Μάθημα : Σεμινάριο: Ωφελιμισμός

Περίληψη ενότητας

Η σύγκρουση ωφελιμότητας και ηθικών αρχών στην περίπτωση της ευθανασίας αναδεικνύει ένα περίπλοκο ηθικό δίλημμα. Από τη σκοπιά της ωφελιμότητας, η ευθανασία μπορεί να θεωρηθεί ως μια πράξη που μειώνει τον πόνο και την ταλαιπωρία για τους ασθενείς που υποφέρουν από ανίατες ασθένειες. Υποστηρικτές αυτής της προσέγγισης θεωρούν ότι η ζωή με αφόρητη οδύνη μπορεί να είναι ανούσια και ότι η ανακούφιση του ασθενή δικαιολογεί ηθικά την απόφαση για ευθανασία. Ωστόσο, αντίθετες ηθικές αρχές επικεντρώνονται στην εγγενή αξία της ζωής, υποστηρίζοντας ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να την αφαιρέσει, ανεξαρτήτως των συνθηκών. Αυτή η προσέγγιση στηρίζεται στην ηθική υποχρέωση της προστασίας της ζωής, απορρίπτοντας την ευθανασία ως μία μορφή "παρέμβασης" που παραβιάζει αυτήν την αρχή. Επιπλέον, τίθενται ζητήματα για το πού θα πρέπει να τεθούν τα όρια, καθώς και αν ορισμένες περιπτώσεις ευθανασίας θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε καταχρήσεις. Η σύγκρουση μεταξύ αυτών των δύο αξιών αντικατοπτρίζει την πολυπλοκότητα των ηθικών αποφάσεων που αφορούν τη ζωή και τον θάνατο.

Προτεινόμενα αναγνώσματα

• Peter Singer, "Taking Life: Humans," in Peter Singer, Practical Ethics, 175-217 (Cambridge: Cambridge University Press, 1993).
• Ευάγγελος Δ. Πρωτοπαπαδάκης, "Η Ευθανασία και το Διακύβευμα της Αυτονομίας," στο Βιοηθικοί Προβληματισμοί ΙΙ: Το Πρόσωπο, επιμέλεια Μ. Κανελλοπούλου-Μπότη και Φ. Παναγοπούλου-Κουτνατζή, 116-135 (Αθήνα: Παπαζήσης, 2015).

Συμπληρωματικό ανάγνωσμα

• Herlinde Pauuer-Studer, "Peter Singer on Euthanasia," The Monist 76, no. 2 (1993): 135-157.

Καταγραφή συνάντησης