνικό σχηματισμό και οι κίνδυνοι και οι ευκαιρίες που δημιουργήθηκαν για το διεθνές και εγχώριο μονοπωλιακό κεφάλαιο δημιούργησαν τους όρους εφαρμογής του αυταρχικού κρατισμού μέσα σ’ ένα πλαίσιο κατάστασης εξαίρεσης και στη χωρά μας. Επίσης επισημαίνει την ιδιαίτερη συμβολή των μηχανισμών της ΟΝΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην εξέλιξη αυτή. Τέλος καταλήγει με το συμπέρασμα ότι η σύζευξη του αυταρχικού κρατισμού με την κατάσταση εξαίρεσης σε συνδυασμό με την παρέμβαση των μηχανισμών της τρόικα επέφερε απώλεια σημαντικών στοιχείων εθνικής κυριαρχίας	34.69 KB	3/12/20, 1:27 μ.μ.
Σακελλαρόπουλος Σπύρος - Παναγιώτης Σωτήρης, ( 2004 ), «Μεταλλαγές του κομματικού φαινομένου και θωράκιση του πολιτικού επιπέδου απέναντι στα λαϊκά συμφέροντα.», Η κοινωνική αλλαγή στη σύγχρονη Ελλάδα (1980- 2001), Αθήνα: Ιδρυμα Σάκη Καράγιωργα, σελ. 97- 113 μεταλλαγών στη λειτουργία των ελληνικών πολιτικών κομμάτων, και ιδιαίτερα του ΠΑΣΟΚ, στη δεκαετία του '90. Οι μετασχηματισμοί εξετάζονται μέσα από την υιοθέτηση μεθοδολογικών θέσεων προερχόμενων από τη μαρξιστική προβληματική για τις κοινωνικές τάξεις και το κράτος όπως αυτή αναπτύχθηκε από όσους προσπάθησαν να διαλεχθούν στις δεκαετίες του ’60 και ’70 με το έργο του Α. Γκράμσι και να υπερβούν τον οικονομισμό της παραδοσιακής μαρξιστικής ανάλυσης. Βάσει αυτής της οπτικής το πολιτικό δεν αντιμετωπίζεται ούτε ως το πεδίο μιας ηθικής κανονιστικότητας, ούτε ως συνάρθρωση ατομικών «ορθολογικών» επιλογών, αλλά ως αποτύπωση ενός συγκεκριμένου ταξικού συσχετισμού δύναμης, ενώ το κράτος ορίζεται ως υλικό αποτέλεσμα της ύπαρξης ασυμφιλίωτων ταξικών αντιθέσεων και βασικός θεσμικός τόπος για την άρθρωση της κεφαλαιοκρατικής ηγεμονίας και τη διασφάλιση της αναπαραγωγής των καπιταλιστικών κοινωνικών σχέσεων. Στόχος του είναι να δείξει ότι οι αλλαγές που χαρακτηρίζουν τη λειτουργία των βασικών ελληνικών κομμάτων εξουσίας στη δεκαετία του 1990 δεν πρέπει να ειδωθούν ως στοιχεία εκσυγχρονισμού και βελτίωσης του πολιτικού συστήματος, αλλά ως αποτελέσματα μιας κίνησης πολιτικής και ιδεολογικής θωράκισης των μηχανισμών του καπιταλιστικού κράτους απέναντι στα υλικά συμφέροντα και τις διεκδικήσεις των κυριαρχούμενων τάξεων στα πλαίσια μιας συνολικής τροποποίησης των συσχετισμών δύναμης, με υλικό υπόβαθρο τις διαδικασίες της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης	168.6 KB	7/12/20, 9:33 π.μ.
Πιζάνιας, Π., (1994), «Ακέφαλα υποκείμενα. Περιήγηση στις πολιτικές σχέσεις με οδηγό την υποκειμενικότητα». Ελληνική Επιθεώρηση Πολιτικής Επιστήμης, τχ. 4, σελ. 25-57.	8.83 MB	2/12/20, 12:11 μ.μ.
Παππάς, Τ. (2001), «Κομματικό σύστημα και πολιτικός ανταγωνισμός στην Ελλάδα, 1981-2001.», Ελληνική Επιθεώρηση Πολιτικής Επιστήμης, 17, 71-102 Το άρθρο αποτελεί μια προσπάθεια αναθεώρησης της κρατούσας στη σχετική βιβλιογραφία άποψης, σύμφωνα με την οποία το σύγχρονο κομματικό σύστημα, αφενός μεν, αποτελεί συνέχεια του προδικτατορικού συστήματος, αφετέρου δε, χαρακτηρίζεται από (περιορισμένο) πολυκομματισμό και ισχυρή πόλωση. Αντίθετα, υποστηρίζει αυτό το άρθρο, το κομματικό σύστημα που διαμορφώθηκε στη χώρα μετά τις εκλογές του 1981 και εξακολουθεί να παραμένει σε ισχύ είναι κλασικός δικομματισμός. Στο πρώτο μέρος, αναπτύσσεται μια κριτική θεώρηση της κρατούσας αντίληψης στη βάση τριών ερωτημάτων: εμπειρικού, θεωρητικού και ερμηνευτικού χαρακτήρα. Στη συνέχεια επιχειρείται η καταμέτρηση των «σημαντικών» κομμάτων που διαθέτει το σύγχρονο κομματικό σύστημα. Η καταμέτρηση αποδίδει δύο μόνο σημαντικά κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και τη να, πράγμα που θεμελιώνει την υπόθεση περί δικομματισμού. Στο τρίτο μέρος, η συζήτηση εστιάζεται στα χαρακτηριστικά του εκλογικού ανταγωνισμού στο δικομματικό σύστημα. Η μεγάλη και συνεχής εξασθένηση της πόλωσης στοιχειοθετείται από τρεις κατηγορίες εμπειρικού υλικού: (α) τη σύγκλιση των δύο σημαντικών κομμάτων όσον αφορά τις ιδεολογικές τους θέσεις, καθώς και τις πολιτικές που εφαρμόζουν- (β) την περιστολή της κλίμακας ιδεολογικού ανταγωνισμού που χαρακτηρίζει το κομματικό σύστημα- (γ) τη συμπεριφορά των εκλογέων, η οποία χαρακτηρίζεται από μη-συμμετοχική δράση, έλλειψη ενδιαφέροντος για την πολιτική και αυξανόμενο κυνισμό.	7.82 MB	7/12/20, 9:26 π.μ.
Παπαδόπουλος Δημήτρης Α. , Λεωνίδας Λουλούδης, (2001) «Η ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ» Περί της κοινωνικής ανοχής των δικτύων διαπλοκής στην Ελλάδα (1989 - 2000)», Ιδεολογικά ρεύματα και τάσεις της διανόησης στη σημερινή Ελλάδα : 8ο Επιστημονικό Συνέδριο του Ιδρύματος Σάκη Καράγιωργα, Πάντειο Πανεπιστήμιο, (τόμος 1) 138-165 Το κείμενο εξετάζει το επιστημονικά αμφιλεγόμενο και εμπειρικά δυσδιερεύνητο ζήτημα της διαπλοκής μεταξύ πολιτικής εξουσίας και οικονομικών συμφερόντων . Στο πλαίσιο αυτό αρχικά επιχειρεί να συστηματοποιήσει, να περιοδολογήσει και να επαναξιολογήσει την εξέλιξη της διαπλοκής κατά την περίοδο 1989 - 2000 . Σύμφωνα με τους συγγραφείς τα οφέλη αυτής της μεθοδολογικής προσέγγισης είναι δύο. Αφ’ ενός, η παρακολούθηση της προοδευτικής αλλά όχι ευθύγραμμης ανάδυσης στη δημοσιότητα ενός μηχανισμού συνάρθρωσης νέου τύπου σχέσεων μεταξύ της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας, στις οποίες απεδόθη, σε μια ορισμένη συγκυρία, ο όρος «διαπλοκή». Αφ’ ετέρου, η ιχνηλάτηση της δεξίωσης αυτού του όρου τόσο από επώνυμους εκπροσώπους της πολιτικής και δημοσιογραφικής ελίτ όσο και από την ευρύτερη πολιτική κοινωνία. Στο δεύτερο μέρος της εργασίας επιχειρείται η αξιοποίηση του συγκεκριμένου ιστορικού αφηγήματος με στόχο να προσεγγισθεί ο κύριος στόχος της : ο προσδιορισμός και η περιγραφή ορισμένων παραγόντων οι οποίοι ερμηνεύουν την κοινωνική ανοχή έναντι του φαινομένου το οποίο ονομάστηκε «διαπλοκή».	1.37 MB	3/12/20, 12:57 μ.μ.
Παπαβλασόπουλος, E., (2004), «Η ανασυγκρότηση του ελληνικού συντηρητισμού. Η οργάνωση της Νέας Δημοκρατίας, 1974-1993», αδημοσίευτη διδακτορική διατριβή, Τμήμα Νομικής ΑΠΘ, 2004	174 KB	3/12/20, 12:43 μ.μ.
Παπαβλασόπουλος, Ε. ( 2015) « Μετατοπίσεις στο ελληνικό κομματικό σύστημα: Από το ενιαίο μαζικό κόμμα του κράτους στο κόμμα « εκτάκτου εθνικής ανάγκης»; στο Γεωργαράκης, Ν.Γ., - Ν. Δεμερτζής(επιμ.) Το Πολιτικό Πορτραίτο της Ελλάδας. Κρίση και η Αποδόμηση του Πολιτικού, Αθήνα, Gutenberg - Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών, Το άρθρο ιχνηλατεί τους πολύσημους μετασχηματισμούς και τις κρίσιμες μετατοπίσεις στη δομή και τη λειτουργία του κομματικού συστήματος κατά τη Μεταπολίτευση. Συγκεκριμένα επιχειρήσει να αναδείξει και να σχολιάσει τις κυμαινόμενες σχέσεις των κομμάτων με το κράτος και την κοινωνία, σχέσεις που επηρεάζουν τη σταθερότητα, τη συνοχή και τη νομιμοποίηση του πολιτικού μας συστήματος. Στο πρώτο μέρος επανεξετάζεται κριτικά η δομή και οι λειτουργίες του κομματικού συστήματος με έμφαση στο ρόλο που αυτό διαδραμάτισε στη διαδικασία πολιτικής και κοινωνικής ενσωμάτωσης και οργάνωσης της συναίνεσης. Στη συνέχεια εξετάζονται οι παράγοντες που προκαλούν δυσεπίλυτες αντιφάσεις και αποδιοργανώνουν υπόγεια την αποτελεσματικότητα του δικομματισμού, καθώς και οι συνέπειες από την σταδιακή αποσύνδεση των κομμάτων από την κοινωνία και την ενσωμάτωσή τους στο κράτος. Στο τρίτο μέρος αναλύεται κριτικά το εγχείρημα ανασυγκρότησης του κομματικού συστήματος, ως μέρος της συνολικότερης στρατηγικής διευθέτησης της κρίσης. Ειδικότερα χαρτογραφούνται οι πιθανές αναδιαρθρώσεις του κομματικού συστήματος που θα αναλάβει να αναδιοργανώσει το πολιτικό σύστημα και πιθανολογούνται οι εκβάσεις των εναλλακτικών σχεδίων διευθέτησης της κρίσης.	11.67 MB	7/12/20, 9:37 π.μ.
Παπαβλασόπουλος Ε., (2008), «Διαπλοκή, διαφθορά και σκάνδαλα. Αναζητώντας μια θεωρητική βάση για την τρέχουσα συζήτηση» , εφημερίδα Εποχή, 06.07.2008. Το άρθρο διατυπώνει ορισμένες καταρχήν υποθέσεις και διαπιστώσεις και να καταθέτει ένα πρωτόλειο κριτικό προβληματισμό, αναφορικά με τη φύση και τις πιθανές συνέπειες του ζητήματος της διαφθοράς. Εκκινεί με τις αναγκαίες θεωρητικές, μεθοδολογικές και εννοιολογικές αποσαφηνίσεις που οριοθετούν το εν λόγω φαινόμενο. Στη συνέχεια εξετάζει τη στάση και τις απαντήσεις του πολιτικού συστήματος απέναντι στην πρόκληση της διαφθοράς. Τέλος εξετάζει το ρόλο των ΜΜΕ στην ανάδειξη και διαχείριση του προβλήματος.	72.5 KB	3/12/20, 1:03 μ.μ.
Παντελίδου Μαλούτα, Μ., 2015. Πολιτισμικές συνιστώσες της πολιτικής διαδικασίας. [ηλεκτρ. βιβλ.] Αθήνα:Σύνδεσμος Ελληνικών Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών.	297.19 KB	2/12/20, 12:13 μ.μ.
Παντελίδου Μαλούτα, Μ., (2018) «Συζητώντας για τον "πολιτισμικό δυϊσμό": Κατανοήσεις, παρανοήσεις, συνεννοήσεις και επίδικα», σε Σπανού Καλλιόπη, Σωτηρόπουλος Δημήτρης (επιμ.) Κουλτούρα, Ιστορία, Δημοκρατία: Τιμητικός τόμος για τον Νικηφόρο Διαμαντούρο Αθήνα, Παπαδόπουλος	2.84 MB	2/12/20, 12:14 μ.μ.
Νικολακόπουλος Ηλίας, (1990) «Η εκλογική επιρροή των πολιτικών δυνάμεων», στο Λυριτζής Χρ. – Νικολακόπουλος Ηλ. (επιμ.), Εκλογές και κόμματα στη δεκαετία του ’80. Εξελίξεις και προοπτικές του πολιτικού συστήματος, Ελληνική Εταιρεία Πολιτικής Επιστήμης, Αθήνα, Εκδόσεις Θεμέλιο, 1990, σ. 203-237. Το κείμενο μελετά την εξέλιξη του κομματικού συστήματος κατά την περίοδο 1974-1990 στο πλαίσιο των κυρίαρχων διαιρετικών τομών της μεταπολίτευσης και της συγκρότησης των κομματικών ακροατηρίων. Επίσης εξετάζει την διακύμανση της εκλογικής επιρροής των τριών μειζόνων πολιτικών δυνάμεων της περιόδου (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ, ΝΔ)	2.86 MB	7/12/20, 9:21 π.μ.
Ν. Μουζελης , Ζητήματα εκσυγχρονισμού. Επιλογή αρθρογραφίας. Μουζέλης, Ν., (2000), Ο ελληνικός εκσυγχρονισμός εφημ. Το Βήμα της Κυριακής, 2 Ιανουαρίου 2000. Μουζέλης, Ν., (2001), Τρίτη ρήξη: Κοινωνικός και επιτελικός εκσυγχρονισμός, Το Βήμα της Κυριακής , 14 Οκτωβρίου 2001 Μουζέλης, Ν., (1999) .Η ταξική διάσταση του εκσυγχρονισμού, Το Βήμα της Κυριακής 14 Μαρτίου 1999. Μουζέλης, Ν., (1999) Εκσυγχρονισμός και κοινωνία των πολιτών Το Βήμα της Κυριακής, 21 Μαρτίου 1999. Το αρχείο περιλαμβάνει μια σειρά άρθρων που δημοσιευτήκαν στο Βήμα της Κυριακής την τριετία 1999-2001 τα οποία έχουν κοινό θεματικό πυρήνα την έννοια, τα υποκείμενα και τις διαδικασίες του εκσυγχρονισμού. Ειδικότερα πραγματεύονται τις ποικίλες διαστάσεις του εκσυγχρονισμού τόσο σε συγκριτική προοπτική όσο και στην ελληνική περίπτωση. Την εξέλιξη αλλά και τις αντινομίες των εκσυγχρονιστικών εγχειρημάτων στη χώρα μας, της σημαντικότερες μεταρρυθμιστικές τομές, Τέλος διερευνούν τη στάση των κοινωνικών υποκείμενων απέναντι στην πρόκληση του εκσυγχρονισμού.	43.72 KB	3/12/20, 1:18 μ.μ.
Μποτετζάγιας, Ι. (2006), ΜΚΟ και Κοινωνία Πολιτών, Μια προβληματική σχέση: Η περίπτωση των Μη Κυβερνητικών Περιβαλλοντικών Οργανώσεων σε Ελληνική Επιθεώρηση Πολιτικής Επιστήμης, τχ.27 σελ.71-95.	6.21 MB	4/2/21, 10:03 π.μ.
Μπιθυμήτρης, Γ., & Κωτσονόπουλος, Λ. (2018). Μετασχηματισμοί του ελληνικού συνδικαλιστικού κινήματος από τη μεταπολίτευση μέχρι την κρίση: συνέχειες και ρήξεις.» Μπιθυμήτρης, Γ., & Κωτσονόπουλος, Λ. (2018). Μετασχηματισμοί του ελληνικού συνδικαλιστικού κινήματος από τη μεταπολίτευση μέχρι την κρίση: συνέχειες και ρήξεις.», Ελληνική Επιθεώρηση Πολιτικής Επιστήμης, 44(1), 99-122 Το άρθρο επιχειρεί μία εναλλακτική περιοδολόγηση του μεταπολιτευτικού συνδικαλισμού, επιλέγοντας, πρώτον, να οριοθετήσει το θεσμικό περιβάλλον υιοθετώντας μία δυναμική ανάγνωση της δομής εκπροσώπησης συμφερόντων και, δεύτερον να μελετήσει τον συνδικαλισμό ως προς τρεις στιγμές: την ταξική στιγμή των πρώτων μεταπολιτευτικών χρόνων, τη δικαιωματική στιγμή της δεκαετίας του ’80, και την ευρωπαϊκή στιγμή, η οποία σηματοδοτεί αναβάθμιση της stricto sensu οικονομικής λειτουργίας, εις βάρος της πολιτικής-κοινωνικής. Καταλήγει με το συμπέρασμα ότι εργατικός ριζοσπαστισμός των αρχών της κρίσης, στερούμενος ενός συνεκτικού εγχειρήματος αναζωογόνησης, και όντας σε εχθρικό περιβάλλον, αδυνατεί να καταστεί ηγεμονικός, με αρνητικές συνέπειες και για τις τρεις λειτουργίες του συνδικαλιστικού κινήματος (οικονομική, κοινωνική, πολιτική).	941.8 KB	4/2/21, 9:46 π.μ.
Μουζέλης, Ν., (2003), «Γιατί αποτυγχάνουν οι μεταρρυθμίσεις», εφημ. Το Βήμα της Κυριακής, 29 Ιουνίου 2003 Μουζέλης, Ν., (2005), «Πέντε θέσεις για τη δημόσια διοίκηση», εφημ. Το Βήμα της Κυριακής, 10 Ιουλίου 2005 Πρόκειται για δυο επιφυλλίδες του συγγραφέα στο Βήμα της Κυριακής, οι οποίες παρουσιάζουν με τρόπο εκλαϊκευτικό και κριτικό τις παθογένειες της ελληνικής δημόσιας διοίκησης, καθώς και τα αίτια και της συνέπειές τους στην αποδοτικότητα και τη νομιμοποίηση του πολιτικοδιοικητικού μας συστήματος. Τέλος διερευνά το ερώτημα γιατί παρόλο που υπάρχει ευρύτερη συμφωνία για την ανάγκη αντιμετώπισης των προβλημάτων εντούτοις οι οποιες απόπειρες μεταρρύθμισης αποτυγχάνουν	29.43 KB	3/12/20, 12:56 μ.μ.
Μουζέλης Ν. – Γ. Παγουλάτος, (2003), Κοινωνία πολιτών και ιδιότητα του πολιτη στην μεταπολεμική Ελλαδα σε Ελληνική Επιθεώρηση Πολιτικής Επιστήμης τχ.22, σελ. 5-29.	6.45 MB	4/2/21, 9:58 π.μ.
Μοσχονάς, Γ., (2000), «Η διαιρετική τομή Δεξιάς-Αντιδεξίας στη Μεταπολίτευση(1974-1990).	4.36 MB	7/12/20, 9:41 π.μ.
Μαυρογορδάτος, Γ., Θ. (2015), «Κρίση αντιπροσώπευσης: Τα συνδικάτα και οι άλλες επαγγελματικές οργανώσεις» Μαυρογορδάτος, Γ., Θ. (2015), «Κρίση αντιπροσώπευσης: Τα συνδικάτα και οι άλλες επαγγελματικές οργανώσεις» στο Νίκος Γεωργαράκης και Νίκος Δεμερτζής, επιμ., Το πολιτικό πορτραίτο της Ελλάδας: κρίση και αποδόμηση του πολιτικού, Εκδόσεις Gutenberg και Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών Το άρθρο αναδεικνύει και σχολιάζει με λόγο φορτισμένο και αφοριστικό τις παθογένειες και τις στρεβλώσεις στο σύστημα κοινωνικής εκπροσώπησης. Ως τέτοιες εντοπίζει τον κατακερματισμό των οργανώσεων, το χειραγωγικό αναλογικό σύστημα ανάδειξης διοικήσεων, τον ασφυκτικό έλεγχο από το κράτος (κρατικός κορπορατισμος), τον κομματικό εναγκαλισμό και τέλος τη διαφθορά. Σύμφωνα με το συγγραφέα τα συμπτώματα αυτά οδήγησαν της επαγγελματικές οργανώσεις και τα συνδικάτα στην απαξίωση η οποία μεγεθύνεται κατά την περίοδο της κρίσης προκαλώντας ένα τεράστιο κενό εκπροσώπησης.	12.05 MB	4/2/21, 9:45 π.μ.
Μαυρής., Γ. (2019), ΣΥΡΙΖΑ, Κόμμα, Κράτος. Mετά τη Διακυβέρνηση, τι; Το άρθρο επιχειρεί να εκτιμήσει τη θέση που θα καταλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα στο συνεχώς μεταβαλλόμενο κομματικό σύστημα. Στο πλαίσιο αυτό εξετάζει τον τρόπο με τον οποίο διαμορφώθηκε, ως νεοπαγές κόμμα, στην περίοδο της κρίσης, τη σχέση που διαμόρφωσε με το κράτος, καθώς και την πλήρη εγκατάλειψη κάθε έννοιας οργάνωσης. Με βάση τους παραπάνω άξονες διαπιστώνει την προϊούσα καρτελοποιηση του κόμματος αλλά και τις προφανείς δυσκολίες στη διαδικασία θεσμοποιήσής του.	336.39 KB	7/12/20, 9:38 π.μ.
Μαυρής., Γ. (2004) «Κομματικό σύστημα και εκλογικός ανταγωνισμός στην Ελλάδα. Ο ελληνικός δικομματισμός στη δεκαετία 1994-2004», στο Βερναρδάκης Χριστόφορος, Ηλίας Γεωργαντάς, Διονύσης Γράβαρης & Δημήτρης Κοτρόγιαννος (επιμ.): Τριάντα Χρόνια Δημοκρατία: Το Πολιτικό Σύστημα της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας 1974 – 2004, τόμος Α’, Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης Πανεπιστημίου Κρήτης, εκδ.: Κριτική, Αθήνα 2004, σελ.118-153. Το κείμενο εκκινεί από την παραδοχή ότι ο δικομματισμός αποτέλεσε το κυρίαρχο κομματικό σύστημα της μεταπολιτευτικής περιόδου, Στη συνάφεια αυτή διερευνά: α) τις ιστορικές προϋποθέσεις διαμόρφωσης αλλά και τις ιδιαιτερότητες του ελληνικού δικομματισμού, β) τις κρίσιμες μετατοπίσεις που σημειώθηκαν τη δεκαετια του 1990 οι οποιες έθεσαν σε αμφισβήτηση την αντοχή του δικομματικού συστήματος αλλά και την ικανότητα προσαρμογής του στο μεταβαλλόμενο περιβάλλον γ) την παγίωση του δικομματισμού μέχρι και τα μέσα του 2000. Επίσης εξετάζει τη διακύμανση των εκλογικών και πολιτικών συσχετισμών μεταξύ των δυο κομματικών πόλων (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ) κατά την περιοδο1994-2004.	7.13 MB	7/12/20, 9:23 π.μ.
Ματθίας, Στ., (2005). «Διαφθορά και κρατική εξουσία»., Επιστήμη και Κοινωνία: Επιθεώρηση Πολιτικής και Ηθικής Θεωρίας, 15, 1-17. Το άρθρο εντοπίζει ως βασική πηγή της διαφθοράς στο δημόσιο βίο τη συγκέντρωση της όλης κρατικής εξουσίας στην κυβέρνηση και, ειδικότερα, στο πρόσωπο του και στην έλλειψη θεσμικών αντίβαρων που να ελέγχουν αλλά, παράλληλα, να νομιμοποιούν τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες. Στη συνάφεια αυτή υποστηρίζει ότι εξαιτίας της έλλειψης αυτής, η κυβέρνηση αναγκάζεται να αναζητά εξωθεσμικά ερείσματα στα MME, σε εκδότες, κεφαλαιούχους κ.λπ. ενώ αυτοί με τη σειρά τους απαιτούν, ως αθέμιτο αντάλλαγμα, προνομιακές ευκαιρίες πλουτισμού, με την ανάθεση λ.χ. δημοσίων έργων και προμηθειών ή την εξασφάλιση μονοπωλίων ή απαλλαγών από φορολογικά βάρη. Έτσι συμπεραίνει ο συγγραφέας καταλύεται η ισονομία και η διαφθορά εγκαθίσταται στον δημόσιο χώρο. Τέλος επιχειρηματολογεί για την αναγκαιότητα θεσμικών αντίβαρων και διατυπώνει ορισμένες προτάσεις προς την κατεύθυνση αυτή.	4.72 MB	3/12/20, 12:59 μ.μ.
Μάνεσης, Α., (1980), «Η κρίση των θεσμών της φιλελεύθερης δημοκρατίας και το Σύνταγμα», Σύγχρονα Θέματα, τχ. 8, Ιούλιος ’80. Το άρθρο εξετάζει την νόθευση των θεσμών και των εγγυήσεων της φιλελεύθερης δημοκρατίας χάριν της προστασίας του κρατούντος κοινωνικοπολιτικού συστήματος. Εκκινεί από μια σύντομη θεωριτικοπολιτική επισκόπηση του φαινομένου δίνοντας έμφαση στις πολιτικές στρεβλώσεις και στις θεσμικές αλλοιώσεις του μετεμφυλιακού συστήματος στο πλαίσιο της κατασκευής και αντιμετώπισης του εσωτερικού εχθρού (κομμουνιστές) και του εξωτερικού κινδύνου («σλαυοκομμουνισμός»). Τέλος σχολιάζει κριτικά τις απόπειρες εναρμόνισης των διακαιοκρατικών και δημοκρατικών εγγυήσεων με την προστασία του κοινωνικοπολιτικού καθεστώτος κατά την μεταπολίτευση όπως αποτυπωθήκαν θεσμικά στο σύνταγμα του 1975. Η σημασία του άρθρου έγκειται στο ότι εντάσσει την ελληνική περίπτωση στη συνολικότερη τάση κρίσης και νόθευσης των θεσμών της φιλελεύθερης δημοκρατίας,	1.61 MB	3/12/20, 12:07 μ.μ.
Λυριντζής, Χρ. – Μ. Σπουρδαλάκης, (1993), «Περί λαϊκισμού: μια σύνθεση με αφορμή την ελληνική βιβλιογραφία», Ελληνική Επιθεώρηση Πολιτικής Επιστήμης, τχ. 1, Ιανουάριος 1993, σελ. 133-62.	8.63 MB	3/12/20, 12:46 μ.μ.
Λυριντζής, Χ., (2007), «Το μεταβαλλόμενο κομματικό σύστημα: Σταθερή δημοκρατία αμφισβητούμενος «εκσυγχρονισμός»» σε K. Featherstone (επιμ.), Πολιτική στην Ελλάδα. Η πρόκληση του Εκσυγχρονισμού, Αθήνα, Οκτώ, σελ. 45-68 Το κείμενο διερευνά την δυναμική του κομματικού συστήματος της μεταπολίτευσης και εντοπίζει συνέχειες και τομές στη διαδικασία μετασχηματισμού του. Στη συνάφεια αυτή σχολιάζει τα κυριότερα ζητήματα που έχει αναδείξει η συζήτηση για τα κόμματα και την κομματική πολιτική ελέγχοντας την χρησιμότητα των εννοιών και την εγκυρότητα των επιχειρημάτων που έχουν διατυπωθεί σχετικά. Στόχος του είναι να επανεκτιμήσει εννοιολογικές κατασκευές και ερμηνευτικά σχήματα που κυριαρχούν στη μελέτη της ελληνικής πολιτικής, όπως επίσης να παρουσιάσει το πολιτιστικό και πολιτικό πλαίσιο εντός του οποίου δρουν τα πολιτικά κόμματα και να εκτιμήσει τις πιθανές εξελίξεις. Τέλος καταλήγει με ορισμένα συμπεράσματα για τη μορφή και τη λειτουργία του κομματικού συστήματος	2.31 MB	7/12/20, 9:20 π.μ.
Κωνσταντινίδης, Γ. (2004) «Μεταβολές στο Περιεχόμενο των Προεκλογικών Προγραμμάτων των Ελληνικών Κομμάτων 1974-2000: Η Αξία της Προσαρμοστικότητας», Ελληνική Επιθεώρηση Πολιτικής Επιστήμης 24: 105-139. Το άρθρο επιχειρεί να περιγράψει τις μεταβολές στο περιεχόμενο του πολιτικού λόγου των ελληνικών κομμάτων στη διάρκεια της Μεταπολίτευσης και, στη συνέχεια, να συσχετίσει τέτοιες μεταβολές με τους ιδεολογικούς μετασχηματισμούς της κοινής γνώμης. Το ερευνητικό ερώτημα επικεντρώνεται στο κατά πόσον τα ελληνικά κόμματα προσάρμοσαν το περιεχόμενο του λόγου τους στην κυρίαρχη ιδεολογική τάση κάθε εποχής και στο, εάν εκείνα τα οποία έπραξαν κάτι τέτοιο, ωφελήθηκαν εκλογικά. Η διαχρονική ανάλυση των προεκλογικών προγραμμάτων καθενός από τα τρία κόμματα-εκφραστές των βασικών πόλων του συστήματος (ΚΚΕ, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ) αποκαλύπτει ότι αυτά διαφέρουν ως προς τον βαθμό και τον ρυθμό μεταβολής του περιεχομένου τους στο χρόνο. Το περιεχόμενο του πολιτικού λόγου του ΚΚΕ παρέμεινε ουσιαστικά αμετάβλητο, σε αντίθεση με εκείνο του ΠΑΣΟΚ που παρουσίασε ουσιαστικές και σταθερές μεταβολές κατά τη διάρκεια της περιόδου 1974-2000. Ο πολιτικός λόγος της Ν.Δ., αν και δεν παρέμεινε αμετάβλητος, δεν εξελίχθηκε ξεκάθαρα προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση.	8.85 MB	7/12/20, 9:29 π.μ.
Κουράκης Νέστωρ, Αναστασία Σαμαρά -Κρίσπη με τη συνεργασία της Σίλιας Λιαγκουρα (επιμ.), (2015), Δημόσια Διοίκηση και διαφθορά. Το πρόβλημα και οι τρόποι επίλυσής του, Αθήνα – Κομοτηνή, εκδόσεις Αντ. Σάκκουλα Το αρχείο περιλαμβάνει σε ψηφιοποιημένη μορφή τον τόμο με τα Πρακτικά του Συνεδρίου που συνδιοργανώθηκε από το Ίδρυμα Νομικών Μελετών του Καθηγητή Ηλία Κρισπη και της Δρ. Αναστασίας Σαμαρά- Κρισπη, το Εργαστήριο Ποινικών και Εγκληματολογικών Ερευνών(ΕΚΠΑ) και το Συμβουλευτικό Σώμα του Εθνικού Συντονιστή για την Καταπολέμηση της Διαφθοράς, υπό την αιγίδα του Εθνικού Συντονιστή για την Καταπολέμηση της Διαφθοράς. Για τις ανάγκες του σεμιναρίου θα αξιοποιηθούν οι ακόλουθες συμβολές: • Διαμαντούρος, Νικηφόρος, (2015), « Η Διαφθορά στη σχέση της με τη Χρηστή Διοίκηση, το Κράτος Δικαίου και τη Δημοκρατία», Νέστωρ Κουράκης και Αναστασία Σαμαρα-Κρισπη με τη συνεργασία της Σιλιας Λιαγκουρα (επιμ.), Δημόσια Διοίκηση και διαφθορά. Το πρόβλημα και οι τρόποι επίλυσής του, Αθήνα – Κομοτηνή, εκδόσεις Αντ. Σάκκουλα • Ρακιντζής Λέανδρος, (2015) «Διαφθορά και Κακοδιοίκηση», Νέστωρ Κουράκης και Αναστασία Σαμαρα-Κρισπη με τη συνεργασία της Σιλιας Λιαγκουρα (επιμ.), Δημόσια Διοίκηση και διαφθορά. Το πρόβλημα και οι τρόποι επίλυσής του, Αθήνα – Κομοτηνή, εκδόσεις Αντ. Σάκκουλα • Μακρυδημήτρης, Αντώνης, (2015), «Μια γενικευμένη «επανίδρυση» θεσμών για την αντιμετώπιση της διαφθοράς», Νέστωρ Κουράκης και Αναστασία Σαμαρα-Κρισπη με τη συνεργασία της Σιλιας Λιαγκουρα (επιμ.), Δημόσια Διοίκηση και διαφθορά. Το πρόβλημα και οι τρόποι επίλυσής του, Αθήνα – Κομοτηνή, εκδόσεις Αντ. Σάκκουλα • Κουράκης Νέστωρ Ε., (2015), ««Στάσεις» για τα αίτια της διαφθοράς στην Ελλάδα και για τις δυνατότητες αντιμετώπισής της σε περίοδο κρίσης.», Νέστωρ Κουράκης και Αναστασία Σαμαρα-Κρισπη με τη συνεργασία της Σιλιας Λιαγκουρα (επιμ.), Δημόσια Διοίκηση και διαφθορά. Το πρόβλημα και οι τρόποι επίλυσής του, Αθήνα – Κομοτηνή, εκδόσεις Αντ. Σάκκουλα • Γεραπετρίτης ,Γεώργιος, (2015), «Ευθύνη πολιτικού προσωπικού και ζητήματα πρόληψης της διαφθοράς», Νέστωρ Κουράκης και Αναστασία Σαμαρα-Κρισπη με τη συνεργασία της Σιλιας Λιαγκουρα (επιμ.). Δημόσια Διοίκηση και διαφθορά. Το πρόβλημα και οι τρόποι επίλυσής του, Αθήνα – Κομοτηνή, εκδόσεις Αντ. Σάκκουλα	1.3 MB	3/12/20, 1:03 μ.μ.
Κουζής, Γιάννης (2005) «Τα βασικά χαρακτηριστικά του σύγχρονου ελληνικού συνδικαλιστικού κινήματος Εργασία και πολιτική : συνδικαλισμός και οργάνωση συμφερόντων στην Ελλάδα, 1974-2004» Κουζής, Γιάννης (2005) «Τα βασικά χαρακτηριστικά του σύγχρονου ελληνικού συνδικαλιστικού κινήματος Εργασία και πολιτική : συνδικαλισμός και οργάνωση συμφερόντων στην Ελλάδα, 1974-2004» εισήγηση στο 10ο επιστημονικό συνέδριο, Πάντειο Πανεπιστήμιο, 323-342, 18-21 Μαΐου Το άρθρο σχολιάζει συνοπτικά τα δομικά γνωρίσματα του εργατικού συνδικαλισμού. Ξεκινά με μια σύντομη επισκόπηση της ιστορικής εξέλιξης του συνδικαλιστικού κινήματος. Στη συνέχεια αναπτύσσει εκείνα τα γνωρίσματα που κατά το συγγραφέα καθηλώνουν τη συνδικαλιστική δράση. Ειδικότερα φωτίζει την αρνητική επιρροή που ασκούν στην ευρωστία και την αποτελεσματικότητα του κινήματος: ο χαμηλός βαθμός μισθωτοποιήσης του οικονομικά ενεργού πληθυσμού, η περιορισμένη και φθίνουσα συνδικαλιστική πυκνότητα των οργανώσεων, η υπερεκπροσώπηση των μισθωτών του δημόσιου τομέα, η πλασματική οργανωτική ενότητα στην κορυφή και η απουσία ανταγωνιστικών ιδεολογικοπολιτικών ρευμάτων στο σύστημα εργατικής εκπροσώπησης, ο οργανωτικός κατακερματισμός στη βάση, οι έντονες κρατικές παρεμβάσεις αλλά και οι οικονομική εξάρτηση των οργανώσεων από το κράτος, η φραξιονιστική δράση των συνδικαλιστικών παρατάξεων και τέλος η ασθενής σύνδεση με τα ευρωπαϊκά συνδικάτα.	1.04 MB	4/2/21, 9:49 π.μ.
Καρκατσούλης, Π. (2014), Διοικητική παθολογία και διοικητική μεταρρύθμιση, Ανταγωνιστικότητα για ανάπτυξη: προτάσεις πολιτικής, Αθήνα, Ένωση Ελληνικών Τραπεζών, Το κείμενο σχολιάζει τις βασικές παθογένειες της Δημόσιας διοίκησης καθώς και σημαντικότερες απόπειρες αντιμετώπισής τους. Η ανάλυση, στηρίζεται στα πορίσματα εμπειρικής έρευνας λειτουργικής αξιολόγηση» της ελληνικής δημόσιας διοίκησης, η οποία διεξήχθη κατά το πρώτο εξάμηνο του 2011. Τόσο ο σχεδιασμός της όσο και τα στοιχεία που περιλαμβάνονται σε αυτή, καθώς και η αξιολόγηση των ευρημάτων, αποτελούν προϊόν εργασίας Ελλήνων και ξένων ειδικών οι οποίοι συνεργάσθηκαν υπό την αιγίδα του ΟΟΣΑ.	1.16 MB	3/12/20, 12:55 μ.μ.
Κ. Τσουκαλάς (1993), «Τσαμπατζήδες» στη χώρα των θαυμάτων. Περί Ελλήνων στην Ελλάδα», Ελληνική Επιθεώρηση Πολιτικής Επιστήμης, τχ. 1, σελ. 5-52.	12.01 MB	2/12/20, 12:06 μ.μ.
Δρίτσα, Μ., (1979), «Πολιτική πελατεία: γενική ανασκόπηση και εναλλακτικά Στοιχεία», Επιθεώρηση Κοινωνικών Ερευνών, τχ. 36-37.	10.44 MB	3/12/20, 12:37 μ.μ.
Διαμαντούρος, Ν., (2000), Πολιτικός δυισμός και πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης, Αθήνα, Αλεξάνδρεια.	2.48 MB	2/12/20, 12:08 μ.μ.
Διαμαντούρος, Ν. Π., (1983), «1974. Η μετάβαση από το αυταρχικό στο δημοκρατικό καθεστώς στην Ελλάδα», Επιθεώρηση Κοινωνικών Ερευνών, τχ. 49, σελ. 52- 87 Το άρθρο του Ν. Διαμαντούρου αποτελεί συμβολή στη συγκριτική μελέτη των μεταβάσεων από τα αυταρχικά στα δημοκρατικά καθεστώτα που εγκαινιάστηκε την δεκαετία του 1980. Το κείμενο χωρίζεται σε τρία μέρη. Το πρώτο εξετάζει τα βασικά πολιτικοθεσμικά χαρακτηριστικά του μετεμφυλιακού συστήματος και σχολιάζει τις αντιφάσεις του. Το δεύτερο εστιάζει στο δικτατορικό καθεστώς αναλύοντας τα Βασικά διλλήματα που αντιμετώπισε και τον τρόπο που τα διαχειρίστηκε. Το τρίτο και συντομότερο ιχνηλατεί το πλαίσιο της μετάβασης στην Γ ελληνική δημοκρατία.	8.75 MB	3/12/20, 12:05 μ.μ.
Δεμερτζής, Ν., (1990), «Η ελληνική πολιτική κουλτούρα στη δεκαετία του ’80», σε Γ. Βούλγαρης κ.α, Εκλογές και κόμματα στη δεκαετία του 80. Εξελίξεις και προοπτικές του πολιτικού συστήματος, Αθήνα, Θεμέλιο, σελ. 70-96.	2.4 MB	2/12/20, 12:16 μ.μ.
Δεδουσόπουλος Απόστολος, (1985) «Για την κρίση» Δεκαπενθήμερος Πολίτης, τχ. 54-55 Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε δύο φορές στο περιοδικό ο Πολίτης. Πρώτα σε συνέχειες στον Δεκαπενθήμερο Πολίτη (τ. 53 και 54 το 1985) και μετά στον Πολίτη (τ. 75.(3) το 1987). Αντικείμενό του είναι η κριτική ανάλυση της οικονομικής και δημοσιονομικής κρίσης στα μέσα της δεκαετίας του 1980. Όπως κάθε κείμενο, έχει το δική του ιστορία. Το 1984 η αμφισβήτηση του Γιάννη Μπανιά στη θέση του Γραμματέα του ΚΚΕεσ., και, κυρίως, της πολιτικής στροφής που επιχειρούσε η πλειοψηφία του κόμματος μετά τις ολέθριες επιλογές της περιόδου 1973-81, οδηγούσαν στη σύγκληση συνεδρίου. Το συνέδριο ορίσθηκε, αλλά ακυρώθηκε. Εν όψει του συνεδρίου, οι αριστεροί του ΚΚΕεσ αποφάσισαν να επεξεργασθούν πολιτική πρόταση που να συνιστά μια μεγάλη τομή στα μέχρι τότε. Οι Θανάσης Αθανασίου, Παύλος Κλαυδιανός και ο Απόστολος Δεδουσόπουλος ανέλαβαν να ετοιμάσουν ένα κείμενο κάτι για τα οικονομικά. Ο Απόστολος Δεδουσόπουλος ετοίμασε ένα σχέδιο αλλά δεν προχώρησε η συζήτηση, μιας και το συνέδριο ακυρώθηκε. Το σχέδιο αυτό δημοσιεύτηκε τότε στον ΠΟΛΙΤΗ. Μερικές αλλαγές έγιναν αργότερα, το 1992, κυρίως βγήκαν ορισμένα τμήματα, έγιναν μερικές μικρές φραστικές επεμβάσεις και εμφανίστηκε η βιβλιογραφία. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι η διάγνωση της κρίσης, στις γενικές τουλάχιστον γραμμές, που επιχειρήθηκε τότε, ήταν ορθή. Και η διάγνωση ήταν ότι το παλιό πέθαινε, γιατί ήταν θνησιγενές, ενώ το νέο δεν είχε γεννηθεί, και σ' αυτό η ευθύνη της Αριστεράς ήταν τεράστια.	36.83 KB	3/12/20, 1:23 μ.μ.
Γεώργιος Κασιµάτης (2005), H Mετάβαση στη ∆ηµοκρατία και το Σύνταγµα του 1975, Ι∆ΡΥΜΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗ ∆ΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Το βιβλίο αποτελεί μια ενδιαφέρουσα νομικοπολιτική προσέγγιση της θεσμικής οργάνωσης και πολιτικής λειτουργίας του μεταπολιτευτικού συστήματος . Η εργασία χωρίζεται σε δυο μέρη: Το πρώτο καταγραφεί και αξιολογεί τα κρίσιμα πολιτικοθεσμικά γεγονότα που σφράγισαν την διαδικασία μετάβασης στη δημοκρατία. Το δεύτερο αναλύει τις πολιτευματικές και αξιακες βάσεις της Γ. ελληνικής δημοκρατίας όπως αυτές συμπυκνώθηκαν θεσμικά στο σύνταγμα του 1975.	10.31 MB	3/12/20, 12:11 μ.μ.
Βούλγαρης, Γ. (2006). «Κράτος και κοινωνία πολιτών στην Ελλάδα. Μια σχεση προς επανεξέταση», σε Ελληνική Επιθεώρηση Πολιτικής Επιστήμης τχ. 28, σελ.5-33	7.68 MB	4/2/21, 10:01 π.μ.
Βερναρδάκης, Χριστόφορος, Κωνσταντίνος Μαυρέας, Βασίλης Πατρώνης, «Συνδικάτα και σχέσεις εκπροσώπησης στην Ελλάδα κατά την περίοδο 1990-2004.» Το άρθρο διερευνά μια σημαντική περιοχή του συστήματος εκπροσώπησης και συγκεκριμένα το ζήτημα της συνδικαλιστικής πυκνότητας. Αρχικά αναλύει την διακύμανση της συμμέτοχης στα συνδικάτα σε ευρωπαϊκό επίπεδο και διατυπώνει ορισμένες εκτιμήσεις σχετικά με τις τάσεις που καταγράφονται. Στη συνέχεια εξετάζει τις ποσοτικές και ποιοτικές διαστάσεις της συνδικαλιστικής πυκνότητας στην Ελλάδα από την δεκαετία του 1970 μέχρι και τις αρχές του 2000.	18.18 MB	4/2/21, 9:53 π.μ.
Βερναρδακης, Χ. (2005), «Πολιτικά κόμματα και «μεσαίος χώρος». Οι ιδεολογικές και πολιτισμικές συντεταγμένες των σημερινών πολιτικών δυνάμεων» σε Χ. Βερναρδάκης (επιμ.), Η κοινή γνώμη στην Ελλάδα 2004, Ινστιτουτο VPRC, Σαββάλας σελ. 57-85.	431.67 KB	7/12/20, 9:44 π.μ.
Αρανίτου, Βάλια (2018), «Εργοδοτικές οργανώσεις και συνδικάτα στην Ελλάδα της κρίσης: προς μια “καρτέλ” διευθέτηση (; Αρανίτου, Βάλια (2018), «Εργοδοτικές οργανώσεις και συνδικάτα στην Ελλάδα της κρίσης: προς μια “καρτέλ” διευθέτηση (;)» Μ. Αγγελίδης – Μ. Σπουρδαλάκης (επιμ.) Πρακτικά συνεδρίου Κοινωνική και πολιτική εκπροσώπηση. Προκλήσεις και προοπτικές στη Δημοκρατία τον 21ο αιώνα., Αθήνα, Τομέας Εκδόσεων του Ιδρύματος της Βουλής, 2018. Το κείμενο παρουσιάζει την εξέλιξη και τις ιστορικές φάσεις του συστήματος κοινωνικής εκπροσώπησης και, κυρίως, όπως και τη διακύμανση των σχέσεων των εργοδοτικών συμφερόντων με τα συνδικάτα, από τη Μεταπολίτευση έως σήμερα (Γ΄ Ελληνική Δημοκρατία). Αναφέρεται ακόμα στη θεσμοθέτηση του κοινωνικού διαλόγου, καθώς και στους μετασχηματισμούς που αυτός επέφερε στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος στο σύνολό του. Στη συνέχεια, εστιάζει στην καταγραφή σημαντικών μετατοπίσεων που παρατηρούνται στην περίοδο της κρίσης. Πιο συγκεκριμένα, εξετάζει τη διαφοροποίηση μεταξύ των μεγάλων και των μικρών εργοδοτικών οργανώσεων, καθώς οι τελευταίες φαίνεται να συγκλίνουν περισσότερο με την κορυφαία τριτοβάθμια οργάνωση των εργαζομένων. Υποστηρίζει επίσης ότι οργανώσεις των ως άνω συμφερόντων, μέσω της συμμετοχής τους στον θεσμοθετημένο κοινωνικό διάλογο, φαίνεται ότι έχουν οδηγηθεί στη συγκρότηση ενός συστήματος εκπροσώπησης το οποίο αυξάνει τη διείσδυσή του στο κράτος και την εξάρτησή του από αυτό, λειτουργώντας έτσι ως νομιμοποιητικός μηχανισμός των πολιτικών του. Ταυτόχρονα, η σχέση του συστήματος αυτού με την κοινωνική του βάση βρίσκεται σε μια δυναμική αντιστρόφως ανάλογη αφού απομακρύνεται και αποξενώνεται όλο και περισσότερο από τη βάση του. Τέλος καταλήγει με το συμπέρασμα ότι οι κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες της κρίσης σε συνδυασμό με τις γενικότερες εξελίξεις στην πολιτική σκηνή της χώρας, φαίνεται να οδηγούν τον κοινωνικό διάλογο σε μια διευθέτηση που προσομοιάζει με το σύστημα που συγκροτούν τα σύγχρονα “κόμματα-καρτέλ”, κάτι που θα υπονομεύσει την αποτελεσματικότητα του όλου συστήματος της κοινωνικής εκπροσώπησης.	224.95 KB	4/2/21, 9:41 π.μ.
Αλιβιζάτος, Ν., (1980), Ο εκδημοκρατισμός σήμερα: σύγχρονες διαστάσεις ενός παλιού αιτήματος, Σύγχρονα Θέματα, τχ. 8. Το άρθρο αναλύει τη συνθέτη και αντιφατική διαδικασία εκδημοκρατισμού των πολιτικών θεσμών κατά τη μεταπολίτευση υπό το πρίσμα των αρχών του «ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού» που αποτέλεσε το ιδεολογικό πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας. Επίσης σχολιάζει τα όρια και τα κενά του εκδημοκρατισμού αναδεικνύοντας κρίσιμα ζητήματα όπως η ενίσχυση και συγκεντροποίηση της εκτελεστικής εξουσίας, η απουσία αποτελεσματικών θεσμικών αντιβάρων, ο κομματικός έλεγχος του πολιτικού πεδίου, το έλλειμα θεσμών ουσιαστικής συμμέτοχης. Τέλος διατυπώνει ορισμένες προτάσεις στην κατεύθυνση εμβάθυνσης της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας	967.87 KB	3/12/20, 12:12 μ.μ.
Άλιβιζάτος Ν. «Κρατική εξουσία και πολιτικοί θεσμοί. Συνέχεια και αλλαγές, ένα χρόνο μετά την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση Σύγχρονα Θέματα, τχ. Το άρθρο εξετάζει τον τρόπο λειτουργείας των αντιπροσωπευτικών θεσμών (κυβέρνηση, βουλή, ΠτΔ, κόμματα¬) κατά το πρώτο χρόνο διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Επίσης σχολιάζει την ποιότητα και την λειτουργικότητα των παλαιών και των νέων θεσμών συμμετοχής που θέσπισε το κυβερνών κόμμα.	2.09 MB	3/12/20, 12:14 μ.μ.
Zink, Allan, (2000), «Greek Democracy in Transition? Indications of a Beginning Functional Disentanglement of Clientelism and Parliamentarism», Paper prepared for presentation at the 18h World Congress of the International Political Science Association Quebec, Canada, 1–5 August 2000	220.78 KB	3/12/20, 12:41 μ.μ.
Vernardakis, Xristoforos (2012). ‘From Mass Parties to Cartel Parties: The Evolution of the Structure of Political Parties in Greece through Changes in their Statutes and Systems of Financing’, Working Paper Series on the Legal Regulation of Political Parties, No. 27 Το κείμενο περιοδολογει την εξέλιξη του κομματικού φαινομένου στη μεταπολιτευτική Ελλάδα με βάση τον εκάστοτε κυρίαρχο τύπο κόμματος. Στη συνάφεια αυτή εξετάζει τους παράγοντες εκείνους που μετασχηματίζουν σταδιακά τα κόμματα εξουσίας από μαζικούς μηχανισμούς (μαζικά κόμματα) σε θεσμούς του κράτους( κόμματα καρτέλ), Ιδιαίτερη έμφαση δίνει στην επιρροή των μορφών χρηματοδότηση στη οργανικό δομή και στην πολιτική λειτουργεία των κομμάτων	533.84 KB	7/12/20, 9:34 π.μ.
Trantidis, Aris (2014) Reforms and Collective Action in a Clientelist System: Greece during the Mitsotakis Administration (1990–93), South European Society and Politics, 19:2, 215-234	341.01 KB	3/12/20, 12:40 μ.μ.
syllabus uoa 2020.doc	220.5 KB	1/12/20, 3:09 μ.μ.
Spanou Calliope, Dimitri A. Sotiropoulos, (2011) “The Odyssey of Administrative Reforms in Greece, 1981–2009: A Tale of Two Reform Paths”, Public Administration, Vol. 89, No. 3, p.p 723–737	525.91 KB	3/12/20, 1:21 μ.μ.
Mavrogordatos, George Th. (2009) «Models of Party-Interest Group Relations and the Uniqueness of the Greek Case» Mavrogordatos, George Th. (2009) «Models of Party-Interest Group Relations and the Uniqueness of the Greek Case» Paper presented to the Workshop Political Parties and Civil Society ECPR Joint Sessions, Lisbon, 14-19 April 2009 There are several models of relations between political parties and interest groups. They may be categorized neatly under four headings: independence, party dependence, group dependence, and interdependence. These models have evolved historically in connection with particular ideological traditions and social conditions. Complete independence of interest groups is required both by liberalism and by anarcho-syndicalism (the latter with reference to trade unions). Party dependence on its constituent interest group(s) has been a hallmark of labor parties, catholic parties, and some agrarian parties. Group dependence is mostly associated with the Leninist conception of trade unions as transmission belts of the party line. Interdependence characterizes the social-democratic conception of party and trade union as the Siamese twins of the labor movement. A review of these models serves to highlight the uniqueness of the current situation in Greece, where all the political parties appear to subscribe to Leninism in this area. In a process of serial mimesis, PASOK imitated the KKE, and ND in turn imitated PASOK. Moreover, PASOK legislation made proportional representation compulsory for most occupational interest groups. Although formally single organizations, they are actually empty shells housing a collection of competing party fractions. The resulting stalemate accommodates all the political parties and no change is in sight.	184.79 KB	4/2/21, 9:48 π.μ.
Mavrogordatos, George ( 1997) “From Traditional Clientelism to Machine Politics: the Impact of PASOK Populism in Greece”, σε South European Society and Politics Vol. 1, no 3, σελ. 1-26	143.37 KB	3/12/20, 12:39 μ.μ.
Lyrintzis, C., (1984), «Political Parties in Post-junta Greece: Α Case of ‘Bureaucratic Clientelism’», West European Politics, vol. 7, no 2, σελ. 99-117.	1.37 MB	3/12/20, 12:38 μ.μ.
Lavdas, Kostas A.(2005) «'Interest Groups in Disjointed Corporatism: Social Dialogue in Greece and European 'Competitive Corporatism'' The article explores the strategic and political parameters inﬂuencing the ways in which the main economic interest groups become involved in policy in contemporary Greece. The fact that social dialogue in Greece remains an exercise with a limited scope has been largely due to the fact that there is a diﬃcult match between Greece’s ‘disjointed corporatism’ and the EU’s emerging ‘competitive corporatism’. A number of European trade unions have agreed to a new ‘competitive bargain’, which is asymmetrical but which gives them the opportunity to get involved in ‘competitive corporatism’. Greek responses to this trend have been inconclusive: while there are clearly pockets within union leaderships which would welcome the opportunity to approve the basic liberalising goals in exchange for guarantees for established workers and participation in the political framing of their implementation, the structural features of the Greek interest intermediation system work against such a possibility. Whether this leads to an evolving ‘segmented pluralism’ or another form remains to be seen – the extent of the synchronicity of developments with other EU states will depend in part on the outcome of this transition. In previous decades, the country’s transition from asymmetric state corporatism to disjointed corporatism went through the contours of an embracing strategy of Europeanisation. It is an open question whether an equivalent strategy for the twenty-ﬁrst century will be able to restructure the sociopolitical scene.	203.99 KB	4/2/21, 9:40 π.μ.
DIAMANDOUROS, Nikiforos P., RIVILLA, Pilar, LOPEZ NOVO, Joaquin Pedro, TÜRSAN, Huri, SCHMITTER, Philippe ( 1986 ) A bibliographical essay on Southern Europe and its recent transition to political democracy Working Paper, Florence : European University Institute, EUI Working Papers, 208 Το κείμενο αποτελεί ένα πολύ χρήσιμο βιβλιογραφικό δοκίμιο που σχολιάζει κριτικά τις σημαντικότερες συμβολές στο θεματικό πεδίο που αφορά τις μεταβάσεις από τα αυταρχικά στα δημοκρατικά καθεστώτα . Ως περιπτώσεις μελέτης (case studies) επιλεγεί την Ισπανία, την Ιταλία, τη Πορτογαλία, την Ελλάδα και την Τουρκία. Στην πραγματικότητα η εργασίες που παρουσιάζονται πραγματεύονται ευρύτερα ζητήματα όπως η πολιτική κουλτούρα, η ιστορία των πολιτικών θεσμών και το πολιτικό και οικονομικό σύστημα.	7.31 MB	3/12/20, 12:16 μ.μ.

Χ. Βερναρδάκης - Γ. Μαυρής, Κόμματα και Κοινωνικές Συμμαχίες στην προδικτατορική Ελλάδα – Οι προϋποθέσεις της μεταπολίτευσης, Αθήνα: εκδ. Εξάντας, 1991.

Αντικείμενο του βιβλίου αποτελούν οι βασικοί κομματικοί σχηματισμοί της μετεμφυλιακής-προδικτατορικής περιόδου, οι σχέσεις που διαμόρφωσαν σε αυτήν την περίοδο με τις κοινωνικές δυνάμεις και τις καμπές του κοινωνικού ανταγωνισμού, η θέση που κατέλαβαν στη συγκεκριμένη μορφή του κράτους. Η ανάλυση ολοκληρώνεται σε οκτώ κεφάλαια. Στο εισαγωγικό κεφάλαιο επιχειρείται η ανάλυση της βασικής τομής του σύγχρονου ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού που συντελέστηκε κατά τη δεκαετία 1940-50. Οι κοινωνικές και πολιτικές διαιρέσεις που διαμορφώνονται από τότε, θα αποτελέσουν το σημείο εκκίνησης της μεταπολεμικής ελληνικής κοινωνίας. Στο πρώτο κεφάλαιο εξετάζονται συγκεκριμένα οι σχέσεις εκπροσώπησης που διαμόρφωσε το ΚΚΕ στην κατοχή με το λαϊκό κοινωνικό μπλοκ, αλλά και η διάρρηξή τους στην επόμενη περίοδο του εμφυλίου, γεγονός εξαιρετικής σημασίας σε ό,τι αφορά στην εμφάνιση του πολιτικού φαινομένου του ‘Κέντρου’. Το τρίτο και το τέταρτο κεφάλαιο του βιβλίου παρουσιάζει και αναλύει τις συνθήκες ζωής στη μεταπολεμική (μετεμφυλιακή) κοινωνία, καθώς και τους κοινωνικούς αγώνες της περιόδου. Οι πολιτικές εκπροσωπήσεις των δύο κοινωνικών μπλοκ, του αστικού συνασπισμού εξουσίας και του λαϊκού κοινωνικού μπλοκ, αποτελούν το αντικείμενο του τετάρτου και του πέμπτου κεφαλαίου. Ιδιαίτερο βάρος δίδεται στη μορφοποίηση και διατήρηση μιας πρωτοφανούς κοινωνικής και εκλογικής πόλωσης, χαρακτηριστικό γνώρισμα ολόκληρης της υπό εξέταση περιόδου, αλλά και της επόμενης μεταπολιτευτικής περιόδου. Επιστέγασμα της μελέτης αποτελεί η ανάλυση των Ιουλιανών γεγονότων του 1965 που παρουσιάζεται στο έκτο κεφάλαιο, ιστορική στιγμή που σύμφωνα με το βιβλίο αποτελεί σημείο κορύφωσης της κοινωνικής έντασης που κυοφορείται στη μετεμφυλιακή δεκαπενταετία. Τα Ιουλιανά γεγονότα, αποτελούν ίσως την πλέον ‘απωθημένη’ και ‘συσκοτισμένη’ μεταπολεμική στιγμή, παρά το γεγονός ότι καθορίζει τόσο τις ιστορικές εξελίξεις που ακολούθησαν (δικτατορία 1967) όσο και τη μορφή των πολιτικών δυνάμεων και των ιδεολογικών σχέσεων που διαμορφώθηκαν μετά τη μεταπολίτευση. Τα καταλυτικά αποτελέσματα της κοινωνικής έκρηξης των Ιουλιανών στην πολιτική σκηνή, στις ιδεολογικές σχέσεις, στον πολιτισμό και τη δομή των κοινωνικών δυνάμεων παρουσιάζονται στο έβδομο κεφάλαιο. Τέλος, στο όγδοο κεφάλαιο εξάγονται ορισμένα συμπεράσματα σχετικά με την αντιπροσώπευση, τις μορφές που αυτή έλαβε στο συγκεκριμένο ιστορικό - κοινωνικό πλαίσιο, καθώς και τις μορφές της ιδεολογίας στην προδικτατορική Ελλάδα. Σε θεωρητικό επίπεδο, το συγκεκριμένο βιβλίο τοποθετείται στον αντίποδα των θεωριών της ‘εξάρτησης’ του ελληνικού καπιταλισμού και της ελληνικής κοινωνίας, του πολιτικισμού και του δομικισμού, θεωρίες που αποτέλεσαν τις κυρίαρχες ιστορικά κατανοήσεις της ελληνικής πολιτικής. Αντίθετα, αποδόθηκε προτεραιότητα στην ανάλυση των ενδογενών κοινωνικών αντιθέσεων και στις μορφές του κοινωνικού ανταγωνισμού, υλικά (και δυναμικά) αποτελέσματα των οποίων είναι τα πολιτικά κόμματα, η μορφή του κράτους, η μορφή της αντιπροσώπευσης, οι ιδεολογίες, τα προγράμματα των κομμάτων.

3.29 MB

29/12/20, 10:52 π.μ.

Τσίρμπας, Γ. (2009), «Από την επικοινωνία της ιδεολογίας στην ιδεολογία της επικοινωνίας : αναδρομική αξιολόγηση του πολιτικού λόγου ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., 1974-2007.», Ελληνική Επιθεώρηση Πολιτικής Επιστήμης, 34, 72-91.

Στο άρθρο αυτό επιχειρείται η συγκριτική αξιολόγηση της εξέλιξης του πολίτικου λόγου του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., από το 1974 μέχρι το 2007, με βάση τη θεωρία της επαγγελματοηοίησης της πολιτικής και μία από τις βασικές ερευνητικές υποθέσεις που απορρέουν από αυτή, την υπόθεση περί σταδιακής σύγκλισης και ομοιογενοποίησης του πολιτικού λόγου των κομμάτων εξουσίας. Για τον σκοπό αυτόν εφαρμόζεται ένας πρωτότυπος πειραματικός σχεδιασμός αναδρομικής αξιολόγησης. Ο έλεγχος γίνεται στο επίπεδο της πρόσληψης του πολιτικού λόγου και έχει δύο πτυχές: αφορά τόσο την πιθανή ιδεολογική σύγκλιση στην πορεία του χρόνου από το 1974 έως το 2007, όσο και την πιθανή σύγχυση της κομματικής ταυτότητας του πολιτικού λόγου την ίδια περίοδο. Τα ερευνητικά αποτελέσματα επιβεβαιώνουν προκαταρκτικά την υπόθεση εργασίας, ιδίως στο επίπεδο της ταυ- τοδότησης, αποτυπώνοντας μια πορεία διαρκώς αυξανόμενης δυσκολίας των ερωτώμενων να διαχωρίσουν τον λόγο ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. κατά τη διερευνώμενη περίοδο. Ταυτόχρονα, ανιχνεύονται ενδιαφέρουσες εκλεκτικές συγγένειες του λόγου των δύο κομμάτων με τα υπόλοιπα κόμματα του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Αναδεικνύεται, τέλος, η αξία της χρήσης πειραματικών μεθοδολογιών στον χώρο των κοινωνικών επιστημών

4.82 MB

7/12/20, 9:32 π.μ.

Τσατσάνης, Μ. (2009). «Παλαιές και νέες διαιρετικές τομές»σε Γ. Κωνσταντινίδης & Ν. Μαραντζίδης & Τ. Παππάς, (επιμ.), Κόμματα και πολιτική στην Ελλάδα. Οι σύγχρονες εξελίξεις, Κριτική, Αθήνα

177.61 KB

7/12/20, 9:46 π.μ.

Τεπέρογλου Ε., Χατζηπαντελής Θ., Ανδρεάδης Ι.,(2010),«Μελέτη διαιρετικών τομών εκλογέων και υποψηφίων στο εθνικό και ευρωπαϊκό δίπολο: συγκλίσεις και αποκλίσεις».

377.09 KB

7/12/20, 9:45 π.μ.

Σωτηρόπουλος. Δ., (2016), «Η καταπολέμηση της διαφθοράς στην Ελλάδα πριν και μετά την εκδήλωση της οικονομικής κρίσης: επιτυχίες και αποτυχίες», ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ: ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ & ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ, Πρακτικά συνεδρίου, Αθήνα

Το άρθρο διερευνά της συνέχειες και τις τομές ως προς την πρόσληψη και καταπολέμηση της διαφθοράς πριν και μετά την εκδήλωση της οικονομικής κρίσης. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι υπό την πίεση της κοινής γνώμης, καθώς και την πίεση εκ μέρους των δανειστών της χώρας, από το 2010 καλύφθηκαν νομοθετικά κενά, δημιουργήθηκαν νέες εισαγγελικές αρχές, κυβερνητικές και διοικητικές δομές καταπολέμησης της διαφθοράς ενώ δρομολογήθηκε η ποινική διαδικασία σε πολλές υποθέσεις. Ωστόσο, όπως παρατηρεί, εμφανίστηκαν και στον τομέα καταπολέμησης της διαφθοράς τα γνωστά προβλήματα εφαρμογής των υιοθετούμενων μέτρων. Τέτοια προβλήματα ήταν οι καθυστερήσεις, η επικάλυψη αρμοδιοτήτων, η υποχρηματοδότηση, η έλλειψη εξειδικευμένων δεξιοτήτων και μέσων και βέβαια η κυμαινόμενη πολιτική βούληση εφαρμογής της νομοθεσίας. Επιπρόσθετα, ο ρυθμός και το εύρος των νέων μέτρων προσδιορίστηκαν περισσότερο από εξωτερικές πιέσεις συμμόρφωσης της Ελλάδας σε διεθνή πρότυπα ,παρά από εσωτερικούς παράγοντες. Ως κύριους υπεύθυνους των ελλειμάτων διαφάνειας εντοπίζει τα συνταγματικά εμπόδια, τον κομματικό ανταγωνισμός, τον ρόλο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, τις ενδοδιοικητικές και ενδοκυβερνητικές αδυναμίες και αντιθέσεις, καθώς και μια κουλτούρα ανοχής στη διαφθορά που εμποδίζουν και σήμερα την καταπολέμηση της διαφθοράς. Καταλήγει δε συμπερασματικά ότι η εκδήλωση της οικονομικής κρίσης προκάλεσε πολλές αλλαγές, αλλά όχι μια «αλλαγή παραδείγματος» στην πολιτική καταπολέμησης της διαφθοράς στην Ελλάδα.

2.67 MB

3/12/20, 1:01 μ.μ.

Σωτηρόπουλος. Δ., (1993). «Κρατική γραφειοκρατία και πολιτικά κόμματα στη μεταπολεμική Ελλάδα: Μια σχέση ανισορροπίας.», Ελληνική Επιθεώρηση Πολιτικής Επιστήμης, 2, 83-100.

Το άρθρου πραγματεύεται την ανισορροπία οργανωτικής ισχύος στη σχέση της κρατικής γραφειοκρατίας με τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα μετά το 1974. Στην ανάλυση του η οργανωτική ισχύς των κομμάτων και η αντίστοιχη οργανωτική αδυναμία της ελληνικής γραφειοκρατίας ορίζονται με βάση την ύπαρξη ή την έλλειψη πόρων οργανωσιακής φύσης που έχουν στη διάθεσή τους η γραφειοκρατία και τα κόμματα. Στη συνάφεια αυτή διατυπώνει την άποψη ότι σε σύγκριση με την κρατική γραφειοκρατία, τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα υπερτερούν ως προς τους πόρους ή τα μέσα οργανωτικής ισχύος που διαθέτουν. Αποτέλεσμα της οργανωτικής υπεροχής των κομμάτων έναντι της γραφειοκρατίας είναι ότι στο πολιτικο-διοικητικό σύστημα της χώρας υπάρχει ανισορροπία ανάμεσα στο εκάστοτε κυβερνητικό κόμμα και την κεντρική δημόσια διοίκηση.

5.2 MB

3/12/20, 12:53 μ.μ.

Σταθάκης, Γ., (2002), «Οικονομικός φιλελευθερισμός και το εγχείρημα του εκσυγχρονισμού» σε Ίδρυμα Σάκη Καράγιωργα, Ιδεολογικά ρεύματα και τάσεις της διανόησης στην σημερινή Ελλάδα, Αθήνα, Ίδρυμα Σάκη Καράγιωργα, σελ. 166-180.

Το άρθρο εκκινεί από την παραδοχή ότι ο οικονομικός φιλελευθερισμός κυριάρχησε στις τελευταίες δύο δεκαετίες μέσω της οικειοποίησης των ιδεών του αρχικά από τα συντηρητικά και στη συνέχεια από τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα σε όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρώπης. Στην ελληνική περίπτωση υποκείμενο των ιδεών αυτών ήταν ηγετικές ομάδες του ΠΑΣΟΚ που σχηματίστηκαν γύρω στα μέσα της δεκαετίας του 1980 και ενισχύθηκαν ως διακριτός πόλος με το σταθεροποιητικό πρόγραμμα 1985-1987, πριν ηγεμονεύσουν στον πολιτικό αυτό χώρο στη διάρκεια της δεκαετίας του 1990. Με βάση αυτήν την παραδοχή διερευνά τις εξής υποθέσεις εργασίας. Κατ’ αρχήν το πώς εισάγονται οι ιδέες του φιλελευθερισμού στην Ελλάδα, πώς σχηματίζονται δηλαδή ομάδες ή δίκτυα ανθρώπων που συμμερίζονται, διατυπώνουν και προσλαμβάνουν τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας σε όρους του νεοφιλελεύθερου εγχειρήματος. Δεύτερο, πώς οι ιδέες αυτές μεταγράφονται ή ενσωματώνονται στις πολιτικές διατυπώσεις των βασικών πολιτικών δυνάμεων (του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας). Και τέλος διατυπώνει κάποιες σκέψεις για το εγχείρημα του «εκσυγχρονισμού» ως ενός ιδιότυπου μανιφέστου για την οικονομία, ως ενός συστήματος ιδεών, το οποίο ενώ κινείται με σαφήνεια στο πεδίο του νεοφιλελευθερισμού, επιδιώκει ταυτόχρονα να ενσωματώσει διάφορες και αντιφατικές παραδόσεις - νεοφιλελεύθερες, σοσιαλδημοκρατικές, σοσιαλιστικές.

584.77 KB

3/12/20, 1:26 μ.μ.

Σπουρδαλάκης, Μ. (1989), «Ελληνικός λαϊκισμός και αυταρχικός κρατισμός», στο Ν. Μουζέλης κ.ά. Λαϊκισμός και πολιτική, Αθήνα, Γνώση, σελ. 65-76.

4.36 MB

3/12/20, 12:49 μ.μ.

Σπουρδαλάκης, Μ, - Παπαβλασόπουλος Ε., (2008) , «Κόμματα, ομάδες συμφερόντων και οι μετασχηματισμοί στο σύστημα εκπροσώπησης. Πέρα από τις θεωρίες της κρίσης»,

Σπουρδαλάκης, Μ, - Παπαβλασόπουλος Ε., (2008) , «Κόμματα, ομάδες συμφερόντων και οι μετασχηματισμοί στο σύστημα εκπροσώπησης. Πέρα από τις θεωρίες της κρίσης», στο Ξ. Ι. Κοντιάδης – Χ. Θ. Ανθόπουλος (επιμ.), Κρίση του Ελληνικού Πολιτικού Συστήματος; Αθήνα, Παπαζήσης, σελ. 291-315. Το κείμενο σκιαγραφεί την (ανα)συγκρότηση των σχέσεων εκπροσώπησης και την διαμόρφωση του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος, φωτίζοντας το ρόλο των κομμάτων και ιδιαίτερα των Ο.Σ. στην εν λόγω διαδικασία. Η ανάλυσή ξεκινά με μια σύντομη εισαγωγική αναφορά στη Μετεμφυλιακή περίοδο, η οποία προσφέρει την δυνατότητα αξιολόγησης του εύρους των μετασχηματισμών στο πολιτικό σύστημα της Μεταπολίτευσης. Στη συνέχεια ιχνηλατείτε η διαδικασία συγκρότησης του μεταπολιτευτικού συστήματος εκπροσώπησης με άξονα την ακόλουθη περιοδολόγηση: α) Εκδημοκρατισμός του πολιτικού συστήματος και των θεσμών του, που συνοδεύεται από την κομματικοποίηση του κοινωνικού πεδίου (1974-1981). β) Ολοκλήρωση της κομματικοποίησης και θεσμοποίηση (1981-1993). γ) Θεσμοποίηση των ΟΣ και αναζήτηση ρόλου (1993-2004).

156.5 KB

4/2/21, 9:47 π.μ.

Σερντεδάκις Ν, & Κουφίδη, (2018), « Συγκρουσιακός και εκλογικός κύκλος στην Ελλάδα της κρίσης.»

Σερντεδάκις Ν, & Κουφίδη, (2018), « Συγκρουσιακός και εκλογικός κύκλος στην Ελλάδα της κρίσης.», Ελληνική Επιθεώρηση Πολιτικής Επιστήμης, 44, 7-30. Στο κείμενό επιχειρεί να αναδείξει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του νέου κύκλου διαμαρτυρίας που ανοίγει στην Ελλάδα από το 2010 και εξής. Προτείνει ένα νέο σχήμα κατανόησης της κορύφωσης της διαμαρτυρίας κατά τις κινητοποιήσεις των πλατειών, υποδεικνύοντας μια τετραμερή διαίρεση εντός τους, έναντι άλλων προσεγγίσεων που τείνουν προς μια διχοτομική τους πρόσληψη. Παράλληλα, εντοπίζει δύο διακριτές φάσεις του σύγχρονου συγκρουσιακού κύκλου: μια αρχική φάση κορύφωσης, με κυρίαρχη θεματολογία την εναντίωση στα μνημόνια, και μια επόμενη φάση σχετικής κάμψης, με την ανάπτυξη αιτημάτων εστιασμένων σε θέματα δημοκρατίας, αντιρατσιστικής και αντιφασιστικής δράσης, αλλά και εναλλακτικών εγχειρημάτων. Καταληκτικά, υποδεικνύει τη στενή σχέση των κύκλων διαμαρτυρίας και των εκλογικών κύκλων ως απαραίτητη προϋπόθεση για την κατανόηση της αλλαγής των «εκλογικών καθεστώτων» στην Ελλάδα και ιδιαίτερα για την ανάγνωση των πρόσφατων τάσεων ρευστοποίησης του κομματικού μας συστήματος.

919.13 KB

4/2/21, 9:54 π.μ.

Σακελλαρόπουλος Σπύρος, (2014) «Μετασχηματισμοί στη δομή του ελληνικού κράτους κατά τη διάρκεια της κρίσης», Ουτοπία τ. 106, , σελ. 59-71.

Το άρθρο εξετάζει τις μεταλλαγές στο εσωτερικό και τη μορφή του ελληνικού κράτους στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης υπό το πρίσμα των θεωριών του αυταρχικού κρατισμού, της κατάσταση εξαίρεσης και της απώλειας μεγάλου τμήματος εθνικής κυριαρχίας. Ο συγγραφέας αναφέρει ότι το κυρίαρχο μοντέλο διαχείρισης της κρίσης εγκαινιάζεται διεθνώς από τη δεκαετία του ’70 ως αποτέλεσμα αφενός της ανάγκης διευθέτησης της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του ’73 και αφετέρου του φόβου που αισθάνθηκαν οι κυρίαρχες τάξεις από τη δυναμική της παγκόσμιας έκρηξης του ’68. Η κατεύθυνση αυτή παγιώνεται εκείνη την περίοδο αλλά παίρνει πιο έντονες μορφές αρχής γενομένης από τον πόλεμο «ενάντια στην τρομοκρατία» στις αρχές του 21ου αιώνα όπου η επίθεση στους δίδυμους Πύργους χρησιμοποιήθηκε ως έναυσμα για την εισαγωγή νομοθετικών ρυθμίσεων οι οποίες, από τη σκοπιά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων θα ήταν αδιανόητες υπό άλλες συνθήκες . Σήμερα η ανάγκη διαχείρισης της τρέχουσας διεθνούς οικονομικής κρίσης επιταχύνει ακόμα περισσότερο την πορεία αυτή. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι η έλευση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, ο βίαιος τρόπος με τον οποία αυτή εισήλθε στο ελληνικό κοινωνικό σχηματισμό και οι κίνδυνοι και οι ευκαιρίες που δημιουργήθηκαν για το διεθνές και εγχώριο μονοπωλιακό κεφάλαιο δημιούργησαν τους όρους εφαρμογής του αυταρχικού κρατισμού μέσα σ’ ένα πλαίσιο κατάστασης εξαίρεσης και στη χωρά μας. Επίσης επισημαίνει την ιδιαίτερη συμβολή των μηχανισμών της ΟΝΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην εξέλιξη αυτή. Τέλος καταλήγει με το συμπέρασμα ότι η σύζευξη του αυταρχικού κρατισμού με την κατάσταση εξαίρεσης σε συνδυασμό με την παρέμβαση των μηχανισμών της τρόικα επέφερε απώλεια σημαντικών στοιχείων εθνικής κυριαρχίας

34.69 KB

3/12/20, 1:27 μ.μ.

Σακελλαρόπουλος Σπύρος - Παναγιώτης Σωτήρης, ( 2004 ), «Μεταλλαγές του κομματικού φαινομένου και θωράκιση του πολιτικού επιπέδου απέναντι στα λαϊκά συμφέροντα.», Η κοινωνική αλλαγή στη σύγχρονη Ελλάδα (1980- 2001), Αθήνα: Ιδρυμα Σάκη Καράγιωργα, σελ. 97- 113

μεταλλαγών στη λειτουργία των ελληνικών πολιτικών κομμάτων, και ιδιαίτερα του ΠΑΣΟΚ, στη δεκαετία του '90. Οι μετασχηματισμοί εξετάζονται μέσα από την υιοθέτηση μεθοδολογικών θέσεων προερχόμενων από τη μαρξιστική προβληματική για τις κοινωνικές τάξεις και το κράτος όπως αυτή αναπτύχθηκε από όσους προσπάθησαν να διαλεχθούν στις δεκαετίες του ’60 και ’70 με το έργο του Α. Γκράμσι και να υπερβούν τον οικονομισμό της παραδοσιακής μαρξιστικής ανάλυσης. Βάσει αυτής της οπτικής το πολιτικό δεν αντιμετωπίζεται ούτε ως το πεδίο μιας ηθικής κανονιστικότητας, ούτε ως συνάρθρωση ατομικών «ορθολογικών» επιλογών, αλλά ως αποτύπωση ενός συγκεκριμένου ταξικού συσχετισμού δύναμης, ενώ το κράτος ορίζεται ως υλικό αποτέλεσμα της ύπαρξης ασυμφιλίωτων ταξικών αντιθέσεων και βασικός θεσμικός τόπος για την άρθρωση της κεφαλαιοκρατικής ηγεμονίας και τη διασφάλιση της αναπαραγωγής των καπιταλιστικών κοινωνικών σχέσεων. Στόχος του είναι να δείξει ότι οι αλλαγές που χαρακτηρίζουν τη λειτουργία των βασικών ελληνικών κομμάτων εξουσίας στη δεκαετία του 1990 δεν πρέπει να ειδωθούν ως στοιχεία εκσυγχρονισμού και βελτίωσης του πολιτικού συστήματος, αλλά ως αποτελέσματα μιας κίνησης πολιτικής και ιδεολογικής θωράκισης των μηχανισμών του καπιταλιστικού κράτους απέναντι στα υλικά συμφέροντα και τις διεκδικήσεις των κυριαρχούμενων τάξεων στα πλαίσια μιας συνολικής τροποποίησης των συσχετισμών δύναμης, με υλικό υπόβαθρο τις διαδικασίες της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης

168.6 KB

7/12/20, 9:33 π.μ.

Πιζάνιας, Π., (1994), «Ακέφαλα υποκείμενα. Περιήγηση στις πολιτικές σχέσεις με οδηγό την υποκειμενικότητα». Ελληνική Επιθεώρηση Πολιτικής Επιστήμης, τχ. 4, σελ. 25-57.

8.83 MB

2/12/20, 12:11 μ.μ.

Παππάς, Τ. (2001), «Κομματικό σύστημα και πολιτικός ανταγωνισμός στην Ελλάδα, 1981-2001.», Ελληνική Επιθεώρηση Πολιτικής Επιστήμης, 17, 71-102

Το άρθρο αποτελεί μια προσπάθεια αναθεώρησης της κρατούσας στη σχετική βιβλιογραφία άποψης, σύμφωνα με την οποία το σύγχρονο κομματικό σύστημα, αφενός μεν, αποτελεί συνέχεια του προδικτατορικού συστήματος, αφετέρου δε, χαρακτηρίζεται από (περιορισμένο) πολυκομματισμό και ισχυρή πόλωση. Αντίθετα, υποστηρίζει αυτό το άρθρο, το κομματικό σύστημα που διαμορφώθηκε στη χώρα μετά τις εκλογές του 1981 και εξακολουθεί να παραμένει σε ισχύ είναι κλασικός δικομματισμός. Στο πρώτο μέρος, αναπτύσσεται μια κριτική θεώρηση της κρατούσας αντίληψης στη βάση τριών ερωτημάτων: εμπειρικού, θεωρητικού και ερμηνευτικού χαρακτήρα. Στη συνέχεια επιχειρείται η καταμέτρηση των «σημαντικών» κομμάτων που διαθέτει το σύγχρονο κομματικό σύστημα. Η καταμέτρηση αποδίδει δύο μόνο σημαντικά κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και τη να, πράγμα που θεμελιώνει την υπόθεση περί δικομματισμού. Στο τρίτο μέρος, η συζήτηση εστιάζεται στα χαρακτηριστικά του εκλογικού ανταγωνισμού στο δικομματικό σύστημα. Η μεγάλη και συνεχής εξασθένηση της πόλωσης στοιχειοθετείται από τρεις κατηγορίες εμπειρικού υλικού: (α) τη σύγκλιση των δύο σημαντικών κομμάτων όσον αφορά τις ιδεολογικές τους θέσεις, καθώς και τις πολιτικές που εφαρμόζουν- (β) την περιστολή της κλίμακας ιδεολογικού ανταγωνισμού που χαρακτηρίζει το κομματικό σύστημα- (γ) τη συμπεριφορά των εκλογέων, η οποία χαρακτηρίζεται από μη-συμμετοχική δράση, έλλειψη ενδιαφέροντος για την πολιτική και αυξανόμενο κυνισμό.

7.82 MB

7/12/20, 9:26 π.μ.

Παπαδόπουλος Δημήτρης Α. , Λεωνίδας Λουλούδης, (2001) «Η ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ» Περί της κοινωνικής ανοχής των δικτύων διαπλοκής στην Ελλάδα (1989 - 2000)», Ιδεολογικά ρεύματα και τάσεις της διανόησης στη σημερινή Ελλάδα : 8ο Επιστημονικό Συνέδριο του Ιδρύματος Σάκη Καράγιωργα, Πάντειο Πανεπιστήμιο, (τόμος 1) 138-165

Το κείμενο εξετάζει το επιστημονικά αμφιλεγόμενο και εμπειρικά δυσδιερεύνητο ζήτημα της διαπλοκής μεταξύ πολιτικής εξουσίας και οικονομικών συμφερόντων . Στο πλαίσιο αυτό αρχικά επιχειρεί να συστηματοποιήσει, να περιοδολογήσει και να επαναξιολογήσει την εξέλιξη της διαπλοκής κατά την περίοδο 1989 - 2000 . Σύμφωνα με τους συγγραφείς τα οφέλη αυτής της μεθοδολογικής προσέγγισης είναι δύο. Αφ’ ενός, η παρακολούθηση της προοδευτικής αλλά όχι ευθύγραμμης ανάδυσης στη δημοσιότητα ενός μηχανισμού συνάρθρωσης νέου τύπου σχέσεων μεταξύ της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας, στις οποίες απεδόθη, σε μια ορισμένη συγκυρία, ο όρος «διαπλοκή». Αφ’ ετέρου, η ιχνηλάτηση της δεξίωσης αυτού του όρου τόσο από επώνυμους εκπροσώπους της πολιτικής και δημοσιογραφικής ελίτ όσο και από την ευρύτερη πολιτική κοινωνία. Στο δεύτερο μέρος της εργασίας επιχειρείται η αξιοποίηση του συγκεκριμένου ιστορικού αφηγήματος με στόχο να προσεγγισθεί ο κύριος στόχος της : ο προσδιορισμός και η περιγραφή ορισμένων παραγόντων οι οποίοι ερμηνεύουν την κοινωνική ανοχή έναντι του φαινομένου το οποίο ονομάστηκε «διαπλοκή».

1.37 MB

3/12/20, 12:57 μ.μ.

Παπαβλασόπουλος, E., (2004), «Η ανασυγκρότηση του ελληνικού συντηρητισμού. Η οργάνωση της Νέας Δημοκρατίας, 1974-1993», αδημοσίευτη διδακτορική διατριβή, Τμήμα Νομικής ΑΠΘ, 2004

174 KB

3/12/20, 12:43 μ.μ.

Παπαβλασόπουλος, Ε. ( 2015) « Μετατοπίσεις στο ελληνικό κομματικό σύστημα: Από το ενιαίο μαζικό κόμμα του κράτους στο κόμμα « εκτάκτου εθνικής ανάγκης»; στο Γεωργαράκης, Ν.Γ., - Ν. Δεμερτζής(επιμ.) Το Πολιτικό Πορτραίτο της Ελλάδας. Κρίση και η Αποδόμηση του Πολιτικού, Αθήνα, Gutenberg - Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών,

Το άρθρο ιχνηλατεί τους πολύσημους μετασχηματισμούς και τις κρίσιμες μετατοπίσεις στη δομή και τη λειτουργία του κομματικού συστήματος κατά τη Μεταπολίτευση. Συγκεκριμένα επιχειρήσει να αναδείξει και να σχολιάσει τις κυμαινόμενες σχέσεις των κομμάτων με το κράτος και την κοινωνία, σχέσεις που επηρεάζουν τη σταθερότητα, τη συνοχή και τη νομιμοποίηση του πολιτικού μας συστήματος. Στο πρώτο μέρος επανεξετάζεται κριτικά η δομή και οι λειτουργίες του κομματικού συστήματος με έμφαση στο ρόλο που αυτό διαδραμάτισε στη διαδικασία πολιτικής και κοινωνικής ενσωμάτωσης και οργάνωσης της συναίνεσης. Στη συνέχεια εξετάζονται οι παράγοντες που προκαλούν δυσεπίλυτες αντιφάσεις και αποδιοργανώνουν υπόγεια την αποτελεσματικότητα του δικομματισμού, καθώς και οι συνέπειες από την σταδιακή αποσύνδεση των κομμάτων από την κοινωνία και την ενσωμάτωσή τους στο κράτος. Στο τρίτο μέρος αναλύεται κριτικά το εγχείρημα ανασυγκρότησης του κομματικού συστήματος, ως μέρος της συνολικότερης στρατηγικής διευθέτησης της κρίσης. Ειδικότερα χαρτογραφούνται οι πιθανές αναδιαρθρώσεις του κομματικού συστήματος που θα αναλάβει να αναδιοργανώσει το πολιτικό σύστημα και πιθανολογούνται οι εκβάσεις των εναλλακτικών σχεδίων διευθέτησης της κρίσης.

11.67 MB

7/12/20, 9:37 π.μ.

Παπαβλασόπουλος Ε., (2008), «Διαπλοκή, διαφθορά και σκάνδαλα. Αναζητώντας μια θεωρητική βάση για την τρέχουσα συζήτηση» , εφημερίδα Εποχή, 06.07.2008.

Το άρθρο διατυπώνει ορισμένες καταρχήν υποθέσεις και διαπιστώσεις και να καταθέτει ένα πρωτόλειο κριτικό προβληματισμό, αναφορικά με τη φύση και τις πιθανές συνέπειες του ζητήματος της διαφθοράς. Εκκινεί με τις αναγκαίες θεωρητικές, μεθοδολογικές και εννοιολογικές αποσαφηνίσεις που οριοθετούν το εν λόγω φαινόμενο. Στη συνέχεια εξετάζει τη στάση και τις απαντήσεις του πολιτικού συστήματος απέναντι στην πρόκληση της διαφθοράς. Τέλος εξετάζει το ρόλο των ΜΜΕ στην ανάδειξη και διαχείριση του προβλήματος.

72.5 KB

3/12/20, 1:03 μ.μ.

Παντελίδου Μαλούτα, Μ., 2015. Πολιτισμικές συνιστώσες της πολιτικής διαδικασίας. [ηλεκτρ. βιβλ.] Αθήνα:Σύνδεσμος Ελληνικών Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών.

297.19 KB

2/12/20, 12:13 μ.μ.

Παντελίδου Μαλούτα, Μ., (2018) «Συζητώντας για τον "πολιτισμικό δυϊσμό": Κατανοήσεις, παρανοήσεις, συνεννοήσεις και επίδικα», σε Σπανού Καλλιόπη, Σωτηρόπουλος Δημήτρης (επιμ.) Κουλτούρα, Ιστορία, Δημοκρατία: Τιμητικός τόμος για τον Νικηφόρο Διαμαντούρο Αθήνα, Παπαδόπουλος

2.84 MB

2/12/20, 12:14 μ.μ.

Νικολακόπουλος Ηλίας, (1990) «Η εκλογική επιρροή των πολιτικών δυνάμεων», στο Λυριτζής Χρ. – Νικολακόπουλος Ηλ. (επιμ.), Εκλογές και κόμματα στη δεκαετία του ’80. Εξελίξεις και προοπτικές του πολιτικού συστήματος, Ελληνική Εταιρεία Πολιτικής Επιστήμης, Αθήνα, Εκδόσεις Θεμέλιο, 1990, σ. 203-237.

Το κείμενο μελετά την εξέλιξη του κομματικού συστήματος κατά την περίοδο 1974-1990 στο πλαίσιο των κυρίαρχων διαιρετικών τομών της μεταπολίτευσης και της συγκρότησης των κομματικών ακροατηρίων. Επίσης εξετάζει την διακύμανση της εκλογικής επιρροής των τριών μειζόνων πολιτικών δυνάμεων της περιόδου (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ, ΝΔ)

2.86 MB

7/12/20, 9:21 π.μ.

Ν. Μουζελης , Ζητήματα εκσυγχρονισμού. Επιλογή αρθρογραφίας.

Μουζέλης, Ν., (2000), Ο ελληνικός εκσυγχρονισμός εφημ. Το Βήμα της Κυριακής, 2 Ιανουαρίου 2000. Μουζέλης, Ν., (2001), Τρίτη ρήξη: Κοινωνικός και επιτελικός εκσυγχρονισμός, Το Βήμα της Κυριακής , 14 Οκτωβρίου 2001 Μουζέλης, Ν., (1999) .Η ταξική διάσταση του εκσυγχρονισμού, Το Βήμα της Κυριακής 14 Μαρτίου 1999. Μουζέλης, Ν., (1999) Εκσυγχρονισμός και κοινωνία των πολιτών Το Βήμα της Κυριακής, 21 Μαρτίου 1999. Το αρχείο περιλαμβάνει μια σειρά άρθρων που δημοσιευτήκαν στο Βήμα της Κυριακής την τριετία 1999-2001 τα οποία έχουν κοινό θεματικό πυρήνα την έννοια, τα υποκείμενα και τις διαδικασίες του εκσυγχρονισμού. Ειδικότερα πραγματεύονται τις ποικίλες διαστάσεις του εκσυγχρονισμού τόσο σε συγκριτική προοπτική όσο και στην ελληνική περίπτωση. Την εξέλιξη αλλά και τις αντινομίες των εκσυγχρονιστικών εγχειρημάτων στη χώρα μας, της σημαντικότερες μεταρρυθμιστικές τομές, Τέλος διερευνούν τη στάση των κοινωνικών υποκείμενων απέναντι στην πρόκληση του εκσυγχρονισμού.

43.72 KB

3/12/20, 1:18 μ.μ.

Μποτετζάγιας, Ι. (2006), ΜΚΟ και Κοινωνία Πολιτών, Μια προβληματική σχέση: Η περίπτωση των Μη Κυβερνητικών Περιβαλλοντικών Οργανώσεων σε Ελληνική Επιθεώρηση Πολιτικής Επιστήμης, τχ.27 σελ.71-95.

6.21 MB

4/2/21, 10:03 π.μ.

Μπιθυμήτρης, Γ., & Κωτσονόπουλος, Λ. (2018). Μετασχηματισμοί του ελληνικού συνδικαλιστικού κινήματος από τη μεταπολίτευση μέχρι την κρίση: συνέχειες και ρήξεις.»

Μπιθυμήτρης, Γ., & Κωτσονόπουλος, Λ. (2018). Μετασχηματισμοί του ελληνικού συνδικαλιστικού κινήματος από τη μεταπολίτευση μέχρι την κρίση: συνέχειες και ρήξεις.», Ελληνική Επιθεώρηση Πολιτικής Επιστήμης, 44(1), 99-122 Το άρθρο επιχειρεί μία εναλλακτική περιοδολόγηση του μεταπολιτευτικού συνδικαλισμού, επιλέγοντας, πρώτον, να οριοθετήσει το θεσμικό περιβάλλον υιοθετώντας μία δυναμική ανάγνωση της δομής εκπροσώπησης συμφερόντων και, δεύτερον να μελετήσει τον συνδικαλισμό ως προς τρεις στιγμές: την ταξική στιγμή των πρώτων μεταπολιτευτικών χρόνων, τη δικαιωματική στιγμή της δεκαετίας του ’80, και την ευρωπαϊκή στιγμή, η οποία σηματοδοτεί αναβάθμιση της stricto sensu οικονομικής λειτουργίας, εις βάρος της πολιτικής-κοινωνικής. Καταλήγει με το συμπέρασμα ότι εργατικός ριζοσπαστισμός των αρχών της κρίσης, στερούμενος ενός συνεκτικού εγχειρήματος αναζωογόνησης, και όντας σε εχθρικό περιβάλλον, αδυνατεί να καταστεί ηγεμονικός, με αρνητικές συνέπειες και για τις τρεις λειτουργίες του συνδικαλιστικού κινήματος (οικονομική, κοινωνική, πολιτική).

941.8 KB

4/2/21, 9:46 π.μ.

Μουζέλης, Ν., (2003), «Γιατί αποτυγχάνουν οι μεταρρυθμίσεις», εφημ. Το Βήμα της Κυριακής, 29 Ιουνίου 2003 Μουζέλης, Ν., (2005), «Πέντε θέσεις για τη δημόσια διοίκηση», εφημ. Το Βήμα της Κυριακής, 10 Ιουλίου 2005

Πρόκειται για δυο επιφυλλίδες του συγγραφέα στο Βήμα της Κυριακής, οι οποίες παρουσιάζουν με τρόπο εκλαϊκευτικό και κριτικό τις παθογένειες της ελληνικής δημόσιας διοίκησης, καθώς και τα αίτια και της συνέπειές τους στην αποδοτικότητα και τη νομιμοποίηση του πολιτικοδιοικητικού μας συστήματος. Τέλος διερευνά το ερώτημα γιατί παρόλο που υπάρχει ευρύτερη συμφωνία για την ανάγκη αντιμετώπισης των προβλημάτων εντούτοις οι οποιες απόπειρες μεταρρύθμισης αποτυγχάνουν

29.43 KB

3/12/20, 12:56 μ.μ.

Μουζέλης Ν. – Γ. Παγουλάτος, (2003), Κοινωνία πολιτών και ιδιότητα του πολιτη στην μεταπολεμική Ελλαδα σε Ελληνική Επιθεώρηση Πολιτικής Επιστήμης τχ.22, σελ. 5-29.

6.45 MB

4/2/21, 9:58 π.μ.

Μοσχονάς, Γ., (2000), «Η διαιρετική τομή Δεξιάς-Αντιδεξίας στη Μεταπολίτευση(1974-1990).

4.36 MB

7/12/20, 9:41 π.μ.

Μαυρογορδάτος, Γ., Θ. (2015), «Κρίση αντιπροσώπευσης: Τα συνδικάτα και οι άλλες επαγγελματικές οργανώσεις»

Μαυρογορδάτος, Γ., Θ. (2015), «Κρίση αντιπροσώπευσης: Τα συνδικάτα και οι άλλες επαγγελματικές οργανώσεις» στο Νίκος Γεωργαράκης και Νίκος Δεμερτζής, επιμ., Το πολιτικό πορτραίτο της Ελλάδας: κρίση και αποδόμηση του πολιτικού, Εκδόσεις Gutenberg και Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών Το άρθρο αναδεικνύει και σχολιάζει με λόγο φορτισμένο και αφοριστικό τις παθογένειες και τις στρεβλώσεις στο σύστημα κοινωνικής εκπροσώπησης. Ως τέτοιες εντοπίζει τον κατακερματισμό των οργανώσεων, το χειραγωγικό αναλογικό σύστημα ανάδειξης διοικήσεων, τον ασφυκτικό έλεγχο από το κράτος (κρατικός κορπορατισμος), τον κομματικό εναγκαλισμό και τέλος τη διαφθορά. Σύμφωνα με το συγγραφέα τα συμπτώματα αυτά οδήγησαν της επαγγελματικές οργανώσεις και τα συνδικάτα στην απαξίωση η οποία μεγεθύνεται κατά την περίοδο της κρίσης προκαλώντας ένα τεράστιο κενό εκπροσώπησης.

12.05 MB

4/2/21, 9:45 π.μ.

Μαυρής., Γ. (2019), ΣΥΡΙΖΑ, Κόμμα, Κράτος. Mετά τη Διακυβέρνηση, τι;

Το άρθρο επιχειρεί να εκτιμήσει τη θέση που θα καταλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα στο συνεχώς μεταβαλλόμενο κομματικό σύστημα. Στο πλαίσιο αυτό εξετάζει τον τρόπο με τον οποίο διαμορφώθηκε, ως νεοπαγές κόμμα, στην περίοδο της κρίσης, τη σχέση που διαμόρφωσε με το κράτος, καθώς και την πλήρη εγκατάλειψη κάθε έννοιας οργάνωσης. Με βάση τους παραπάνω άξονες διαπιστώνει την προϊούσα καρτελοποιηση του κόμματος αλλά και τις προφανείς δυσκολίες στη διαδικασία θεσμοποιήσής του.

336.39 KB

7/12/20, 9:38 π.μ.

Μαυρής., Γ. (2004) «Κομματικό σύστημα και εκλογικός ανταγωνισμός στην Ελλάδα. Ο ελληνικός δικομματισμός στη δεκαετία 1994-2004», στο Βερναρδάκης Χριστόφορος, Ηλίας Γεωργαντάς, Διονύσης Γράβαρης & Δημήτρης Κοτρόγιαννος (επιμ.): Τριάντα Χρόνια Δημοκρατία: Το Πολιτικό Σύστημα της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας 1974 – 2004, τόμος Α’, Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης Πανεπιστημίου Κρήτης, εκδ.: Κριτική, Αθήνα 2004, σελ.118-153.

Το κείμενο εκκινεί από την παραδοχή ότι ο δικομματισμός αποτέλεσε το κυρίαρχο κομματικό σύστημα της μεταπολιτευτικής περιόδου, Στη συνάφεια αυτή διερευνά: α) τις ιστορικές προϋποθέσεις διαμόρφωσης αλλά και τις ιδιαιτερότητες του ελληνικού δικομματισμού, β) τις κρίσιμες μετατοπίσεις που σημειώθηκαν τη δεκαετια του 1990 οι οποιες έθεσαν σε αμφισβήτηση την αντοχή του δικομματικού συστήματος αλλά και την ικανότητα προσαρμογής του στο μεταβαλλόμενο περιβάλλον γ) την παγίωση του δικομματισμού μέχρι και τα μέσα του 2000. Επίσης εξετάζει τη διακύμανση των εκλογικών και πολιτικών συσχετισμών μεταξύ των δυο κομματικών πόλων (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ) κατά την περιοδο1994-2004.

7.13 MB

7/12/20, 9:23 π.μ.

Ματθίας, Στ., (2005). «Διαφθορά και κρατική εξουσία»., Επιστήμη και Κοινωνία: Επιθεώρηση Πολιτικής και Ηθικής Θεωρίας, 15, 1-17.

Το άρθρο εντοπίζει ως βασική πηγή της διαφθοράς στο δημόσιο βίο τη συγκέντρωση της όλης κρατικής εξουσίας στην κυβέρνηση και, ειδικότερα, στο πρόσωπο του και στην έλλειψη θεσμικών αντίβαρων που να ελέγχουν αλλά, παράλληλα, να νομιμοποιούν τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες. Στη συνάφεια αυτή υποστηρίζει ότι εξαιτίας της έλλειψης αυτής, η κυβέρνηση αναγκάζεται να αναζητά εξωθεσμικά ερείσματα στα MME, σε εκδότες, κεφαλαιούχους κ.λπ. ενώ αυτοί με τη σειρά τους απαιτούν, ως αθέμιτο αντάλλαγμα, προνομιακές ευκαιρίες πλουτισμού, με την ανάθεση λ.χ. δημοσίων έργων και προμηθειών ή την εξασφάλιση μονοπωλίων ή απαλλαγών από φορολογικά βάρη. Έτσι συμπεραίνει ο συγγραφέας καταλύεται η ισονομία και η διαφθορά εγκαθίσταται στον δημόσιο χώρο. Τέλος επιχειρηματολογεί για την αναγκαιότητα θεσμικών αντίβαρων και διατυπώνει ορισμένες προτάσεις προς την κατεύθυνση αυτή.

4.72 MB

3/12/20, 12:59 μ.μ.

Μάνεσης, Α., (1980), «Η κρίση των θεσμών της φιλελεύθερης δημοκρατίας και το Σύνταγμα», Σύγχρονα Θέματα, τχ. 8, Ιούλιος ’80.

Το άρθρο εξετάζει την νόθευση των θεσμών και των εγγυήσεων της φιλελεύθερης δημοκρατίας χάριν της προστασίας του κρατούντος κοινωνικοπολιτικού συστήματος. Εκκινεί από μια σύντομη θεωριτικοπολιτική επισκόπηση του φαινομένου δίνοντας έμφαση στις πολιτικές στρεβλώσεις και στις θεσμικές αλλοιώσεις του μετεμφυλιακού συστήματος στο πλαίσιο της κατασκευής και αντιμετώπισης του εσωτερικού εχθρού (κομμουνιστές) και του εξωτερικού κινδύνου («σλαυοκομμουνισμός»). Τέλος σχολιάζει κριτικά τις απόπειρες εναρμόνισης των διακαιοκρατικών και δημοκρατικών εγγυήσεων με την προστασία του κοινωνικοπολιτικού καθεστώτος κατά την μεταπολίτευση όπως αποτυπωθήκαν θεσμικά στο σύνταγμα του 1975. Η σημασία του άρθρου έγκειται στο ότι εντάσσει την ελληνική περίπτωση στη συνολικότερη τάση κρίσης και νόθευσης των θεσμών της φιλελεύθερης δημοκρατίας,

1.61 MB

3/12/20, 12:07 μ.μ.

Λυριντζής, Χρ. – Μ. Σπουρδαλάκης, (1993), «Περί λαϊκισμού: μια σύνθεση με αφορμή την ελληνική βιβλιογραφία», Ελληνική Επιθεώρηση Πολιτικής Επιστήμης, τχ. 1, Ιανουάριος 1993, σελ. 133-62.

8.63 MB

3/12/20, 12:46 μ.μ.

Λυριντζής, Χ., (2007), «Το μεταβαλλόμενο κομματικό σύστημα: Σταθερή δημοκρατία αμφισβητούμενος «εκσυγχρονισμός»» σε K. Featherstone (επιμ.), Πολιτική στην Ελλάδα. Η πρόκληση του Εκσυγχρονισμού, Αθήνα, Οκτώ, σελ. 45-68

Το κείμενο διερευνά την δυναμική του κομματικού συστήματος της μεταπολίτευσης και εντοπίζει συνέχειες και τομές στη διαδικασία μετασχηματισμού του. Στη συνάφεια αυτή σχολιάζει τα κυριότερα ζητήματα που έχει αναδείξει η συζήτηση για τα κόμματα και την κομματική πολιτική ελέγχοντας την χρησιμότητα των εννοιών και την εγκυρότητα των επιχειρημάτων που έχουν διατυπωθεί σχετικά. Στόχος του είναι να επανεκτιμήσει εννοιολογικές κατασκευές και ερμηνευτικά σχήματα που κυριαρχούν στη μελέτη της ελληνικής πολιτικής, όπως επίσης να παρουσιάσει το πολιτιστικό και πολιτικό πλαίσιο εντός του οποίου δρουν τα πολιτικά κόμματα και να εκτιμήσει τις πιθανές εξελίξεις. Τέλος καταλήγει με ορισμένα συμπεράσματα για τη μορφή και τη λειτουργία του κομματικού συστήματος

2.31 MB

7/12/20, 9:20 π.μ.

Κωνσταντινίδης, Γ. (2004) «Μεταβολές στο Περιεχόμενο των Προεκλογικών Προγραμμάτων των Ελληνικών Κομμάτων 1974-2000: Η Αξία της Προσαρμοστικότητας», Ελληνική Επιθεώρηση Πολιτικής Επιστήμης 24: 105-139.

Το άρθρο επιχειρεί να περιγράψει τις μεταβολές στο περιεχόμενο του πολιτικού λόγου των ελληνικών κομμάτων στη διάρκεια της Μεταπολίτευσης και, στη συνέχεια, να συσχετίσει τέτοιες μεταβολές με τους ιδεολογικούς μετασχηματισμούς της κοινής γνώμης. Το ερευνητικό ερώτημα επικεντρώνεται στο κατά πόσον τα ελληνικά κόμματα προσάρμοσαν το περιεχόμενο του λόγου τους στην κυρίαρχη ιδεολογική τάση κάθε εποχής και στο, εάν εκείνα τα οποία έπραξαν κάτι τέτοιο, ωφελήθηκαν εκλογικά. Η διαχρονική ανάλυση των προεκλογικών προγραμμάτων καθενός από τα τρία κόμματα-εκφραστές των βασικών πόλων του συστήματος (ΚΚΕ, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ) αποκαλύπτει ότι αυτά διαφέρουν ως προς τον βαθμό και τον ρυθμό μεταβολής του περιεχομένου τους στο χρόνο. Το περιεχόμενο του πολιτικού λόγου του ΚΚΕ παρέμεινε ουσιαστικά αμετάβλητο, σε αντίθεση με εκείνο του ΠΑΣΟΚ που παρουσίασε ουσιαστικές και σταθερές μεταβολές κατά τη διάρκεια της περιόδου 1974-2000. Ο πολιτικός λόγος της Ν.Δ., αν και δεν παρέμεινε αμετάβλητος, δεν εξελίχθηκε ξεκάθαρα προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση.

8.85 MB

7/12/20, 9:29 π.μ.

Κουράκης Νέστωρ, Αναστασία Σαμαρά -Κρίσπη με τη συνεργασία της Σίλιας Λιαγκουρα (επιμ.), (2015), Δημόσια Διοίκηση και διαφθορά. Το πρόβλημα και οι τρόποι επίλυσής του, Αθήνα – Κομοτηνή, εκδόσεις Αντ. Σάκκουλα

Το αρχείο περιλαμβάνει σε ψηφιοποιημένη μορφή τον τόμο με τα Πρακτικά του Συνεδρίου που συνδιοργανώθηκε από το Ίδρυμα Νομικών Μελετών του Καθηγητή Ηλία Κρισπη και της Δρ. Αναστασίας Σαμαρά- Κρισπη, το Εργαστήριο Ποινικών και Εγκληματολογικών Ερευνών(ΕΚΠΑ) και το Συμβουλευτικό Σώμα του Εθνικού Συντονιστή για την Καταπολέμηση της Διαφθοράς, υπό την αιγίδα του Εθνικού Συντονιστή για την Καταπολέμηση της Διαφθοράς. Για τις ανάγκες του σεμιναρίου θα αξιοποιηθούν οι ακόλουθες συμβολές: • Διαμαντούρος, Νικηφόρος, (2015), « Η Διαφθορά στη σχέση της με τη Χρηστή Διοίκηση, το Κράτος Δικαίου και τη Δημοκρατία», Νέστωρ Κουράκης και Αναστασία Σαμαρα-Κρισπη με τη συνεργασία της Σιλιας Λιαγκουρα (επιμ.), Δημόσια Διοίκηση και διαφθορά. Το πρόβλημα και οι τρόποι επίλυσής του, Αθήνα – Κομοτηνή, εκδόσεις Αντ. Σάκκουλα • Ρακιντζής Λέανδρος, (2015) «Διαφθορά και Κακοδιοίκηση», Νέστωρ Κουράκης και Αναστασία Σαμαρα-Κρισπη με τη συνεργασία της Σιλιας Λιαγκουρα (επιμ.), Δημόσια Διοίκηση και διαφθορά. Το πρόβλημα και οι τρόποι επίλυσής του, Αθήνα – Κομοτηνή, εκδόσεις Αντ. Σάκκουλα • Μακρυδημήτρης, Αντώνης, (2015), «Μια γενικευμένη «επανίδρυση» θεσμών για την αντιμετώπιση της διαφθοράς», Νέστωρ Κουράκης και Αναστασία Σαμαρα-Κρισπη με τη συνεργασία της Σιλιας Λιαγκουρα (επιμ.), Δημόσια Διοίκηση και διαφθορά. Το πρόβλημα και οι τρόποι επίλυσής του, Αθήνα – Κομοτηνή, εκδόσεις Αντ. Σάκκουλα • Κουράκης Νέστωρ Ε., (2015), ««Στάσεις» για τα αίτια της διαφθοράς στην Ελλάδα και για τις δυνατότητες αντιμετώπισής της σε περίοδο κρίσης.», Νέστωρ Κουράκης και Αναστασία Σαμαρα-Κρισπη με τη συνεργασία της Σιλιας Λιαγκουρα (επιμ.), Δημόσια Διοίκηση και διαφθορά. Το πρόβλημα και οι τρόποι επίλυσής του, Αθήνα – Κομοτηνή, εκδόσεις Αντ. Σάκκουλα • Γεραπετρίτης ,Γεώργιος, (2015), «Ευθύνη πολιτικού προσωπικού και ζητήματα πρόληψης της διαφθοράς», Νέστωρ Κουράκης και Αναστασία Σαμαρα-Κρισπη με τη συνεργασία της Σιλιας Λιαγκουρα (επιμ.). Δημόσια Διοίκηση και διαφθορά. Το πρόβλημα και οι τρόποι επίλυσής του, Αθήνα – Κομοτηνή, εκδόσεις Αντ. Σάκκουλα

1.3 MB

3/12/20, 1:03 μ.μ.

Κουζής, Γιάννης (2005) «Τα βασικά χαρακτηριστικά του σύγχρονου ελληνικού συνδικαλιστικού κινήματος Εργασία και πολιτική : συνδικαλισμός και οργάνωση συμφερόντων στην Ελλάδα, 1974-2004»

Κουζής, Γιάννης (2005) «Τα βασικά χαρακτηριστικά του σύγχρονου ελληνικού συνδικαλιστικού κινήματος Εργασία και πολιτική : συνδικαλισμός και οργάνωση συμφερόντων στην Ελλάδα, 1974-2004» εισήγηση στο 10ο επιστημονικό συνέδριο, Πάντειο Πανεπιστήμιο, 323-342, 18-21 Μαΐου Το άρθρο σχολιάζει συνοπτικά τα δομικά γνωρίσματα του εργατικού συνδικαλισμού. Ξεκινά με μια σύντομη επισκόπηση της ιστορικής εξέλιξης του συνδικαλιστικού κινήματος. Στη συνέχεια αναπτύσσει εκείνα τα γνωρίσματα που κατά το συγγραφέα καθηλώνουν τη συνδικαλιστική δράση. Ειδικότερα φωτίζει την αρνητική επιρροή που ασκούν στην ευρωστία και την αποτελεσματικότητα του κινήματος: ο χαμηλός βαθμός μισθωτοποιήσης του οικονομικά ενεργού πληθυσμού, η περιορισμένη και φθίνουσα συνδικαλιστική πυκνότητα των οργανώσεων, η υπερεκπροσώπηση των μισθωτών του δημόσιου τομέα, η πλασματική οργανωτική ενότητα στην κορυφή και η απουσία ανταγωνιστικών ιδεολογικοπολιτικών ρευμάτων στο σύστημα εργατικής εκπροσώπησης, ο οργανωτικός κατακερματισμός στη βάση, οι έντονες κρατικές παρεμβάσεις αλλά και οι οικονομική εξάρτηση των οργανώσεων από το κράτος, η φραξιονιστική δράση των συνδικαλιστικών παρατάξεων και τέλος η ασθενής σύνδεση με τα ευρωπαϊκά συνδικάτα.

1.04 MB

4/2/21, 9:49 π.μ.

Καρκατσούλης, Π. (2014), Διοικητική παθολογία και διοικητική μεταρρύθμιση, Ανταγωνιστικότητα για ανάπτυξη: προτάσεις πολιτικής, Αθήνα, Ένωση Ελληνικών Τραπεζών,

Το κείμενο σχολιάζει τις βασικές παθογένειες της Δημόσιας διοίκησης καθώς και σημαντικότερες απόπειρες αντιμετώπισής τους. Η ανάλυση, στηρίζεται στα πορίσματα εμπειρικής έρευνας λειτουργικής αξιολόγηση» της ελληνικής δημόσιας διοίκησης, η οποία διεξήχθη κατά το πρώτο εξάμηνο του 2011. Τόσο ο σχεδιασμός της όσο και τα στοιχεία που περιλαμβάνονται σε αυτή, καθώς και η αξιολόγηση των ευρημάτων, αποτελούν προϊόν εργασίας Ελλήνων και ξένων ειδικών οι οποίοι συνεργάσθηκαν υπό την αιγίδα του ΟΟΣΑ.

1.16 MB

3/12/20, 12:55 μ.μ.

Κ. Τσουκαλάς (1993), «Τσαμπατζήδες» στη χώρα των θαυμάτων. Περί Ελλήνων στην Ελλάδα», Ελληνική Επιθεώρηση Πολιτικής Επιστήμης, τχ. 1, σελ. 5-52.

12.01 MB

2/12/20, 12:06 μ.μ.

Δρίτσα, Μ., (1979), «Πολιτική πελατεία: γενική ανασκόπηση και εναλλακτικά Στοιχεία», Επιθεώρηση Κοινωνικών Ερευνών, τχ. 36-37.

10.44 MB

3/12/20, 12:37 μ.μ.

Διαμαντούρος, Ν., (2000), Πολιτικός δυισμός και πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης, Αθήνα, Αλεξάνδρεια.

2.48 MB

2/12/20, 12:08 μ.μ.

Διαμαντούρος, Ν. Π., (1983), «1974. Η μετάβαση από το αυταρχικό στο δημοκρατικό καθεστώς στην Ελλάδα», Επιθεώρηση Κοινωνικών Ερευνών, τχ. 49, σελ. 52- 87

Το άρθρο του Ν. Διαμαντούρου αποτελεί συμβολή στη συγκριτική μελέτη των μεταβάσεων από τα αυταρχικά στα δημοκρατικά καθεστώτα που εγκαινιάστηκε την δεκαετία του 1980. Το κείμενο χωρίζεται σε τρία μέρη. Το πρώτο εξετάζει τα βασικά πολιτικοθεσμικά χαρακτηριστικά του μετεμφυλιακού συστήματος και σχολιάζει τις αντιφάσεις του. Το δεύτερο εστιάζει στο δικτατορικό καθεστώς αναλύοντας τα Βασικά διλλήματα που αντιμετώπισε και τον τρόπο που τα διαχειρίστηκε. Το τρίτο και συντομότερο ιχνηλατεί το πλαίσιο της μετάβασης στην Γ ελληνική δημοκρατία.

8.75 MB

3/12/20, 12:05 μ.μ.

Δεμερτζής, Ν., (1990), «Η ελληνική πολιτική κουλτούρα στη δεκαετία του ’80», σε Γ. Βούλγαρης κ.α, Εκλογές και κόμματα στη δεκαετία του 80. Εξελίξεις και προοπτικές του πολιτικού συστήματος, Αθήνα, Θεμέλιο, σελ. 70-96.

2.4 MB

2/12/20, 12:16 μ.μ.

Δεδουσόπουλος Απόστολος, (1985) «Για την κρίση» Δεκαπενθήμερος Πολίτης, τχ. 54-55

Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε δύο φορές στο περιοδικό ο Πολίτης. Πρώτα σε συνέχειες στον Δεκαπενθήμερο Πολίτη (τ. 53 και 54 το 1985) και μετά στον Πολίτη (τ. 75.(3) το 1987). Αντικείμενό του είναι η κριτική ανάλυση της οικονομικής και δημοσιονομικής κρίσης στα μέσα της δεκαετίας του 1980. Όπως κάθε κείμενο, έχει το δική του ιστορία. Το 1984 η αμφισβήτηση του Γιάννη Μπανιά στη θέση του Γραμματέα του ΚΚΕεσ., και, κυρίως, της πολιτικής στροφής που επιχειρούσε η πλειοψηφία του κόμματος μετά τις ολέθριες επιλογές της περιόδου 1973-81, οδηγούσαν στη σύγκληση συνεδρίου. Το συνέδριο ορίσθηκε, αλλά ακυρώθηκε. Εν όψει του συνεδρίου, οι αριστεροί του ΚΚΕεσ αποφάσισαν να επεξεργασθούν πολιτική πρόταση που να συνιστά μια μεγάλη τομή στα μέχρι τότε. Οι Θανάσης Αθανασίου, Παύλος Κλαυδιανός και ο Απόστολος Δεδουσόπουλος ανέλαβαν να ετοιμάσουν ένα κείμενο κάτι για τα οικονομικά. Ο Απόστολος Δεδουσόπουλος ετοίμασε ένα σχέδιο αλλά δεν προχώρησε η συζήτηση, μιας και το συνέδριο ακυρώθηκε. Το σχέδιο αυτό δημοσιεύτηκε τότε στον ΠΟΛΙΤΗ. Μερικές αλλαγές έγιναν αργότερα, το 1992, κυρίως βγήκαν ορισμένα τμήματα, έγιναν μερικές μικρές φραστικές επεμβάσεις και εμφανίστηκε η βιβλιογραφία. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι η διάγνωση της κρίσης, στις γενικές τουλάχιστον γραμμές, που επιχειρήθηκε τότε, ήταν ορθή. Και η διάγνωση ήταν ότι το παλιό πέθαινε, γιατί ήταν θνησιγενές, ενώ το νέο δεν είχε γεννηθεί, και σ' αυτό η ευθύνη της Αριστεράς ήταν τεράστια.

36.83 KB

3/12/20, 1:23 μ.μ.

Γεώργιος Κασιµάτης (2005), H Mετάβαση στη ∆ηµοκρατία και το Σύνταγµα του 1975, Ι∆ΡΥΜΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗ ∆ΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Το βιβλίο αποτελεί μια ενδιαφέρουσα νομικοπολιτική προσέγγιση της θεσμικής οργάνωσης και πολιτικής λειτουργίας του μεταπολιτευτικού συστήματος . Η εργασία χωρίζεται σε δυο μέρη: Το πρώτο καταγραφεί και αξιολογεί τα κρίσιμα πολιτικοθεσμικά γεγονότα που σφράγισαν την διαδικασία μετάβασης στη δημοκρατία. Το δεύτερο αναλύει τις πολιτευματικές και αξιακες βάσεις της Γ. ελληνικής δημοκρατίας όπως αυτές συμπυκνώθηκαν θεσμικά στο σύνταγμα του 1975.

10.31 MB

3/12/20, 12:11 μ.μ.

Βούλγαρης, Γ. (2006). «Κράτος και κοινωνία πολιτών στην Ελλάδα. Μια σχεση προς επανεξέταση», σε Ελληνική Επιθεώρηση Πολιτικής Επιστήμης τχ. 28, σελ.5-33

7.68 MB

4/2/21, 10:01 π.μ.

Βερναρδάκης, Χριστόφορος, Κωνσταντίνος Μαυρέας, Βασίλης Πατρώνης, «Συνδικάτα και σχέσεις εκπροσώπησης στην Ελλάδα κατά την περίοδο 1990-2004.»

Το άρθρο διερευνά μια σημαντική περιοχή του συστήματος εκπροσώπησης και συγκεκριμένα το ζήτημα της συνδικαλιστικής πυκνότητας. Αρχικά αναλύει την διακύμανση της συμμέτοχης στα συνδικάτα σε ευρωπαϊκό επίπεδο και διατυπώνει ορισμένες εκτιμήσεις σχετικά με τις τάσεις που καταγράφονται. Στη συνέχεια εξετάζει τις ποσοτικές και ποιοτικές διαστάσεις της συνδικαλιστικής πυκνότητας στην Ελλάδα από την δεκαετία του 1970 μέχρι και τις αρχές του 2000.

18.18 MB

4/2/21, 9:53 π.μ.

Βερναρδακης, Χ. (2005), «Πολιτικά κόμματα και «μεσαίος χώρος». Οι ιδεολογικές και πολιτισμικές συντεταγμένες των σημερινών πολιτικών δυνάμεων» σε Χ. Βερναρδάκης (επιμ.), Η κοινή γνώμη στην Ελλάδα 2004, Ινστιτουτο VPRC, Σαββάλας σελ. 57-85.

431.67 KB

7/12/20, 9:44 π.μ.

Αρανίτου, Βάλια (2018), «Εργοδοτικές οργανώσεις και συνδικάτα στην Ελλάδα της κρίσης: προς μια “καρτέλ” διευθέτηση (;

Αρανίτου, Βάλια (2018), «Εργοδοτικές οργανώσεις και συνδικάτα στην Ελλάδα της κρίσης: προς μια “καρτέλ” διευθέτηση (;)» Μ. Αγγελίδης – Μ. Σπουρδαλάκης (επιμ.) Πρακτικά συνεδρίου Κοινωνική και πολιτική εκπροσώπηση. Προκλήσεις και προοπτικές στη Δημοκρατία τον 21ο αιώνα., Αθήνα, Τομέας Εκδόσεων του Ιδρύματος της Βουλής, 2018. Το κείμενο παρουσιάζει την εξέλιξη και τις ιστορικές φάσεις του συστήματος κοινωνικής εκπροσώπησης και, κυρίως, όπως και τη διακύμανση των σχέσεων των εργοδοτικών συμφερόντων με τα συνδικάτα, από τη Μεταπολίτευση έως σήμερα (Γ΄ Ελληνική Δημοκρατία). Αναφέρεται ακόμα στη θεσμοθέτηση του κοινωνικού διαλόγου, καθώς και στους μετασχηματισμούς που αυτός επέφερε στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος στο σύνολό του. Στη συνέχεια, εστιάζει στην καταγραφή σημαντικών μετατοπίσεων που παρατηρούνται στην περίοδο της κρίσης. Πιο συγκεκριμένα, εξετάζει τη διαφοροποίηση μεταξύ των μεγάλων και των μικρών εργοδοτικών οργανώσεων, καθώς οι τελευταίες φαίνεται να συγκλίνουν περισσότερο με την κορυφαία τριτοβάθμια οργάνωση των εργαζομένων. Υποστηρίζει επίσης ότι οργανώσεις των ως άνω συμφερόντων, μέσω της συμμετοχής τους στον θεσμοθετημένο κοινωνικό διάλογο, φαίνεται ότι έχουν οδηγηθεί στη συγκρότηση ενός συστήματος εκπροσώπησης το οποίο αυξάνει τη διείσδυσή του στο κράτος και την εξάρτησή του από αυτό, λειτουργώντας έτσι ως νομιμοποιητικός μηχανισμός των πολιτικών του. Ταυτόχρονα, η σχέση του συστήματος αυτού με την κοινωνική του βάση βρίσκεται σε μια δυναμική αντιστρόφως ανάλογη αφού απομακρύνεται και αποξενώνεται όλο και περισσότερο από τη βάση του. Τέλος καταλήγει με το συμπέρασμα ότι οι κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες της κρίσης σε συνδυασμό με τις γενικότερες εξελίξεις στην πολιτική σκηνή της χώρας, φαίνεται να οδηγούν τον κοινωνικό διάλογο σε μια διευθέτηση που προσομοιάζει με το σύστημα που συγκροτούν τα σύγχρονα “κόμματα-καρτέλ”, κάτι που θα υπονομεύσει την αποτελεσματικότητα του όλου συστήματος της κοινωνικής εκπροσώπησης.

224.95 KB

4/2/21, 9:41 π.μ.

Αλιβιζάτος, Ν., (1980), Ο εκδημοκρατισμός σήμερα: σύγχρονες διαστάσεις ενός παλιού αιτήματος, Σύγχρονα Θέματα, τχ. 8.

Το άρθρο αναλύει τη συνθέτη και αντιφατική διαδικασία εκδημοκρατισμού των πολιτικών θεσμών κατά τη μεταπολίτευση υπό το πρίσμα των αρχών του «ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού» που αποτέλεσε το ιδεολογικό πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας. Επίσης σχολιάζει τα όρια και τα κενά του εκδημοκρατισμού αναδεικνύοντας κρίσιμα ζητήματα όπως η ενίσχυση και συγκεντροποίηση της εκτελεστικής εξουσίας, η απουσία αποτελεσματικών θεσμικών αντιβάρων, ο κομματικός έλεγχος του πολιτικού πεδίου, το έλλειμα θεσμών ουσιαστικής συμμέτοχης. Τέλος διατυπώνει ορισμένες προτάσεις στην κατεύθυνση εμβάθυνσης της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας

967.87 KB

3/12/20, 12:12 μ.μ.

Άλιβιζάτος Ν. «Κρατική εξουσία και πολιτικοί θεσμοί. Συνέχεια και αλλαγές, ένα χρόνο μετά την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση Σύγχρονα Θέματα, τχ.

Το άρθρο εξετάζει τον τρόπο λειτουργείας των αντιπροσωπευτικών θεσμών (κυβέρνηση, βουλή, ΠτΔ, κόμματα¬) κατά το πρώτο χρόνο διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Επίσης σχολιάζει την ποιότητα και την λειτουργικότητα των παλαιών και των νέων θεσμών συμμετοχής που θέσπισε το κυβερνών κόμμα.

2.09 MB

3/12/20, 12:14 μ.μ.

Zink, Allan, (2000), «Greek Democracy in Transition? Indications of a Beginning Functional Disentanglement of Clientelism and Parliamentarism», Paper prepared for presentation at the 18h World Congress of the International Political Science Association Quebec, Canada, 1–5 August 2000

220.78 KB

3/12/20, 12:41 μ.μ.

Vernardakis, Xristoforos (2012). ‘From Mass Parties to Cartel Parties: The Evolution of the Structure of Political Parties in Greece through Changes in their Statutes and Systems of Financing’, Working Paper Series on the Legal Regulation of Political Parties, No. 27

Το κείμενο περιοδολογει την εξέλιξη του κομματικού φαινομένου στη μεταπολιτευτική Ελλάδα με βάση τον εκάστοτε κυρίαρχο τύπο κόμματος. Στη συνάφεια αυτή εξετάζει τους παράγοντες εκείνους που μετασχηματίζουν σταδιακά τα κόμματα εξουσίας από μαζικούς μηχανισμούς (μαζικά κόμματα) σε θεσμούς του κράτους( κόμματα καρτέλ), Ιδιαίτερη έμφαση δίνει στην επιρροή των μορφών χρηματοδότηση στη οργανικό δομή και στην πολιτική λειτουργεία των κομμάτων

533.84 KB

7/12/20, 9:34 π.μ.

Trantidis, Aris (2014) Reforms and Collective Action in a Clientelist System: Greece during the Mitsotakis Administration (1990–93), South European Society and Politics, 19:2, 215-234

341.01 KB

3/12/20, 12:40 μ.μ.

syllabus uoa 2020.doc

220.5 KB

1/12/20, 3:09 μ.μ.

Spanou Calliope, Dimitri A. Sotiropoulos, (2011) “The Odyssey of Administrative Reforms in Greece, 1981–2009: A Tale of Two Reform Paths”, Public Administration, Vol. 89, No. 3, p.p 723–737

525.91 KB

3/12/20, 1:21 μ.μ.

Mavrogordatos, George Th. (2009) «Models of Party-Interest Group Relations and the Uniqueness of the Greek Case»

Mavrogordatos, George Th. (2009) «Models of Party-Interest Group Relations and the Uniqueness of the Greek Case» Paper presented to the Workshop Political Parties and Civil Society ECPR Joint Sessions, Lisbon, 14-19 April 2009 There are several models of relations between political parties and interest groups. They may be categorized neatly under four headings: independence, party dependence, group dependence, and interdependence. These models have evolved historically in connection with particular ideological traditions and social conditions. Complete independence of interest groups is required both by liberalism and by anarcho-syndicalism (the latter with reference to trade unions). Party dependence on its constituent interest group(s) has been a hallmark of labor parties, catholic parties, and some agrarian parties. Group dependence is mostly associated with the Leninist conception of trade unions as transmission belts of the party line. Interdependence characterizes the social-democratic conception of party and trade union as the Siamese twins of the labor movement. A review of these models serves to highlight the uniqueness of the current situation in Greece, where all the political parties appear to subscribe to Leninism in this area. In a process of serial mimesis, PASOK imitated the KKE, and ND in turn imitated PASOK. Moreover, PASOK legislation made proportional representation compulsory for most occupational interest groups. Although formally single organizations, they are actually empty shells housing a collection of competing party fractions. The resulting stalemate accommodates all the political parties and no change is in sight.

184.79 KB

4/2/21, 9:48 π.μ.

Mavrogordatos, George ( 1997) “From Traditional Clientelism to Machine Politics: the Impact of PASOK Populism in Greece”, σε South European Society and Politics Vol. 1, no 3, σελ. 1-26

143.37 KB

3/12/20, 12:39 μ.μ.

Lyrintzis, C., (1984), «Political Parties in Post-junta Greece: Α Case of ‘Bureaucratic Clientelism’», West European Politics, vol. 7, no 2, σελ. 99-117.

1.37 MB

3/12/20, 12:38 μ.μ.

Lavdas, Kostas A.(2005) «'Interest Groups in Disjointed Corporatism: Social Dialogue in Greece and European 'Competitive Corporatism''

The article explores the strategic and political parameters inﬂuencing the ways in which the main economic interest groups become involved in policy in contemporary Greece. The fact that social dialogue in Greece remains an exercise with a limited scope has been largely due to the fact that there is a diﬃcult match between Greece’s ‘disjointed corporatism’ and the EU’s emerging ‘competitive corporatism’. A number of European trade unions have agreed to a new ‘competitive bargain’, which is asymmetrical but which gives them the opportunity to get involved in ‘competitive corporatism’. Greek responses to this trend have been inconclusive: while there are clearly pockets within union leaderships which would welcome the opportunity to approve the basic liberalising goals in exchange for guarantees for established workers and participation in the political framing of their implementation, the structural features of the Greek interest intermediation system work against such a possibility. Whether this leads to an evolving ‘segmented pluralism’ or another form remains to be seen – the extent of the synchronicity of developments with other EU states will depend in part on the outcome of this transition. In previous decades, the country’s transition from asymmetric state corporatism to disjointed corporatism went through the contours of an embracing strategy of Europeanisation. It is an open question whether an equivalent strategy for the twenty-ﬁrst century will be able to restructure the sociopolitical scene.

203.99 KB

4/2/21, 9:40 π.μ.

DIAMANDOUROS, Nikiforos P., RIVILLA, Pilar, LOPEZ NOVO, Joaquin Pedro, TÜRSAN, Huri, SCHMITTER, Philippe ( 1986 ) A bibliographical essay on Southern Europe and its recent transition to political democracy Working Paper, Florence : European University Institute, EUI Working Papers, 208

Το κείμενο αποτελεί ένα πολύ χρήσιμο βιβλιογραφικό δοκίμιο που σχολιάζει κριτικά τις σημαντικότερες συμβολές στο θεματικό πεδίο που αφορά τις μεταβάσεις από τα αυταρχικά στα δημοκρατικά καθεστώτα . Ως περιπτώσεις μελέτης (case studies) επιλεγεί την Ισπανία, την Ιταλία, τη Πορτογαλία, την Ελλάδα και την Τουρκία. Στην πραγματικότητα η εργασίες που παρουσιάζονται πραγματεύονται ευρύτερα ζητήματα όπως η πολιτική κουλτούρα, η ιστορία των πολιτικών θεσμών και το πολιτικό και οικονομικό σύστημα.

7.31 MB

3/12/20, 12:16 μ.μ.

Μάθημα : Ελληνική Κοινωνία και Πολιτική

Κωδικός : PSPA343

Ελληνική Κοινωνία και Πολιτική