Τα ψηφιακά παιχνίδια αποτελούν νέους χώρους κοινωνικής δράσης και πρακτικής και κατ’ επέκταση, ένα νέο μέσο για την ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων. Μέσω των μηχανισμών και της αφήγησης του παιχνιδιού υποστηρίζονται, εκτός από την απόκτηση γνώσεων και δεξιοτήτων, την εμπλοκή και τα εσωτερικά κίνητρα, θέματα τα οποία αναλύθηκαν σε προηγούμενα κεφάλαια, και αλληλεπιδράσεις που αφορούν τόσο την συνεργατική επίλυση των προβλημάτων και των αποστολών του παιχνιδιού, τη συνεργατική εκμάθηση του παιχνιδιού, όσο και την ανάπτυξη κοινωνικών σχέσεων μεταξύ των παικτών/τριών. Ανατρέποντας το στερεότυπο του παίκτη/της παίκτριας (gamer) ο οποίος σκιαγραφείται ως κοινωνικά περιθωριοποιημένος και αδέξιος, στο παρόν κεφάλαιο θα επιχειρήσουμε να αναδείξουμε την κοινωνική διάσταση των παιχνιδιών έτσι όπως δομείται μέσα στα παιχνίδια πολλών παικτών/τριών αλλά και ενός/μίας παίκτη/τριας, υποστηρίζεται από την κοινωνική αρχιτεκτονική των παιχνιδιών και διαμεσολαβείται από σύγχρονες και ασύγχρονες τεχνολογίες επικοινωνίας.
Πηγές για την Ανάπτυξη Κοινωνικών Δεξιοτήτων Μέσω Ψηφιακών Παιχνιδιών
