Χάινριχ Φέρντιναντ Βέρνερ: Το χριστουγεννιάτικο δέντρο (1909).

-Αφού λέγαμε για καραβάκι φέτος,

τι το πήρες αυτό το έλατο; 

Έπιασε όλο το σαλόνι. 

-"Ε, έτσι, για το καλό", μου λέει εκείνη.

- Δεν κάνεις και κανα παϊδάκι;

Τι τη θέλεις τη σπλήνα τη γεμιστή χριστουγεννιάτικα;

Ποιος θα τη φάει;

-Ε, έτσι, για το καλό. 

-Τι να την πάρουμε τη γιαγιά τηλέφωνο

να της παίξω τα κάλαντα στη μελόντικα;

Αφού θα πάμε αύριο.

-Ε, έτσι, για το καλό.

- Αφού πάντα μας αφήνει τα δώρα στο μπροστινό μπαλκόνι,

τι τον έπιασε φέτος τον Άη Βασίλη

και τ' άφησε στο παράθυρό μου;

-Ε, έτσι, για το καλό.

- Φωνές αλαργινές, πώς δεν σιγάτε;

Μ' ακολουθείτε μέσα ή έξω από οθόνες.

Το ίδιο πράμα όλα τα βλέμματα

θολά, κρύα, ζωντανά μα πεθαμένα,

τοις ομοίοις και αδιαφόροις.

Παρεμβάλλεστε στα λόγια μου.

Κανένας δεν τ' ακούει, όλοι μιλάνε, μόνο μιλάνε.

Αν σ' αγγίζουν, δε σε νιώθουν,

αν σε κοιτάζουν,  δε σε βλέπουν.

Με οδηγείτε σε καθάρια πρόσωπα.

Επί τέλους, σε ζωές αληθινές κι ανόθευτες,

χωρίς μούφες, μπακαλοτέφτερα κι αλισβερίσια,

παπατζιλίκια, τακτικισμούς και μάρκετινγκ.

Ιχνηλατείτε αστέρια

χαμένα στων φλασιών τον ορυμαγδό

και μου τα φέρνετε 

ζεστό ψωμί να με στυλώσει.

- Ε, έτσι, για το καλό.

https://drive.google.com/file/d/1sMOpGaRCn_eeydxz2pC7UnJ4xBs6w61m/view?usp=sharing

Μάνου Χατζιδάκι: "Προσωπογραφία της μητέρας μου" από "Το χαμόγελο της Τζοκόντας".

.