Ολυμπισμός: Κοινωνιολογική Προσέγγιση

 ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΣ: ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

 Στόχοι και περιγραφή του μαθήματος:

Ο ολυμπιακός αθλητισμός στη βάση του οποίου ο Coubertin ανέπτυξε την ολυμπιακή ιδεολογία του και τις  περί ολυμπισμού επινοήσεις του, οφείλεται ως κοινωνικό και πολιτισμικό φαινόμενο    να διερευνηθεί τόσο σε μακρο-κοινωνιολογικά επίπεδα και στο πλαίσιο  συγκεκριμένων κοινωνιολογικών θεωριών, όσο και σε μικρο-κοινωνιολογικά επίπεδα, δηλ. όπως υπάρχει εμπειρικά. Ο κεντρικός στόχος του μαθήματος δεν διαμορφώνεται επομένως  από την προσπάθεια διερμηνείας και μόνο της περί ’ολυμπισμού’ επινόησης του Γάλου Βαρόνου P. De Coubertin. Ο κεντρικός στόχος διαμορφώνεται από την αναζήτηση του νοήματος και των προϋποθέσεων κοινωνικής ενεργοποίησης των ολυμπιακών αξιών οι οποίες αποτελούν κοινή ’’αξιακή’’ βάση και για τον ’’ολυμπισμό’’ και για την ολυμπιακή γενικά επικοινωνιακή πρακτική και δράση. Ο προβληματισμός μας  βασίζεται ουσιαστικά : α) στις απόψεις των μελών του ολυμπιακού κινήματος , ιδιαίτερα δε του Coubertin, σχετικά με τους στόχους που επιδιώχτηκαν με την ανασύσταση του ολυμπιακού αθλητισμού, β) στην κωδικοποίηση αυτών των απόψεων όπως εμφανίζεται αυτή στον ολυμπιακό χάρτη και παίρνει τον χαρακτήρα θεσμικών κανονιστικών πλαισίων ανέλιξης της  ολυμπιακού φαινομένου και της κοινωνικής-πολιτισμικής του εξέλιξης και γ) στις επιρροές που άσκησε και ασκεί η ευρύτερη εξελικτική κοινωνική διαδικασία στις οργανωτικές δομές, στους πρωτογενείς στόχους και στο κοινωνικό και ηθικό νόημα της ολυμπιακής επικοινωνίας και δράσης.

    Τα ερωτήματα που θέτουμε ουσιαστικά διερευνώνται στο πλαίσιο επομένως εκείνο που διαμορφώνεται από τη δράση των άμεσα εμπλεκομένων ατόμων σε αντιστοιχία με την κοινωνική και πολιτισμική συγκυρία και αιτιότητα. Για τον λόγο αυτό αναβιώνουμε αφ’ ενός μεν τις απόψεις του πρωταγωνιστή της ανασύστασης του νεώτερου ολυμπιακού φαινομένου και αφ’ ετέρου εξετάζουμε τις σειρές των κανόνων, των αρχών, των κριτηρίων που σήμερα το διέπουν. Στη διερευνητική μας ανάλυση ο ολυμπιακός αθλητισμός συνδέεται άμεσα με την περί ολυμπισμού επινόηση. Ο ολυμπιακός αθλητισμός αποτέλεσε χώρο νοηματικής ανατροφοδότησης των σκέψεων περί ολυμπισμού. Από κοινωνιολογική άποψη επομένως για να έχει νόημα το εγχείρημά μας οφείλουμε να ΄αναβιώσουμε΄, να ΄αναδημιουργήσουμε΄, να ΄αναπαράγουμε΄ το ολυμπιακό φαινόμενο με καθαρά γνωστική λογική λειτουργία και όχι με συναισθηματικό, ιδεολογικό ή διαισθητικό τρόπο. Για να απομονώσουμε μέσα από την πολλαπλότητα των φαινομένων ένα κοινωνικό φαινόμενο και να το προσεγγίσουμε κοινωνιολογικά, είναι φανερό ότι πρέπει να το συνδέσουμε με την σημασία ή το νόημα που έχει για την κοινωνία και  για τον πολιτισμό. Το κοινωνικό φαινόμενο του ολυμπιακού αθλητισμού από την σύνδεσή του αυτή  αποκτά ορισμένες ιδιαίτερες κοινωνικές-πολιτιστικές ιδιότητες, οι οποίες το ξεχωρίζουν από το πλήθος των λοιπών αντίστοιχων φαινομένων. Κυρίαρχος στόχος μας λοιπόν είναι να ερμηνευθεί σε κοινωνιολογικό πλαίσιο και να κατανοηθεί  το αθλητικό, το παιδευτικό, το ηθικό, το πολιτικό, το οικονομικό και το ευρύτερο κοινωνικό και πολιτισμικό νόημα  του ’΄ολυμπιακού φαινομένου΄’.