Μάθημα : ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ & ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΙΑΤΡΙΚΗ

Ο πίνακας αυτός  δημιουργήθηκε το 1883 από τον Paul Gauguin με τίτλο: "Ο Κήπος τον χειμώνα " και αποτέλεσε την αφορμή για τον στοχασμό μου, σε συνδυασμό με τη πρώτη διάλεξη που παρακολουθήσαμε δια ζώσης.

Το ατελείωτο χιόνι που καλύπτει τις οροφές των σπιτιών και το τοπίο, τα ξερά κλαδιά των δέντρων και τα χοντρά,μάλλινα ενδύματα που φορούν οι γυναικείες φιγούρες του πίνακα αποκαλύπτουν τον χρόνο στον οποίο διαδραματίζονται τα γεγονότα. Είναι χειμώνας. Το πρόσωπο της μίας γυναίκας φανερώνει την αγανάκτηση , την κούραση και την παγωνιά που ίσως αισθάνεται, καθώς κάνει μια μικρή στάση για να φτιάξει το παπούτσι της. Ωστόσο, η δεύτερη γυναίκα την περιμένει υπομονετικά, ενώ φαίνεται να απολαμβάνει τη στιγμή , και η έκφρασή της δύναται να υποδηλώνει κάτι παραπάνω από απλή χαρά, ενδεχομένως και αισιοδοξία.

Αυτή τη στιγμή πολλοί από εμάς διανύουμε μια περίοδο στη ζωή μας που αισθανόμαστε σωματικά ή ψυχικά εξουθενωμένοι. Πιθανώς να είμαστε τόσο εξαντλημένοι που να μην μπορούμε να απολαύσουμε ακόμη και τα όμορφα πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας ή να νιώθουμε μοναξιά. Παράλληλα, η απογοήτευση και τα αρνητικά συναισθήματα που επικρατούν μέσα μας, σταδιακά εξασθενούν τη φιλοδοξία και την αισιοδοξία μας για ένα καλύτερο αύριο. Υπάρχει όμως κάτι που ξεχνάμε... Τι είναι αυτό; Ο "κήπος" μας, που βρίσκεται πίσω απ' όλα αυτά.

Ας γυρίσουμε τα βλέμματά μας στον πίνακα. Αυτό που ίσως να μην παρατηρήσουμε, αν δεν διαβάσουμε τον τίτλο του έργου, είναι ότι στην πραγματικότητα απεικονίζεται ένας κήπος. Η όψη του ίσως να μην είναι αντιπροσωπευτική αυτήν την περίοδο του χρόνου : δεν υπάρχουν λουλούδια , το καταπράσινο γρασίδι έχει πλέον καλυφθεί από πολλές στρώσεις χιονιού, ενώ τα δέντρα είναι ξερά, χωρίς ίχνος φύλλου. Και σε αυτή τη περίπτωση ,όμως, το τοπίο έχει μια ξεχωριστή ομορφιά που μας χαρίζει ένα γαλήνιο συναίσθημα. Βέβαια , γνωρίζουμε πως σύντομα, την Άνοιξη, σταδιακά αυτός ο κήπος θα ανθίσει και όλα αυτά θα είναι παρελθόν, ωσότου έρθει ο επόμενος χειμώνας. Η δεύτερη γυναίκα φαίνεται να αντιλαμβάνεται τη μοναδικότητα του τοπίου , τη δεδομένη στιγμή , παρά το κρύο και είναι σαν να λέει στην άλλη γυναίκα: "Σε λίγους μήνες θα είναι καλός ο καιρός και ο κήπος θα επανέλθει στην αγαπημένη σου μορφή. Έως τότε, εφόσον δεν είναι στο χέρι σου να αλλάξεις τη κατάστασή του, απόλαυσε όσα βλέπεις και νιώθεις τώρα!" .

Κατά αυτόν τον τρόπο θα πρέπει να σκεφτόμαστε και εμείς . Καθώς αντιμετωπίζουμε προβλήματα, ίσως είναι δύσκολο να θυμόμαστε την αξία μας, τα επιτεύγματα που έχουμε καταφέρει παλαιότερα και να δούμε τη ρεαλιστική ,ολοκληρωμένη εικόνα της ζωής μας. Ας κάνουμε, λοιπόν, μια στάση και εμείς... και ας απολαύσουμε τα οφέλη και τις αξίες που καλλιεργούμε, καθώς περνάμε μέσα από τη "θύελλα" αυτών των καταστάσεων. Ας θυμόμαστε πώς όταν λιώσει το χιόνι, ο κήπος σίγουρα θα επανέλθει στη πιο λαμπερή εκδοχή του. Παράλληλα, είναι βέβαιο πως οι χειμώνες δεν θα σταματήσουν ποτέ να τον επισκέπτονται.

Έτσι και για εμάς... απροσδόκητες αντιξοότητες που θα προκύπτουν συνεχώς στη ζωή μας, ίσως φαντάζουν καταστροφικές.

Τι και αν αυτές είναι απλά σαν το χιόνι που κάποια στιγμή θα λιώσει; Τι και αν αυτές αποτελέσουν την αφορμή για την προσωπική μας εξέλιξη και την απόλαυση μίας ακόμη πιο γεμάτης και ουσιώδους ζωής ... τη δημιουργία δηλαδή ενός ακόμα πιο εντυπωσιακού κήπου;

Ας ζήσουμε ενεργητικά το ταξίδι της ζωής! Καθώς περιμένουμε την "Άνοιξή" μας , ας απολαύσουμε το τωρινό "χειμωνιάτικο τοπίο" σε κάθε ανεπανάληπτη εκδοχή του!

Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας!