Μάθημα : ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ & ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΙΑΤΡΙΚΗ

Πολύ ενδιαφέρουσα η ανάρτησή σας, κ. Γιάνναρη, που πραγματεύεται μεταξύ άλλων ένα διαχρονικό - και δυστυχώς επίκαιρο- ζήτημα: τη μάστιγα της αδιαφορίας, τόσο από την πλευρά των διδασκόντων όσο και των διδασκομένων. Κατά τη γνώμη μου, ο κυριότερος στόχος της εκπαίδευσης δεν είναι η απλή απόκτηση στείρων γνώσεων, αλλά η καλλιέργεια της ικανότητας να ε φ α ρ μ ό ζ ο ν τ α ι αυτές οι γνώσεις στη ζωή με τρόπο ουσιαστικό. Η διδασκαλία, στο πλαίσιο αυτό, δεν περιορίζεται στην απλή παροχή πληροφοριών. Έτσι, ένας καλός εκπαιδευτικός δεν αρκείται στη διανομή γνώσεων· αντιθέτως, ε μ π ν έ ε ι τους μαθητές να επιδιώκουν την προσωπική τους εξέλιξη, να αναλύουν και να κατανοούν τις πληροφορίες, ώστε να τις αξιοποιούν ουσιαστικά στην καθημερινότητά τους. Είναι, δε, απογοητευτικό όταν ορισμένοι εκπαιδευτικοί βασίζονται στο κίνητρο της επίτευξης ενός υψηλού βαθμού, για να προσελκύσουν το ενδιαφέρον των μαθητών, αντί να αναδεικνύουν την πραγματική αξία της επιστήμης τους. Όταν ο ίδιος ο δάσκαλος προάγει τη β α θ μ ο θ η ρ ί α -απαξιώνοντας μάλιστα άλλα μαθήματα- αντί να καλλιεργείται η αγάπη για τη μάθηση και τη διεπιστημονικότητα, πώς μπορεί ο μαθητής να απογαλακτιστεί από αυτή τη νοοτροπία; Με λύπη, προσφάτως, άκουσα φοιτητή να αναπαραγάγει εν γνώσει του λανθασμένη πληροφορία που ανέφερε ο διδάσκων, με το πρόσχημα ότι "Δεν πειράζει! Αυτός θα μας εξετάσει"... Μετά από όλα αυτά, θεωρώ πραγματικά ευλογημένους όσους καταφέραμε αβίαστα να δούμε πίσω από τις λέξεις στο γράμμα του Αλμπέρ Καμύ το πρόσωπο, έστω και ενός από τους δικούς μας Δασκάλους!

ΑΣΕ ΡΕ, ΤΗΝ ΠΑΘΑΝ ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ! ΠΑΜΕ ΣΕ ΚΑΝΑ «ΣΟΒΑΡΟ» ΜΑΘΗΜΑ. (αντί για σίκουελ στο πρόσφατο βίντεο στο κανάλι μου @ACLazaris-HISTOPATHOLOGY με τίτλο «ΑΥΣΤΗΡΟΤΗΤΑ Ή ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ;» ) Φίλες και φίλοι μου, κατά τη γνώμη μου, η μεγάλη πληγή της κατ΄ευφημισμό πλέον λεγόμενης "εκπαίδευσης" των ημερών μας είναι η βαθμοθηρία. Κυνηγάμε να πάρουμε "Άριστα" αντί ΝΑ Γ Ι Ν Ο Υ Μ Ε ΑΡΙΣΤΟΙ ή, με άλλα λόγια, νοιαζόμαστε για τη "μούφα" δηλ. την κάλπικη πιστοποίηση ότι, μετά από προσπάθεια βέβαια, κατέχουμε άριστα κάποιες ξερές γνώσεις για κάποιο διάστημα κι όχι για την ο υ σ ί α ήτοι τη μετουσίωση σε απτή πράξη όσων μάθαμε ξεκινώντας πρώτα από την πράξη και κατόπιν εμβαθύνοντας στη θεωρία. Ρωτήστε έναν μέσο μεσήλικα τι θυμάται από τη Φυσική του Λυκείου. Προφανώς τίποτα αφού λ.χ. με τα κεκλιμένα επίπεδα ασχολήθηκε μόνο στο φροντιστήριο λύνοντας ασκήσεις και δεν είδε ποτέ τις εφαρμογές τους στις πραγματικές κατασκευές, έστω μέσω της προσομοίωσης που επιτρέπει η τεχνολογία. Παρεμπιπτόντως, σας μιλώ κι εγώ ως «άριστος», αφού ήμουν 17ος σε σειρά επιτυχίας στην Σχολή μας το 1983 μ.Χ. Μη μου καταλογίσετε λοιπόν συμπλεγματικές εμμονές εναντίον της «αριστείας» στο πλαίσιο φτηνής πολιτικάντικης κατανάλωσης. Το θέμα βέβαια είναι για ποια αριστεία μιλάμε: τη γνήσια που εγγυάται μια ουσιαστική επαγγελματική σταδιοδρομία ή την «γιαλαντζί» μετά τη συμπλήρωση απαντητικών δελτίων θεωρητικών ερωτήσεων πολλαπλής επιλογής; Καθώς οι δάσκαλοι εν γένει δεν φαίνεται να νοιάζονται να ανανεώσουν τη διδασκαλία τους και τους εαυτούς τους και δείχνουν να μην έχουν πάρει πρέφα για την εμπειρική διάσταση της διδασκαλίας, ώστε να κεντρίσουν, μέσω της βιωματικής αλληλεπίδρασής τους με τα παιδιά, αποτελεσματικά κ α ι τον ν ο υ κ α ι την κ α ρ δ ι ά των παιδιών, τα τελευταία χρειάζονται κάτι για να συνεχίσουν να ασχολούνται κάπως με την όποια εκπαίδευσή τους. Κι αυτό το «κίνητρο» που βρήκε το «σύστημα» να τους δώσει, είναι – άκουσον, άκουσον! - Ο Ε Κ Φ Ο Β Ι Σ Μ Ο Σ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ. Σε όλο το λύκειο καταργείται κάθε παροχή ερεθισμάτων παιδείας προκειμένου οι έφηβ-οι/-ες να συνειδητοποιήσουν πώς θέλουν να αλλάξουν και να βελτιώσουν τον κόσμο και να αναλάβουν υπεύθυνη δράση γι’ αυτό - όχι στείρους τσαμπουκάδες και τραμπουκισμούς για απλή και τελικά ανούσια εκτόνωση - και, αντ’ αυτού, οι έφηβ-οι/-ες μέρα νύχτα προετοιμάζονται - όχι τζάμπα βέβαια, για να πετύχεις χρειάζεσαι λεφτά! - σαν άλογα κούρσας να παλέψουν με τον «μπαμπούλα» των πανελλαδικών με έπαθλο την επιτυχία σε μια «καλή σχολή». Στα άλογα αυτά συχνά ποντάρουν ψυχολογικά οι γονείς τους για να περηφανεύονται μεθαύριο - καλά, δεν έχουν τις δικές τους ζωές να περηφανεύονται, αν πρέπει ντε και καλά να περηφανεύονται για κάτι; - και ίσως να ποντάρει σε αυτά και η θεια τους η Τσουράπω από την Καρύταινα Αρκαδίας με όλο της το σόι, μιλάμε για καμιά εκατοστή νοματαίους ! Αναρωτιέμαι: την εποχή που γενικά ορθώς, και πιθανώς καμιά φορά με το παραμικρό, καταγγέλλονται υπαρκτοί εκφοβισμοί μεταξύ συζύγων, μεταξύ αφεντικών και εργαζομένων, μεταξύ ορισμένων μαθητών, πώς δεν καταγγέλλεται ο εκφοβισμός όλων των μαθητών μέσω των εξετάσεων; Ποιον βολεύει αυτή η «μούγκα»; Απλούστατη η απάντηση: τη συνέχιση της ακηδίας των δασκάλων και τα κέρδη της παραπαιδείας (γερή μπίζνα!) Εμείς δεχόμαστε λοιπόν αυτά τα «παιδιά», τα θύματα του εκφοβισμού των πανελλαδικών εξετάσεων, για φοιτ-ητές/-ήτριες μας και συνεχίζουμε το ίδιο βιολί. Απρόσωπες παραδόσεις και εξίσου απρόσωπες εξετάσεις, ως επί το πλείστον με συμπληρώσεις δελτίων τύπου «Τζόκερ», με τελικό «μπαμπούλα-έπαθλο» το «Άριστα» στο πτυχίο. Τι αντιπροσωπεύει λοιπόν αυτό το «’Αριστα»; Μα εν γένει το ίδιο με πριν: κάποιες εγκυκλοπαιδικές γνώσεις που, εν προκειμένω, θα ήταν πολύ χρήσιμες για τη συμμετοχή των «αριστούχων» σε ένα τηλεπαιχνίδι ιατρικών γνώσεων. Εν γένει όμως, όχι καθ’ ολοκληρία. Είναι αλήθεια ότι γίνονται προσπάθειες - ελπίζω όχι ως εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον θλιβερό κανόνα - από εμπνευσμένους καθηγητές στη Σχολή μας να φ έ ρ ο υ ν τα παιδιά που πια δεν είναι παιδιά• είναι νέοι και νέες ενήλικες -όσο κι αν η πλειονότητά τους δεν το έχει συνειδητοποιήσει, κι αυτό κάποιους βολεύει- κ ο ν τ ά στην ι α τ ρ ι κ ή π ρ ά ξ η. Αν όμως έχετε ήδη σιγουρέψει ότι εύκολα θα πάρετε «Άριστα» σε ένα τέτοιο μάθημα, θα το εκτιμήσετε, ώστε να ανταποκριθείτε σε αυτές τις γόνιμες προσπάθειες ως υπεύθυνοι νέοι ενήλικες πια, να τις στηρίξετε με τη συμμετοχή σας και να τις αγκαλιάσετε ως μελλοντικοί αληθινά άριστοι επαγγελματίες που θα πάρετε στα χέρια σας την υγεία των συνανθρώπων σας κι όχι ως εκφοβισμένα μαθητούδια που ενδιαφέρονται πρωτίστως να μαζεύουν δεκάρια, οπότε μόνο αν αυτό τους σερβίρεται σαν δύσκολο, κινητοποιούνται ; Η επιλογή σας είναι απόλυτα ελεύθερη και εναπόκειται καθαρά στην κρίση και στην προσωπική βούλησή σας, εφόσον το «σύστημα» δεν έχει καταφέρει να τις καταστρέψει τελείως και τις δύο με την αδιαφορία και τον ατομικισμό που σας υποβάλλουν οι καταιγιστικές φλασιές των μέσων κοινωνικής από-δικτύωσης και οι παπατζήδες TikTokers πλασιέ-επηρεαστές. https://www.youtube.com/watch?v=wW-4S3DBHpQ&t=20s Τι λέτε επ’ αυτών; Μιλήστε μου για τις σκέψεις σας «χωρίς φόβο και πάθος».

Σε ευχαριστώ Ανατολή για το σχόλιό σου στην ανάρτηση. Η ανάλυσή σου για την ουσιαστική εφαρμογή της γνώσης στη ζωή και την έμπνευση που οφείλει να παρέχει ο εκπαιδευτικός είναι εξαιρετικά επίκαιρη. Η εκπαίδευση δεν πρέπει να περιορίζεται στην απλή συσσώρευση πληροφοριών, αλλά να καλλιεργεί την κριτική σκέψη και την αγάπη για τη μάθηση. Αυτή είναι η βαθύτερη αξία που οφείλουμε να υπηρετούμε. Εξαιρετικός ο χαρακτηρισμός των μαθητών ως "άλογα κούρσας" από τον κ. Λάζαρη και η ανάδειξη της ευθύνης που έχουν οι γονείς, οι δάσκαλοι, αλλά και η παραπαιδεία, που προκαλούν καταστροφική πίεση στους νέους. Ο κ. Λάζαρης θέτει για άλλη μια φορά καίρια ερωτήματα για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και την ουσία της αριστείας, καλώντας τόσο τους εκπαιδευτικούς όσο και τους μαθητές να επαναπροσδιορίσουν τον ρόλο τους και την αξία της γνώσης στη ζωή τους.