Μάθημα : ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ & ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΙΑΤΡΙΚΗ

Η θεατρική εμπειρία του "THE DOCTOR" αγγίζει πολλαπλές θεματικές, θίγοντας καίρια ζητήματα της σύγχρονης κοινωνίας. Η πρωταγωνίστρια, με την ερμηνεία της γεμάτη πάθος και ειλικρίνεια, δίνει σάρκα και οστά σε έναν ρόλο γεμάτο ηθικά διλήμματα και συναισθηματικές συγκρούσεις. Η παράσταση αναφέρεται με τόλμη σε θέματα όπως την ταυτότητα του γιατρού, την σχέση επιστήμης και θρησκείας, την αυτοκτονία, την άμβλωση, την ταυτότητα φύλου, την επιδίωξη εξουσίας, τις έριδες στον ιατρικό κλάδο, την οικονομική εξάρτηση του συστήματος υγείας από χορηγούς, και την κατακερματισμένη κοινωνία μας. Η πληθώρα των κοινωνικών ζητημάτων που θίγονται δημιουργεί έναν καταιγισμό σκέψεων στον θεατή. Η ταχύτητα με την οποία εξελίσσονται οι θεματικές ίσως δυσχεραίνει την εις βάθος επεξεργασία τους, αφήνοντας μια αίσθηση νοητικής ασφυξίας. Συνολικά, η παράσταση "THE DOCTOR" αποτελεί μια σφαιρική ματιά στην σύγχρονη κοινωνία, αγγίζοντας με θάρρος καίρια ζητήματα. Η εξαιρετική ερμηνεία της πρωταγωνίστριας αποτελεί το δυνατό σημείο της παράστασης ενώ στα μειονεκτήματα συγκαταλέγονται η απουσία κάθε ελπίδας και η αίσθηση νοητικής υπερφόρτωσης που δημιουργείται στον θεατή.

Μπράβο, Μαρία! Βλέπω πας καρφωτή για ν' αναλάβεις στήλη κριτικής σ' εφημερίδα ή μάλλον σε ανάλογο ιστολόγιο ( μπλογκ που λέμε ελληνικά... )

Συμφωνώ απόλυτα ότι η παντελής έλλειψη ελπίδας προσδίδει μια απαισιόδοξη πνοή στο έργο. Από την άλλη, μέσω του αυτοσαρκασμού κυρίως της πρωταγωνίστριας, θεωρώ ότι καταφέρνει σε αρκετά σημεία να αλαφρύνει κάπως την βαριά κατά τα άλλα ατμόσφαιρα. Και κατά τη δική μου γνώμη, το εύρος των θεμάτων που θίγει, σε μια προσπάθεια ίσως να αποτυπώσει την ταχέως μεταβαλλόμενη κοινωνία στην οποία ζούμε, δεν αφήνει περιθώρια εμβάθυνσης στα επιμέρους ζητήματα ενδεχομένως σκόπιμα. Με αυτόν τον τρόπο, στηλιτεύει μία από τις παθογένειες της κοινωνίας μας που είναι η επιφανειακή προσέγγιση ενός θέματος και η ευκολία με την οποία εντάσσουμε τους συνανθρώπους μας σε ομάδες, τους απορρίπτουμε ή τους υποστηρίζουμε συχνά λόγω της άγνοιάς μας. Συνολικά, είναι μια αξιόλογη παράσταση που προσφέρει τροφή για σκέψη, προβληματισμό και διάλογο πάνω σε καίρια ζητήματα της εποχής μας. Ένα από τα πολλά μηνύματα που θα κρατήσω προσωπικά είναι το πόσο σημαντικό είναι να μπορούμε να παραγκωνίζουμε τον εγωισμό μας και να ακούμε πραγματικά τον άλλον, αφουγκραζόμενοι τις επιθυμίες και τις ανάγκες του με κυριότερη ίσως την επιθυμία όλων μας για αποδοχή.

Συμφωνώ, Αγγελική, πως κάθε προσπάθεια βαθιάς ενασχόλησης μ' ένα ζήτημα προσκρούει στην κυρίαρχη ρηχότητα των μέσων μαζικής και τελικά απρόσωπης, θα προσέθετα, επικοινωνίας. Επίσης, ο κατακερματισμός της κοινωνίας μας σε επιμέρους ομάδες ή ομαδίτσες κάθε μία από τις οποίες διεκδικεί τα συχνά εύλογα δικαιώματά της, τελικά αποδυναμώνει την κοινωνική συνείδηση και τη συνεκτικότητα του κοινωνικού μας ιστού, μετατρέποντάς μας σε αδιάφορα άτομα που "ξυπνάμε" μόνο όταν θίγεται κάτι από το "τομάρι" μας.