Σύμφωνα με τη ρήση του Γκαίτε στον τίτλο της παρούσας άσκησης, οφείλουμε και να φροντίζουμε τις ρίζες μας, αλλά και να ανοίγουμε τα φτερά μας. Οι γονείς μας είναι το αίμα μας, οι ρίζες μας∙ όταν ενηλικιωθούμε, λύνουμε όσα πιθανά θέματα υπάρχουν μεταξύ μας, όσο εκείνοι ζουν, και βρίσκουμε πάντοτε τον χρόνο να τους εκδηλώνουμε τόσο με λόγια όσο και με πράξεις κυρίως, την αγάπη μας, τη στήριξη και τη στοργή μας, όσο εκείνοι βρίσκονται ακόμη στη ζωή. Όμως, εμείς ζούμε ελεύθερα τη δική μας ζωή με τα δικά μας «θέλω» και «πιστεύω», ανοίγουμε τα δικά μας φτερά για να πετάξουμε ελεύθεροι, απαλλασσόμενοι τόσο από την αγκύλωση του «καλού υπάκουου παιδιού που δεν εναντιώνεται ποτέ στους γονείς του που λατρεύει και το λατρεύουν», όσο κι από πιθανές ψυχικές εξαρτήσεις από το τι μπορεί στη ζωή μας να κακοφανεί στους γονείς∙ όπως συμβαίνει στα πλάσματα της φύσης, εκείνοι έχουν πια τη δική τους ζωή να ζήσουν και δεν εξακολουθούν τη δική τους ζωή επεμβαίνοντας στις ζωές των παιδιών τους, αλλά αφήνοντάς τα ελεύθερα να τις κανονίσουν πια τα ίδια. «Οι γονείς μπορούν μόνο να δώσουν καλές συμβουλές και να δείξουν τον σωστό δρόμο, αλλά η τελική διαμόρφωση του χαρακτήρα ενός ανθρώπου βρίσκεται στα δικά του χέρια». Άννα Φρανκ, Γερμανίδα Εβραιοπούλα, θύμα των Ναζί (1929-1945) - «Το πιο σημαντικό πράγμα που οι γονείς μπορούν να μάθουν στα παιδιά τους είναι πώς να τα βγάζουν πέρα χωρίς αυτούς». Φρανκ Α. Κλαρκ, Αμερικανός σκιτσογράφος (1911-1991) Αναπτύξτε τις απόψεις σας για τις σχέσεις και το χάσμα γονέων και ενήλικων παιδιών με βάση όσα είδατε στα αποσπάσματα της ταινίας του Όζου και τα παραπάνω αποφθέγματα.
