Μάθημα : ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ & ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΙΑΤΡΙΚΗ
Κωδικός : MED2135
ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΑΤΙΚΗ ΜΟΝΑΞΙΑ
Βίνσεντ βαν Γκογκ: Ο κήπος του Νοσοκομείου «Άγιος Παύλος» (1889)
Εμπνευσμένος από τον μεγάλο κήπο του νοσοκομείου στο οποίο προσέτρεξε ο ίδιος, ο Βίνσεντ βαν Γκογκ ζωγράφισε αυτή την εικόνα φθινοπωρινής ονειροπόλησης που αργότερα ονόμασε «Πτώση φύλλων».
Αισθανόμαστε τη φθινοπωρινή ατμόσφαιρα μέσα από τα χρώματα και τα φύλλα που φυσάει ο αέρας. Ο Βαν Γκογκ αποφάσισε να ακολουθήσει τις τεχνικές σύνθεσης των φίλων του Εμίλ Μπερνάρ και Πολ Γκογκέν καθώς της γιαπωνέζικης χαρακτικής τέχνης , αξιοποιώντας τα πλεονεκτήματά τους.
Γκούσταβ Μάλερ 2ο τραγούδι από τη Συμφωνία για τενόρο , κοντράλτο και ορχήστρα «Το Τραγούδι της Γης».
Το πιο επιβλητικό έργο του Μάλερ, Το Τραγούδι της Γης, γράφτηκε το καλοκαίρι του 1908 και η ενορχήστρωσή του ολοκληρώθηκε τον επόμενο χειμώνα. Είναι βασισμένο σε παλιά κινέζικα ποιήματα σε γερμανική απόδοσή τους από τον Χανς Μπέτκε. Ο Μάλερ επέλεξε τα ποιήματα που είχαν ως κεντρικό πυρήνα τη γη, τη φύση και τη μοναξιά του ανθρώπου. Το θέματα που κυριαρχούν σε αυτά είναι η προσωρινότητα όλων των πραγμάτων, οι διαβατικές χαρές της νιότης και της ομορφιάς, η μοναξιά της ψυχής που αντιμετωπίζει τη ζωή σε όλο της το μυστήριο, η παρηγοριά στη φύση και στο κρασί, οι φευγαλέες ψυχικές καταστάσεις και μια γενική νοσταλγία για ήρεμες λίμνες, καταχνιές και λόφους μακρινούς.
Τα ζεστά χρώματα καλύπτουν το γαλάζιο της λίμνης και τον ουρανό στο έργο “Autumn Lake Air” σε καμβά. Ο ήλιος που ξεθωριάζει, αντανακλάται στην επιφάνεια της λίμνης στο κέντρο της κορυφής του τοπίου, προσφέροντας γαλήνια, ήρεμη παρηγοριά.
Aς αφεθούμε στην ατμόσφαιρα του δεύτερου τραγουδιού με τίτλο «Ο μοναχικός το φθινόπωρο» από τη συμφωνία του Μάλερ «Το Τραγούδι της Γης» σε πρόσφατη εκτέλεσή του με την άλτο Γκέρχιλντ Ρόμπεργκερ.
Der Einsame im Herbst - Ο μοναχικός το φθινόπωρο.
Ποίηση του Τσανγκ – Τσι . Απόδοση στα ελληνικά: Διονυσία Βορίδη
Herbstnebel wallen bläulich über'm See,
Vom Reif bezogen stehen alle Gräser;
Man meint, ein Künstler habe Staub vom Jade
Über die feinen Blüten ausgestreut.
Γκρίζες φθινοπωρινές ομίχλες αποτραβιούνται πάνω απ’ τη γραμμή της θάλασσας
κι αγγιγμένα με παγωνιά χορτάρια μένουν σκληρά και εύθραυστα.
Σαν χέρι καλλιτέχνη να σκορπίζει μια σκόνη
πάνω σε κάθε φύλλο τον καλύτερο νεφρίτη.
Der süße Duft der Blumen is verflogen;
Ein kalter Wind beugt ihre Stengel nieder;
Bald werden die verwelkten, goldnen Blätter
Der Lotosblüten auf dem Wasser ziehn.
Των καλοκαιριάτικων λουλουδιών ξεχάστηκε η μυρωδιά.
Αέρας φυσά παγωμένος δαγκώνοντας μαζεμένα τα κοτσάνια.
Ταχειά, τα φύλλα αχνών μπουκέτων από λωτούς
στη λίμνη θ’ αποθέσουνε το χρυσαφί τους σύνολο.
Mein Herz ist müde. Meine kleine Lampe
Erlosch mit Knistern, es gemahnt mich an den Schlaf.
Ich komm' zu dir, traute Ruhestätte,
Ja, gib mir Ruh, ich hab Erquickung not!
Αισθάνομαι κουρασμένος κι εγώ. Δες, το φως που τρεμοσβήνει,
σιγά-σιγά να καίγεται. Ώρα είναι ν’ αποκοιμηθώ.
Σε σένα έρχομαι, της σιωπής οίκε πιο αληθινέ.
Δως’ μου ύπνο, ανάγκη έχω ηρεμίας.
Ich weine viel in meinen Einsamkeiten,
Der Herbst in meinem Herzen währt zu lange;
Sonne der Liebe, willst du nie mehr scheinen,
Um meine bittern Tränen mild aufzutrocknen?
Τα δάκρυα τρέχουνε της μοναχικής μου θλίψης.
Μοιάζει αιώνιο στην καρδιά μου το φθινόπωρο.
Αγάπης ζεστή λιακάδα, λοιπόν, για πάντα χάθηκες;
Και τα καυτά μου δάκρυα δεν θα στεγνώσουνε ποτέ;
6 
0
Σχόλια (0)