Γλυπτική

Παρακάτω παραθέτω ορισμένα έργα τα οποία με άγγιξαν λίγο περισσότερο στην έκθεση γλυπτικής που πραγματοποιήθηκε στο Βυζαντινό Και Χριστιανικό Μουσείο.

Το σύμβολο αμοιβαιότητας ψιθύρισε στις αισθήσεις μου το υψηλό και λεπτό άγγιγμα σώματος και ψυχής. Η αμοιβαιότητα και η πολυπλοκότητα των δεσμών (ράβδοι) και η σωματική και ψυχική διάσταση (στρόγγυλες επιφάνειες, κόκκινες και μαύρες αντίστοιχα) ορίζουν την διάσταση της ουσιαστικής ανθρώπινης επικοινωνίας. Ενώ η σωματική επαφή θέτει τα θεμέλια της σχέσης (κόκκινο στοιχείο) η ψυχική (μαύρο στοιχείο) θεμελιώνει την ουσιαστική διασύνδεση, γεννώντας την πολύπλοκη σταθερότητα των ανθρωπίνων σχέσεων (οι τρείς μαύρες επιφάνειες σταθεροποιούν το οικοδόμημα με πολύπλοκες ράβδους).

Η πολυθρόνα της εξουσίας. Με πολλαπλές οπές συνώνυμο μίας κενολογίας γεμάτη αστάθεια και σκληρότητα (η καρέκλα γέρνει, χρησιμοποιούνται υλικά σκληρά). Έλλειψη αισθήματος ανακούφισης παρά μόνο πρόσχαρης ικανοποίησης από τον πόνο της ορθοστασίας. Πολυχρωματική όπως η πληθώρα των ιδεολογιών. Πλούσια σε λαβές δεικτικό του πάθους για αυτή.

Σήψη. Η εκδίκηση του ανθρώπου έναντι του θανάτου (σαρκοφάγο πτηνό). Η ανθρώπινη αυτοκαταστροφικότητα μπορεί να ερμηνευτεί ως εκδίκηση έναντι της φύσης (πτηνό). Η δημιουργός φύση στερεί την αιωνιότητα και γεννά τον υπαρξιακό φόβο του θανάτου στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος από γέννημα γίνεται θεός και υπό το πρίσμα του ελέγχου σκοτώνει ως ένδειξη δύναμης, ελέγχου και απελπισίας.

(Το πτηνό έχει για εμένα διττή ερμηνεία προσέγγισης).

Η νοημοσύνη ως μέρος και όχι ουσία της ύπαρξης. Ο κόσμος υπάρχει ακόμα και όταν δεν ερμηνευτεί. Η σκέψη περιορίζεται αισθητηριακά. Ο κόσμος δεν αποτελεί κατανόηση αλλά η κατανόηση αποτελεί μέρος ενός κόσμου με πολλές ερμηνείες.

Η αγνότητα (άσπρο) των παραδοσιακών μορφών ύπαρξης βιάζουν την ελευθερία σωματικής και ψυχικής έκφρασης (θηλιά που μοιάζει με παραδοσιακό ένδυμα η οποία πνίγει και δεσμεύει). Η βία μπορεί να υποδυθεί τον πολιτισμό και να ακρωτηριάσει ανθρώπινες ελευθερίες. Το άσπρο πλακάκι τονώνει το αίμα σαν την μιντιακή φύση του σύγχρονου κόσμου ο οποίος είναι υπερευαίσθητος στην βία και όχι στα αίτια της.