Μάθημα : ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ & ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΙΑΤΡΙΚΗ

Με χαρά μοιραζόμαστε μαζί σας όλα τα ζωγραφικά έργα που δημιουργήθηκαν στο Πειραματικό Εργαστήριο στις 2 Δεκεμβρίου 2024.

Στον κόσμο των κινηματογραφικών αριστουργημάτων, το «Μια Υπέροχη Ζωή (1946)» ή αλλιώς «It’s a Wonderful Life», υπό τη σκηνοθεσία του Φρανκ Κάπρα στέκει ως φάρος ελπίδας, μια απόδειξη της μεταμορφωτικής δύναμης του ανθρωπίνου πνεύματος και μια συγκινητική εξερεύνηση των σύνθετων πτυχών της ανθρώπινης εμπειρίας. 

Σαν μια λεπτεπίλεπτη χιονονιφάδα που κατεβαίνει απαλά πάνω από την ήσυχη πόλη του Μπέντφορντ Φολς, η αφήγηση της ταινίας ξεδιπλώνεται με τρυφερή κομψότητα, υφαίνοντας έναν πλούσιο κα

Με μεγάλη χαρά και ενθουσιασμό πραγματοποιήθηκε το Πειραματικό Εργαστήριο Ζωγραφικής στο Αμφιθέατρο Παθολογικής Ανατομικής στις 2.12. 2024.

Οι συμμετέχοντες είχαν την ευκαιρία να εκφράσουν τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τη δημιουργικότητά τους μέσω των χρωμάτων, προσφέροντας εξαιρετικά αποτελέσματα που μας εξέπληξαν και μας ενέπνευσαν.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους συμμετέχοντες για τη μοναδική τους συμβολή στο εργαστήριο.

Η ενέργειά σας και η αφοσίωσή σας έκαναν την εκδήλωση αυτή ξεχωρι

Serpil Umit, Bottles & Glass (138), 2022

Εργασίες καθαριότητος

Εργοδότρια ανία

μου ανέθεσε τον καθαρισμό

της θήκης με τα γυάλινα

μέσα στην ξύλινη ντουλάπα

« Θεέ μου, τι σπατάλη διαφανείας!»

Τα βγάζω προσεκτικά

και αρχίζω να αφαιρώ τη σκόνη

με το απορροφητικό πανί της περιέργειας

Την ποικιλία στο μέγεθος, το σχήμα και την καταγωγή

-ομολογουμένως εντυπωσιακή-

επισκιάζει αυτός ο αλλοπρόσαλλος χορός

του φωτός μέσα τους,

σαν ένα ερωτικό κάλεσμα

στην πλήρη καθαρότητά τους.

Πώς γίνεται οι άνθρωπ

Τί μπορεί να κρύβει ο αριθμός δύο; Είναι η συνάντηση δύο κόσμων, η σύνδεση δύο ψυχών ή μήπως η αέναη εναλλαγή ανάμεσα στη λύπη και τη χαρά; Είναι το δίπολο του φωτός και της σκιάς που συνυπάρχουν σε κάθε στιγμή της ύπαρξης; Ή μήπως είναι η αρμονία που γεννιέται όταν δύο φωνές, δύο νότες, δύο συναισθήματα ενώνονται σε μια κοινή μελωδία;

Πορτρέτο του Σεργκέι Ραχμάνινοφ

Σε αυτή την ανάρτηση, από τον αριθμό δύο, αναδύεται η μαγεία του Κοντσέρτου Νο. 2 για πιάνο του Σεργκέι Ραχμάνινοφ, ενός έργο

Καλησπέρα σε όλους και όλες, 

Λέγομαι Στεφανία Μανωλοπούλου και είμαι εκτοετής φοιτήτρια. Μετά από προτροπή του κου Λάζαρη, σας ανεβάζω μερικές φωτογραφίες μου από το εργαστήρι φωτογραφίας, που παρακολουθώ από το 2020, της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας. Έναυσμα για το  πρώτο μου project στην ομάδα αποτέλεσε η τότε εισαγωγική διάλεξη του κου Λάζαρη στο μάθημα της Παθολογικής Ανατομικής Ι, η σχετική με την σύνδεση της Παθολογικής Ανατομικής με την τέχνη. 

Σας επισυνάπτω και το κείμενο

Ο πίνακας αυτός  δημιουργήθηκε το 1883 από τον Paul Gauguin με τίτλο: "Ο Κήπος τον χειμώνα " και αποτέλεσε την αφορμή για τον στοχασμό μου, σε συνδυασμό με τη πρώτη διάλεξη που παρακολουθήσαμε δια ζώσης.

Το ατελείωτο χιόνι που καλύπτει τις οροφές των σπιτιών και το τοπίο, τα ξερά κλαδιά των δέντρων και τα χοντρά,μάλλινα ενδύματα που φορούν οι γυναικείες φιγούρες του πίνακα αποκαλύπτουν τον χρόνο στον οποίο διαδραματίζονται τα γεγονότα. Είναι χειμώνας. Το πρόσωπο της μίας γυναίκας φανερώνει τη

Κάσπαρ  Ντάβιντ Φρίντριχ: Χειμερινό τοπίο με εκκλησία (1811).

Το «Χειμερινό Τοπίο» κυριαρχείται από την εμπειρία της θλιβερής απόστασης και της συγκρατημένης σιωπής. Η φύση και οι κοινωνικές συνθήκες διεισδύουν στην εικόνα με φόντο τη χριστιανική πίστη.

Εκ πρώτης όψεως είναι μια ξεκάθαρη χειμωνιάτικη σκηνή, μάλλον έρημη· μια σειρά από έλατα στέκεται στο χιόνι, καθώς μια σκοτεινή ομίχλη απλώνεται γύρω από μια μακρινή εκκλησία.

Με προσεκτικότερη παρατήρηση, είναι δυνατό να διακρίνουμε έναν άνδρα ν

Whose woods these are I think I know.

His house is in the village though;

He will not see me stopping here

To watch his woods fill up with snow.

My little horse must think it queer

To stop without a farmhouse near

Between the woods and frozen lake

The darkest evening of the year.

He gives his harness bells a shake

To ask if there is some mistake.

The only other sound's the sweep

Of easy wind and downy flake.

The woods are lovely, dark and deep,

But I have promises to keep,

And miles to

Ο τίτλος της ανάρτησης αυτής αφορμάται από το ομώνυμο ποιητικό έργο της 26χρονης Αμερικανίδας ποιήτριας Amanda Gorman. Το ποίημα αυτό, μία ωδή στην ελπιδοφόρο και ανατρεπτική δύναμη της συλλογικότητας, έφτασε στα αυτιά μου το 2020, καθώς αναγνώσθηκε κατά την τελετή ορκωμοσίας του τότε Προέδρου των ΗΠΑ Joe Biden. Με τις Αμερικανικές εκλογές να έχουν επανέλθει στο προσκήνιο και μάλιστα προ ολίγων ημερών, στο αποκορύφωμά τους, «έτυχε» να ξανακατεβάσω το βιβλίο αυτό από το ράφι.

  Οι συνεχώς μεταβα