Φυσικοχημεία Ι (414)

Εξετάσαμε τις (μη) μεταβολές καταστατικών μεγεθών (ολικά διαφορικά) σε κυκλική διεργασία, αντίθετα από μη ολικά διαφορικά (dq, dW) των οποίων τα κυκλικά ολοκληρώματα δεν είναι 0. Υπολογίσαμε τη διαφορά και τον λόγο (γ) των θερμοχωρητικοτήτων ιδανικών αερίων υπό σταθερή πίεση και υπό σταθερό όγκο. Είδαμε τιμές των c_V και γ για σχεδόν ιδανικά αέρια (Ν₂, Ο₂) και λιγότερο ιδανικά αέρια. Εξαγάγαμε τις σχέσεις Poisson (Πουασόν) μεταξύ πιέσεως, θερμοκρασίας και όγκου σε αδιαβατικές, αντιστρεπτές διεργασίες ιδανικών αερίων.

Η ύλη που έχουμε συζητήσει μέχρι σήμερα καλύπτεται από τα εξής αποσπάσματα των ακόλουθων βιβλίων:

Κατσάνου: σελ. 77-86, 112-114. Γιαννακόπουλου: σελ. 1-66. Atkins: Παραγρ. 1.1, 2.1-2.6, 2.10, 2.11, Reid: σελ. 1-22, Lewis & Randall: σελ. 1-50. Silbey, Alberty, Bawendi: 3-56. Berry, Rice, Ross: 353-384. McQuarrie & Simon: σελ. 637-642, 765-787.

Άσκηση: Να υπολογίσετε τον συντελεστή διαστολής για ένα ιδανικό αέριο.

Άσκηση: n mol ιδανικού αερίου υποβάλλονται σε διεργασία υπό την συνθήκη P/V = σταθερά. Να υπολογίσετε το έργο που προσλαμβάνει το αέριο κατά την διεργασία (P1, T1, V1) -> (P2, T2, V2).

Άσκηση: Πόσο μικρότερος πρέπει να γίνει ο όγκος δοχείου με αδιαβατικά τοιχώματα ώστε η θερμοκρασία του αέρα που περιέχει να αυξηθεί από 30°C σε 620°C;