"Ο θάνατος του εμποράκου" (1949) θεωρείται το κορυφαίο θεατρικό έργο του Άρθουρ Μίλλερ. Το αμερικάνικο όνειρο, το κυνήγι του χρήματος, ο καταναλωτισμός και τα υλικά αγαθά, η οικογένεια και οι σχέσεις πατέρα-γιου, ο μύθος της φυγής με στόχο τον γρήγορο πλουτισμό, είναι μερικά από τα θέματα που πραγματεύεται το έργο, καθιστώντας το συγκλονιστικά επίκαιρο στην εποχή μας.

Έχοντας εργαστεί στην ίδια εταιρία ως περιοδεύων πλασιέ των υπηρεσιών και των προϊόντων της μια ολόκληρη ζωή (για 34 από τα 63 του χρόνια) με αξιοπρέπεια για να συντηρήσει την οικογένειά του και για να μεταφέρει τις αρχές του στα παιδιά του, ο "εμποράκος" Ουίλυ Λόμαν (Ντάστιν Χόφμαν), βρίσκεται αντιμέτωπος με το σοκ της απόλυσης από το νυν αφεντικό του, Χάουανρντ (Τζον Πολίτο) -γιο του παλιού του αφεντικού- αφού η αποδοτικότητά του έχει μειωθεί και η προσφορά του στο σύστημα που τον εργοδοτεί δεν κρίνεται συμφέρουσα (Α' ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ). Έτσι καταφεύγει στον γείτονά του, Τσάρλι (Τσαρλς Ντέρνινγκ) για δανεικά, ώστε να πληρώσει τα ασφάλιστρα ζωής του (Β' ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ).

Η τραγική κατάληξη της αυτοχειρίας του αποδιωγμένου ήρωα συνιστά ένα είδος κάθαρσης ή, διαφορετικά, λύτρωσης από τα πάθη που απαντώνται στον βίο του μέσου ανθρώπου.Πρόκειται για το άθλιο τέλος που επιφυλάσσει στους αδύναμους το σύστημα και οι ισχυροί εξουσιαστές του ή, άλλως, για την έλλειψη ατομικής προνοητικότητας στο πλαίσιο της ατομικής ευθύνης. Όπως το δει ο καθένας;...

Ζεράρ Ντιμπουά: O θάνατος του εμποράκου