Μάθημα : ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ & ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΙΑΤΡΙΚΗ

Υπάρχουν στιγμές που μοιάζουν να έχουν ξεφύγει από μια «άλλη εποχή». Μικρές, ανεπαίσθητες λεπτομέρειες που φέρουν μέσα τους κάτι από τον ρομαντισμό του χθες, αλλά παραμένουν ακέραιες και στο σήμερα—μια ματιά που καθυστερεί λίγο παραπάνω, μια αγκαλιά που δεν ενώνει μόνο σώματα αλλά ψυχές, μια βραδινή βόλτα, όπου η σιωπή είναι πιο ηχηρή από τις λέξεις.

Φ. Αμπντεραχίμ: Ιμπρεσιονιστική ελαιογραφία ενός ερωτευμένου ζευγαριού. Ψηφιακή τέχνη (2023).

Ο ρομαντισμός κάποτε υπήρξε συνυφασμένος με επιστολές γραμμένες στο χέρι και ανυπόμονη προσμονή κάτω από παράθυρα υπό το φως των κεριών. Σήμερα βρίσκει τρόπο να υπάρχει, ακόμη κι όταν γύρω μας όλα κινούνται γρήγορα. Ίσως να είναι σε μια αυθόρμητη κίνηση — όπως όταν κάποιος σε βοηθά να φορέσεις το παλτό σου χωρίς να το ζητήσεις. Ίσως να είναι στο βλέμμα κάποιου που κάθε φορά που σε κοιτάζει, μοιάζει σαν να σε ανακαλύπτει από την αρχή.

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι οι αθεράπευτα ρομαντικοί ζουν σε μια φαντασία και πως ο κόσμος δεν αντέχει τέτοια ονειροπόληση ( βλ. Άσκηση 24^ης 8. 2024 https://eclass.uoa.gr/modules/exercise/admin.php?course=MED2135&exerciseId=24824&preview=1 ).  Ίσως, όμως, να ισχύει το αντίθετο. Ίσως ο κόσμος να χρειάζεται περισσότερο από ποτέ εκείνους που επιμένουν να βλέπουν την ομορφιά στις λεπτομέρειες. Εκείνους που δεν θεωρούν τίποτα δεδομένο. Που καταλαβαίνουν ότι το να αγαπάς δεν είναι μόνο οι μεγάλες δηλώσεις, αλλά οι μικρές, καθημερινές πράξεις.

Φ. Αμπντεραχίμ: Ιμπρεσιονιστική ελαιογραφία ενός ρομαντικού ζευγαριού. Ψηφιακή τέχνη (2023).

Μπορεί να λένε ότι οι αθεράπευτα ρομαντικοί βάζουν τον πήχη ψηλά. Όμως, όταν οι προσδοκίες συναντούν την αλήθεια της καθημερινότητας και αντί να συγκρούονται, τη χρωματίζουν, τότε ο ρομαντισμός δεν είναι ουτοπία. Είναι τέχνη.

Αυτά τα δύο μοιράζονται την ίδια ουσία: τη βαθιά ανάγκη του ανθρώπου να υπερβεί τα όρια της καθημερινότητας και να αφήσει κάτι που αντηχεί πέρα από τη στιγμή. Όπως μέσα σε μια μελωδία, σε έναν στίχο - εκεί η πραγματικότητα δεν παύει να υπάρχει, απλώς φωτίζεται από μέσα.

Aς απολαύσουμε τρεις ερμηνείες αγαπημένων τραγουδιών που καταφέρνουν να «χωρέσουν» μια ολόκληρη στάση ζωής, τη ρομαντική, σε λίγες μόνο γραμμές του πενταγράμμου, από έναν σύγχρονο ερμηνευτή, τον Θοδωρή Βουτσικάκη:

1. Λίνας Νικολακοπούλου & Γιάννη Σπανού Προσωπικά 1988.mp4
2. Λευτέρη Παπαδόπουλου & Μάνου Λοΐζου Πόσο σ’ αγαπώ. 1972.mp4
3. Αλέκου Σακελλάριου & Κώστα Καπνίση Ας’ το το χεράκι σου. 1963.mp4

Η τέχνη, όπως και ο ρομαντισμός, δεν αρνείται την πραγματικότητα—την επαναπροσδιορίζει. Δεν αποστρέφεται τις ρωγμές της ζωής, αλλά τις φωτίζει με τρόπο που αναδεικνύει την ομορφιά μέσα τους. Ο ρομαντισμός, όταν μετουσιώνεται σε τέχνη, από απλή ωραιοποίηση της ύπαρξης ανάγεται στην ικανότητα να βλέπεις το μεγαλείο ακόμα και στα πιο συνηθισμένα, να δίνεις βάθος στις στιγμές που άλλοι θα προσπερνούσαν βιαστικά.

https://tinyurl.com/yr7c6m2k