ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΙΙ: ΣΩΚΡΑΤΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ-ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ (ΦΣ103)

Ο αγώνας των σωκρατικών για την αποκατάσταση της φήμης του δασκάλου.

Η φυγή τους από την πόλη και η ίδρυση σχολών στην περιφέρεια.

Η ιδιαιτερότητα της σχέσης δασκάλου-μαθητή. Η ανάδυση πληθώρας τάσεων.

Η παρακμή της δημοκρατίας και η στροφή του στοχασμού στην ατομικότητα.

Η προέλευση και η διαθεσιμότητα των πηγών. Διαφορά μεταξύ δοξογραφίας και ιστορίας της φιλοσοφίας.

Οι εκπρόσωποι της ηλειοερετρικής σχολής: Φαίδων, Μενέδημος, Ευκλείδης, Διόδωρος Κρόνος.

Η ενασχόληση των σωκρατικών φιλοσόφων με εντυπωσιοθηρικά λογικά παίγνια ως κατάλοιπο της σοφιστικής κληρονομιάς.

Η ενασχόλησή τους με ηθικά ζητήματα (με έμφαση στην κάθαρση της ψυχής και στην ολιγάρκεια του βίου) ως στοιχείο της σωκρατικής κληρονομιάς που αναπτύχθηκε, κυρίως, από τον Πλάτωνα