Please ensure Javascript is enabled for purposes of website accessibility

ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ & ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΙΑΤΡΙΚΗ

MED2135  -  Α. Χ. Λάζαρης, Καθηγητής Παθολογικής Ανατομικής - Κ. Καλαχάνης, Δρ Φιλοσοφίας - Μ. Γιάνναρη, M.Ed.

Ιστολόγιο

ΨΗΓΜΑΤΑ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ. ΣΑΣ ΛΕΝΕ ΚΑΤΙ;

Κυριακή 10 Μαρτίου 2024 - 1:25 μ.μ.

- από τον χρήστη

Η Αλάμπρα είναι ανάκτορο και φρούριο των Μαυριτανών μοναρχών στην Γρανάδα, στα νότια της Ισπανίας  το οποίο καταλαμβάνει έναν λόφο στο νοτιοανατολικό όριο της πόλης. Η μετάφραση της λέξης Αλάμπρα, που σημαίνει κόκκινο φρούριο, προέρχεται από το χρώμα του κόκκινου αργίλου του χώρου όπου κατασκευάστηκε το φρούριο. Τα κτίσματα της Αλάμπρα ήταν αρχικά ασπρισμένα, σήμερα όμως φέρουν μία κοκκινωπή απόχρωση.

Χένρι Στάνιερ (1832-1892): Η Αλάμπρα από τον Άγιο Νικόλα (1886).

Πολύ πριν από τα παράτολμα χρώματα της ζωηρής και χαρούμενης έκρηξης της παθιασμένης τέχνης των ισχυρών αισθήσεων των φωβιστών - εκείνοι που ζωγράφισαν την Αλάμπρα στο πλούσιο φως της αυγής ή του σούρουπου εξέπληξαν τους θεατές με την ένταση των χρωμάτων της.

 

Ο Φρανθίσκο Τάρεγα (1852-1909) ήταν Ισπανός συνθέτης και κλασικός κιθαρίστας της ρομαντικής περιόδου. Συχνά αποκαλείται «ο πατέρας της κλασικής κιθάρας». Το 1896 συνέθεσε το περίφημο έργο του «Recuerdos de la Alhambra»  (Αναμνήσεις από την Αλάμπρα)»σε ανάμνηση της επίσκεψής του στο συγκρότημα των ισλαμικών ανακτόρων και φρουρίων της Αλάμπρα στη Γρανάδα της Ισπανίας. Το κομμάτι παρουσιάζει ένα προκλητικό τρέμολο κιθάρας, όπου μια νότα μελωδίας ακούγεται διαδοχικά σε τόσο γρήγορη διαδοχή που το αποτέλεσμα είναι μια ψευδαίσθηση μιας μακράς διαρκείας νότας. Πολλοί που έχουν ακούσει το κομμάτι, αλλά δεν το έχουν δει να ερμηνεύεται, το νομίζουν για ντουέτο. Απολαμβάνουμε την ερμηνεία της Άνα Βίντοβιτς.

https://drive.google.com/file/d/1r4A3qMAbyuCIUPpUGab__e7Gio9ARvMp/view?usp=sharing

 

Πιερ-Ογκίστ Ρενουάρ (1841-1919): Νεαρή Ισπανίδα με κιθάρα (1898).

Η σκηνή είναι ζωγραφισμένη με ανάμεικτες πινελιές, δίνοντάς της μια απαλή εμφάνιση και κάνοντας μερικές από τις λεπτομέρειες αδιάκριτες.

 

Ακούμε τώρα την «Ανώνυμη ρομάντσα» από τον κιθαριστή Σόρεν Μπέντκερ Μάντσεν. Το ύφος του κομματιού είναι αυτό της μουσικής σαλονιού του τέλους του 19ου αιώνα στην Ισπανία ή τη Νότια Αμερική, με κλειστή μορφή τριών μερών: το πρώτο στην ελάσσονα και το δεύτερο στη μείζονα, με το τρίτο να είναι ένα επαναδιατύπωση του πρώτου.

https://drive.google.com/file/d/1wuQ_CwAmdmSOS_So6G6jR-7ODqF3fBs8/view?usp=sharing

Σχόλια (0)