ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ, 19ος-20ός ΑΙ. (ΙΑ 134)

Το μάθημα συνιστά επισκόπηση της νεοελληνικής ζωγραφικής από τα τέλη του 18ου έως τα τέλη του 20ού αι. Δίνεται έμφαση στις απαρχές και στην ανέλιξή της, στα όρια και στις τομές, καθώς και στην ιστοριογραφία της νεοελληνικής ζωγραφικής, ενώ εξετάζεται η διάσταση απόψεων στην αξιολόγησή της. Με εκκίνηση την επτανησιακή ζωγραφική, μελετάται η ζωγραφική του νεοσύστατου ελληνικού κράτους: οι βασικότεροι εκπρόσωποί της, η θεματική, η διδασκαλία του μαθήματος της ζωγραφικής στο Πολυτεχνείο, οι πολλαπλές επιρροές των Ελλήνων ζωγράφων από διάφορα ευρωπαϊκά καλλιτεχνικά κέντρα, η λεγόμενη «Σχολή του Μονάχου», τα πρώτα ρήγματα στον Ακαδημαϊσμό με τη δημιουργία καλλιτεχνών που έδρασαν σε ξένα καλλιτεχνικά κέντρα και ήρθαν σε επαφή με τις νέες αναζητήσεις στην τέχνη, η κοινωνική θέση των καλλιτεχνών, η εκθεσιακή δραστηριότητα, η αγορά της τέχνης, το κοινό και η τεχνοκριτική. Εξετάζεται η ζωγραφική τις τρεις πρώτες δεκαετίες του 20ού αι. Αναλύονται οι καλλιτεχνικές σπουδές, η εκθεσιακή δραστηριότητα, οι καλλιτεχνικές ομάδες, οι διεκδικήσεις και τα αιτήματα των καλλιτεχνών έως το 1940. Στη συνέχεια αναδεικνύονται η ζωγραφική τη δεκαετία του 1940, η εμφάνιση της Αφαίρεσης, η πολεμική που δέχεται και η επιβολή της στις αρχές της δεκαετίας του 1960, η δημιουργία των κυριότερων εκπροσώπων της λεγόμενης «Γενιάς του '30» και η ζωγραφική των επιγόνων τους, οι εκδοχές της αναπαραστατικής ζωγραφικής από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 και η ανάδυση μιας ζωγραφικής που κινείται προς πολλές κατευθύνσεις αξιοποιώντας εξπρεσιονιστικά και σουρεαλιστικά στοιχεία, καθώς και δεδομένα της Ποπ Αρτ, ο ρεαλισμός των αρχών της δεκαετίας του 1970, τα χαρακτηριστικά της κοινωνικής και της πολιτικής κριτικής, ο «Μεταμοντερνισμός» στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Το μάθημα ολοκληρώνεται με την παρουσίαση των ζωγράφων που υπερβαίνουν τα όρια του τελάρου και οικειοποιούνται τον πραγματικό χώρο, ενώ αξιοποιούν την τεχνολογία, τη γεωμετρία και τα μαθηματικά ή στρέφονται σε αυστηρές, κατασκευαστικές δομές, αλλά και τέλος των ζωγράφων της διασποράς.