Δεοντοκρατία Ι: Immanuel Kant - Τέλεια και ατελή καθήκοντα

Ο ηθικός νόμος ως υπεραισθητή ιδέα του λόγου επιβάλλει δια του τύπου του (typus), του καθολικού νόμου της φύσης, συγκεκριμένα καθήκοντα είτε ως απολύτως δεσμευτικά, είτε ως ελαστικότερα - στην ορολογία του Immanuel Kant ως τέλεια και ατελή. Στην ενότητα αυτή θα συζητήσουμε την διάκριση αυτή, την θεμελίωσή της στις σχετικές ιδέες του Grotius και του Puffendorf, καθώς και την αμφισβήτησή της από σύγχρονους καντιανούς στοχαστές.

Ευάγγελος Δ. Πρωτοπαπαδάκης, Η Καντιανή Ηθική Παράδοση και οι Επιδράσεις της

Οι αποφάσεις και οι πράξεις των ηθικών προσώπων υπακούουν σε εσωτερικούς κώδικες παραδοχών και αντιλήψεων, οι οποίοι συνιστούν αυτό που κάπως γενικευτικά αποκαλούμε 'ηθική'. Ίσως η πλέον συνεκτική ηθική παράδοση είναι αυτή που ξεκινά με τον Immanuel Kant πριν από δύο και πλέον αιώνες, και συνεχίζει έως και σήμερα να καθορίζει σε ιδιαίτερα μεγάλο βαθμό τόσο τους τρόπους κατά τους οποίους αποφασίζουμε ως μεμονωμένα ηθικά πρόσωπα, όσο και τις δομές και τους θεσμούς δια των οποίων προσβλέπουμε στην εύρυθμη και ορθολογική λειτουργία των κοινωνιών μας. Στην σύντομη αυτή ανακοίνωση αρχικά θα παρουσιάσω αδρομερώς τις κεντρικές πτυχές των ηθικών αντιλήψεων του Immanuel Kant, και στην συνέχεια θα καταδείξω τον τρόπο, την έκταση και τον βαθμό κατά τον οποίον οι αντιλήψεις αυτές διαμορφώνουν τις ηθικές μας επιλογές εστιάζοντας κυρίως στα πεδία της Βιοηθικής και της Ιατρικής Ηθικής, αλλά και στο ιδιαιτέρως φλέγον ζήτημα της παγκόσμιας ειρήνης και της φιλοξενίας.

Τέλεια και ατελή καθήκοντα