Μάθημα : ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ & ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΙΑΤΡΙΚΗ

Αξίζει να προσέξουμε κάποιες σκέψεις του εν λόγω εικαστικού καλλιτέχνη από πρόσφατη συνέντευξή του: - Αν η ζωή, πρακτικά, είναι μίμηση βασισμένη στη φαντασία, στην έμπνευση, στην Τέχνη, τότε η ζωή που τώρα ζούμε, μιμείται τις πιο αδιέξοδες, τις πιο φθηνές, τις πιο ακίνδυνες, τις πιο εξωραϊστικές εκφάνσεις, αυτού που θεωρούμε πηγαία έμπνευση και απ’ όπου πηγάζει η αληθινή Τέχνη. Η τέχνη, όταν είναι ψεύτικη, αρνείται τη ζωή, την προδίδει, την ίδια στιγμή που η ζωή, μ’ εμπιστοσύνη, προσπαθεί να την μιμηθεί. Η τέχνη με τη ζωή έχουν διαφορετικές ποιότητες, αντιθετικές, γι’ αυτό και συμπληρώνει, η μία την άλλη. Και πάντα θα υπάρχει όσμωση μεταξύ τους, αρκεί να υπάρχει παρόμοιος κώδικας συνεννόησης, για να καρπίσει το πάντρεμά τους. - Η εκτίμηση ενός έργου τέχνης και η διάκριση του σε καλό ή κακό, σε αληθινό ή ψεύτικο, προϋποθέτει παιδεία και γνώσεις σχετικές και κυρίως έμπρακτη, δραστήρια παραδοχή της αναγκαιότητας της τέχνης στη ζωή, άρα και της βαθιάς σχέσης της νόησης του ανθρώπου με αυτή, την αναγκαία τέχνη, με ουσιαστικούς δεσμούς, μη επιδεχόμενους εξαπάτηση και χειραγώγηση. - Ο «πραγματικός υπαρκτός κόσμος» με τη μορφή που εμείς τον βιώσαμε, νομίζω δεν υπάρχει πλέον. Αντικαθίσταται σταθερά, και γρήγορα θα έλεγα, από τη νέα συγκυρία, που δεν είναι ακριβώς πραγματική, καθώς μεγάλο μέρος της έχει καταληφθεί από την εικονική, ψηφιακή, τεχνολογική πραγματικότητα. Αυτό ήδη έχει δημιουργήσει πιο εύστροφα παιδιά, με γρήγορες νοητικές ταχύτητες και πολύπλοκα ενδιαφέροντα, όμως υπερευαίσθητα στις «αντιξοότητες» παλαιού τύπου και που ανατρέφονται με υπερβολικές αξιώσεις, πολύ «πρακτικές», από τους γονείς κι από το δύσκαμπτο σύστημα εκπαίδευσης. Κατά συνέπεια, η δημιουργικότητα μέσω της αυτενέργειας των παιδιών, δίνοντας χρόνο στη φαντασία, λειτουργεί υποτυπωδώς. Η δε εκπαίδευση δεν κατάφερε να ενσωματώσει το τεχνολογικό θαύμα, με αποτέλεσμα η αξιοπιστία της ως προς τη μετάδοση γρήγορης, ασφαλούς και χρήσιμης γνώσης, να τρωθεί δικαιολογημένα κι οι εκπαιδευτικοί να χάσουν το κύρος και την αναγνώρισή τους σαν θεματοφύλακες και μεταδότες της γνώσης. - Τα μάτια των παιδιών, έχουν σε μεγάλο ποσοστό καταληφθεί από το έξυπνο Phone που τους δίνει τεράστιες δυνατότητες, να ψυχαγωγηθούν, να επικοινωνήσουν και να ξεφύγουν από το ψυχαναγκαστικό, αργόσυρτο σύστημα της εκπαίδευσης. Το πληρώνουν με την εξάρτησή τους βέβαια από αυτό, σε ανησυχητικά πολλές περιπτώσεις. Ποιός όμως θα μπορούσε να τα κατηγορήσει, αφού δεν είναι διόλου υπεύθυνα τα παιδιά γι’ αυτό; Οδηγήθηκαν εκεί από την άγνοια των γονέων και την αδυναμία του συστήματος να τα καθοδηγήσει ουσιαστικά. Πάντως, η περιέργεια κι η αθώα προσέγγιση στο καινούργιο, είναι χαρακτηριστικό των παιδιών, ειδικά αν οι καλλιτεχνικές δραστηριότητες είναι σχεδιασμένες να είναι ομαδικό το αποτέλεσμά τους.