Μεθοδολογία της Ιστορίας της Τέχνης: Επιστήμη και Τέχνη (Μεταπτυχιακό μάθημα)

Περιγραφή

Αντικείμενο του μαθήματος είναι η Μοντέρνα Τέχνη στο πλαίσιο ερμηνευτικών προσεγγίσεων μέσα από την επίδραση της Επιστήμης. Η Τέχνη στο σύνολο της εκλαμβάνεται ως ανάκλαση του πνεύματος και της κοσμοεικόνας που επικρατεί σε κάθε εποχή. Στο μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας, θεμελιώδης πνευματικός άξονας γύρω από τον οποίο διαμορφώνονταν  πολιτισμικές δραστηριότητες ήταν η Θρησκεία που άλλοτε είχε αυστηρά θεοκρατικό και άλλοτε περισσότερο ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα. Από το δεύτερο μισό ωστόσο του 19ου αιώνα  Επιστήμη και Τεχνολογία συγκροτούν νέο τύπο δυτικού πολίτη με αυτοπεποίθηση, σκεπτικισμό, ορθολογική σκέψη, εμπειρικό προσανατολισμό και διάθεση να κατανοήσει, να εξηγήσει και να αξιοποιήσει προς όφελος του τον κόσμο που τον περιβάλλει. Μέσα από αυτό το πρίσμα ερμηνεύεται η Επανάσταση του Μοντερνισμού στην Τέχνη και η συγκρότηση κινημάτων και τάσεων με αντικείμενο τους τρόπους που λειτουργεί η φύση, αλλά κυρίως οι δικοί μας μηχανισμοί πρόσληψης. Στο πλαίσιο του συγκεκριμένου μαθήματος παρουσιάζονται και αναλύονται κινήματα και καλλιτέχνες που επιχείρησαν να οπτικοποιήσουν σύγχρονες επιστημονικές θεωρίες ή γενικότερα επηρεάστηκαν από το επιστημονικό πνεύμα της εποχής. Η καλλιτεχνική μέθοδος της μοντέρνας και σύγχρονης περιόδου ακολούθησε και ακολουθεί ως έναν βαθμό την επιστημονική μέθοδο που στηρίζεται στην εμπειρική παρατήρηση, τον ορθολογικό έλεγχο και το πείραμα. Ακόμη όμως και σε περιπτώσεις που σύγχρονοι καλλιτέχνες δουλεύουν μαζί με επιστήμονες στο πλαίσιο ερευνητικών προγραμμάτων, οντολογικά και μεθοδολογικά όρια μεταξύ Επιστήμης και Τέχνης οφείλουν να είναι σαφή και αδιαμφισβήτητα.