Please ensure Javascript is enabled for purposes of website accessibility
Νέοι Οδηγοί Βίντεο Προβολή

Μάθημα : ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ & ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΙΑΤΡΙΚΗ

Κωδικός : MED2135

500800  -  Α. Χ. Λάζαρης, Καθηγητής Παθολογικής Ανατομικής - Κ. Καλαχάνης, Δρ Φιλοσοφίας - Μ. Γιάνναρη, M.Ed. - Δρ Ε. Μανού, Κοινωνιολόγος-Εκπαιδευτικός

Ιστολόγιο

No Exit

Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2025 - 11:21 π.μ.

- από τον χρήστη

 

Μοιάζει, η πορεία ανάμεσα στους ανθρώπους,

σαν μία βόλτα σ’ ένα λιβάδι με καθρέφτες.

Οι καθρέφτες  αυτοί δεν είναι ίσιοι,

είναι στρεβλοί, και αλλοιώνουν το είδωλο.


Κάποιες φορές, θέλω να φύγω από το λιβάδι αυτό, είναι στενάχωρα εκεί.

Άλλες πάλι, τα βάζω με τους καθρέφτες γύρω μου,

τους κατηγορώ για την στρέβλωση τους.


Μερικές φορές, θέλω να δω πίσω από τους καθρέφτες,

τι βρίσκεται εκεί;


Μα μοιάζει, τις πιο πολλές φορές, και εγώ, καθρέφτης στρεβλός, 

να κάθομαι στην μέση του λιβαδιού, αλλοιώνοντας τα γύρω μου είδωλα. 

 

Τίτλος του παραπάνω: Το λιβάδι με τους καθρέφτες.

 

Sartre’s No Exit Explained Why Hell Is Other People.mp4

 

 

 

Σχόλια (2)

Χρήστης:Γιάνναρη Μαρία
- από τον χρήστη

Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2025 - 1:13 μ.μ.

Δημήτρη, στον στίχο σου «κι εγώ, καθρέφτης στρεβλός, κάθομαι στην μέση» βλέπουμε την πραγματική αρχή της ελευθερίας που περιγράφει ο Σαρτρ! Το να ξέρεις ότι είσαι κι εσύ ο «Άλλος» όπως είμαι και εγώ και όλοι γύρω μας, είναι το κλειδί για να αρχίσουμε να διαχειριζόμαστε αυτό το δύσκολο παιχνίδι της συνύπαρξης. Με το ποίημά σου, μας έδωσες μια τόσο όμορφη και δυνατή υπενθύμιση ότι είμαστε όλοι μέρος αυτού του «λιβαδιού» και κυρίως, ότι η μόνη διέξοδος από το αδιέξοδο δεν είναι να φύγουμε από τους άλλους, αλλά να δουλέψουμε ειλικρινά με τον εαυτό μας—για να κάνουμε το δικό μας βλέμμα λιγότερο στρεβλό. Σπουδαίο μάθημα!
Χρήστης:Κουνδουράκης Δημήτριος
- από τον χρήστη

Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2025 - 3:54 μ.μ.

Ααα.. ευχαριστώ Μαρία. Ήταν και για 'μένα συγκινητικό, που συμμετείχα στο μάθημα σας, έστω και από απόσταση. Και όσον αφορά το ''αδιέξοδο'' του ποιήματος , το όποιο ''αδιέξοδο'', πάντα ο δρόμος το έχει, όχι αυτός, που τον δρόμο περπατά. Καλή συνέχεια ...