Μαρτιρός Σεργκέγεβιτς Σαριάν: Άνθη του Μάη (1947)

Ο Μαρτιρός Σεργκέγεβιτς Σαριάν (1880-1972) ήταν από τους κύριους εκπροσώπους της αρμενικής ρεαλιστικής ζωγραφικής τέχνης κατά τη σοβιετική περίοδο.

Συμεών Σαββίδης: Σπουδή χρωμάτων (1910). Λάδι σε μουσαμά. Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδας.

Ο Συμεών Σαββίδης (Τοκάτη Μικράς Ασίας, 1859 – Αθήνα, 1927) ήταν Έλληνας ζωγράφος, από τους κυριότερους εκπροσώπους της λεγόμενης «Σχολής του Μονάχου». Είχε  ασχοληθεί εντατικά με τη σχέση φωτός-χρώματος με ιμπρεσιονιστικές επιρροές στα τοπία του τα οποία κυριάρχησαν στην καλλιτεχνική του παραγωγή τα τελευταία χρόνια της ζωής του, οπόταν ζωγράφιζε πολύ την ύπαιθρο με πλούσιο φως, ώστε να κατηγορηθεί ότι «αφήνει τον γερμανικόν τρόπον της εκφράσεως διά να μαθητεύση εις το σχολείον της φύσεως».

Παρ Σινιαϊ Μέρσε: Κολατσιό στην εξοχή τον Μάη (1873).

O Ούγγρος ζωγράφος Παρ Σινιαϊ Μέρσε (Pál Szinyei Merse, 1845-1920) ανακάλυψε στο Παρίσι, αργά στη σταδιοδρομία του, μη επηρεαζόμενος από τη γαλλική ιμπρεσιονιστική τεχνοτροπία, τον «καθαρό αέρα της εξοχής» ως τρόπο μετάδοσης του μορφοποιητικού και χρωματιστικού εφέ του φωτός στην ένωση ανθρώπου και φύσης, αναπολώντας τις εξορμήσεις του στη φύση της Βόρειας Ουγγαρίας, σε μια αρμονία ηλιόλουστων χρωμάτων με συμπληρωματικά και αντίθετα εφέ σε πολλά διαφορετικά χρωματικά «μπαλώματα». Ο Σινιαϊ ανέπτυξε το προσωπικό του ανεξάρτητο ιμπρεσιονιστικό ύφος. Συνδυάζει τα χρώματα των πινάκων του με αρμονικά συμπληρωματικά χρώματα και χρησιμοποιεί επιδέξια εφέ φωτισμού.

O εν λόγω πίνακας δείχνει μια ομάδα ανθρώπων να κάθονται σε έναν λόφο και να απολαμβάνουν τη δροσερή σκιά ενός δέντρου έξω από την εικόνα. Ο καλλιτέχνης ζωγράφισε πρώτα το τοπίο από μνήμης στο ατελιέ του. Τις επιμέρους φιγούρες τις σχεδίασε μετά, με μοντέλα. Ο άντρας ο ξαπλωμένος σε μια κουβέρτα που τρώει ένα μπούτι κοτόπουλου, είναι ο ίδιος ο ζωγράφος. Ο πίνακας δεν έτυχε ευμενούς αποδοχής παρά μόνο γύρω στις αρχές του 20^ου αιώνα.

Κι από τους λόφους της Ουγγαρίας, σε εκείνους της γειτονικής Αυστρίας όπου γυρίστηκε η πρώτη σκηνή της ταινίας μιούζικαλ «Η Μελωδία της Ευτυχίας – The Sound of Music», παραγωγής 1965, σε σκηνοθεσία Ρόμπερτ Γουάιζ. Πρωταγωνίστρια της ταινίας η Τζούλι Άντριους. Η ταινία ήταν βασισμένη στο ομώνυμο θεατρικό μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ, του οποίου τα τραγούδια έγραψαν οι Ρίτσαρντ Ρότζερς (μουσική) και Όσκαρ Χάμερσταϊν II (στίχοι). Το τραγούδι της έναρξης εισάγει τον χαρακτήρα της Μαρίας, μιας νεαρής οικονόμου προερχόμενης από ένα αυστριακό αβαείο. Η ταινία διαδραματίζεται στην Αυστρία στο κατώφλι της ναζιστικής εισβολής. Απευθυνόμενη σε ένα οικογενειακό κοινό, ωστόσο, η ταινία μειώνει δραστικά την απειλή του φασισμού, καθώς οι χαριτωμένες μελωδίες της την μετατρέπουν σε « ένα ζαχαρωμένο ψέμα που οι άνθρωποι φαίνεται να θέλουν να φάνε….», καθώς το κοινό απολαμβάνει να χειραγωγείται από έναν «γλυκανάλατο συναισθηματισμό».

Μέσα  από την προσποιητή γκλαμουριά της χολιγουντιανής "βιομηχανίας των ονείρων", η Στέφανι Τζοάν Αντζελίνα Τζερμανότα, ευρύτερα γνωστή ως Λέιντι Γκάγκα (Lady Gaga), στην τελετή απονομής των βραβείων Oscar το 2015, ξεκινά με το τραγούδι της εναρκτήριας σκηνής της ταινίας και κλείνει με τους στίχους ενός άλλου τραγουδιού που εμφανίζονται στο κάτω μέρος της σχετικής εικόνας.

Παρότι κατανοώ όλες τις προαναφερθείσες ενστάσεις, δεν μπορώ να μην πω στους σνομπιστές της «ελαφράς» Τέχνης και λάτρεις μόνο της «υψηλής» ότι κάθε είδος τέχνης μπορεί να έχει ποιότητα και αλήθεια και ότι με συγκινεί βαθιά η θέαση της ομορφιάς μιας νέας κοπέλας που τραγουδάει με αίσθημα και τέλεια άρθρωση του λόγου και φωνητική τεχνική.

https://drive.google.com/file/d/1JLKs0FIGzUGxgIIJJL64uKjxsvkB4h6A/view?usp=sharing

Κι άλλο ένα τραγούδι από μιούζικαλ κι αυτό με θέμα τη σημασία της μουσικής στη ζωή μας.

Μπράντλεϊ Πάρις: Aναζήτηση αγάπης (1992)

«Η Μουσική της Νύχτας -The Music of the Night» είναι ένα σημαντικό τραγούδι από το μιούζικαλ «Το Φάντασμα της Όπερας» του 1986. Η μουσική γράφτηκε από τον Άντριου Λόιντ-Βέμπερ.  Το τραγούδι αρχικά έγινε διάσημο από τον Βρετανό Μάικλ Κρόφορντ, τον ηθοποιό που δημιούργησε τον ρόλο του Φαντάσματος τόσο στο Γουέστ Εντ όσο και στο Μπρόντγουεϊ. Το τραγούδι αυτό  ακούγεται όταν το Φάντασμα παρασύρει την αγαπημένη του Κριστίν στο κρησφύγετό του κάτω από την Όπερα. Την σαγηνεύει  με τη «μουσική του» της νύχτας, με τη φωνή του να τη βάζει σε ένα είδος έκστασης. Τραγουδά για την άρρητη αγάπη του για εκείνη και την προτρέπει να ξεχάσει τον κόσμο και τη ζωή που ήξερε πριν.

Το 1993, η Αμερικανίδα τραγουδίστρια Μπάρμπρα Στρέιζαντ και ο Μάικλ Κρόφορντ κυκλοφόρησαν μια έκδοση του "The Music of the Night" σε ντουέτο που συμπεριλήφθηκε στο άλμπουμ της Στρέιζαντ “Back to Broadway”. Πρόκειται για ένα ντουέτο-υπνωτιστικό ύμνο στον οποίο η ζεστή, θεατρική λεπτότητα του Κρόφορντ κατακλύζεται από τη δυναμική μεγαλοπρέπεια της Στρέιζαντ στην κορύφωση του τραγουδιού.

https://drive.google.com/file/d/1d0_PEg3z-KIo3P8b3NSce8eaYfWyVTVA/view?usp=sharing