Μάθημα : ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ & ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΙΑΤΡΙΚΗ

John Craxton, Δύο φιγούρες καθώς πέφτει ο ήλιος.

Ο Οδυσσέας Ελύτης είχε την καταπληκτική ικανότητα να κάνει τις εικόνες των ποιημάτων να ξεπηδούν μπροστά στα μάτια μας με όλα τα χρώματα, τις ευωδίες, τις αναμνήσεις που ξυπνάνε. Εικόνες του φωτός, του ουρανού, του απέραντου γαλάζιου της Ελλάδας, εικόνες ονειρικές πάντα υπο το φως του ελληνικού καλοκαιριού. Έτσι φώτιζε τον κόσμο ο Οδυσσέας Ελύτης και συνεχίζει να το κάνει μέσω του έργου που έχει αφήσει πίσω του.

Απόσπασμα από το ποίημα «Η Ισόβια Στιγμή»

Πιάσε την αστραπή στο δρόμο σου, άνθρωπε·
δώσε της διάρκεια· μπορείς!
Από τη μυρωδιά του χόρτου,
από την πύρα του ήλιου πάνω στον ασβέστη,
από το ατέρμονο φιλί,
να βγάλεις έναν αιώνα·
με θόλο για την ομορφιά
και την αντήχηση όπου σου φέρνουν οι άγγελοι
μες στο πανέρι, τη δρόσο από τους κόπους σου,
όλο φρούτα στρογγυλά και κόκκινα

Απόσπασμα από το δοκίμιο «Αναφορά στον Ανδρέα Εμπειρίκο» (1979)

Πάρε τη λέξη μου, λέει ο Ανδρέας Εμπειρίκος, δώσε μου το χέρι σου. Μέσα σ΄αυτή τη διπλή κίνηση βρίσκεται διατυπωμένη, με τη μεγαλύτερη δυνατή συντομία, η αντίληψη που βγάζει από τον άνθρωπο τον ποιητή. Μια συναλλαγή, επιτέλους εκτός εμπορίου. Δίνεις και παίρνεις, χωρίς ούοτε να πουλάς ούτε  ν΄αγοράζεις. Αν υπάρχει κάτι που να περνάει από χέρι σε χέρι αυτό είναι η ανθρωπιά.