Πρβλ. ΧΡΟΝΙΚΑ https://kis.gr/index.php?option=com_content&view=category&layout=blog&id=48&Itemid=77 Ο Ιώσηπος στη μοναδική σωζόμενη Απολογία τού Ιουδαϊσμού (πρβλ. Υποθετικά του Φίλωνος), που γράφτηκε το 94 μ.Χ. στο Περί της Αρχαιότητας του Ιουδαϊσμού (De Iudaeorum vetustate) κατά του Αλεξανδρινού γραμματικού Απίωνος (+ 50 μ.Χ.), του ηγέτη της αντιουδαϊκής πρεσβείας στον Γάιο Καλλιγούλα ουσιαστικά απαντά σε κατηγορίες που είχαν εκτοξεύσει ο Μανέθων, Αιγύπτιος ιερεύς της Ηλιούπολης (3ος αι. π.Χ.), ο Λυσίμαχος Έλληνας γραμματικός (200 π.Χ.) και ο στωικός και ιερέας της Αιγύπτου Χαιρέμων (1ος αι. μ.Χ.). Η κριτική αφορούσε στα εξής: ανεικόνιστη λατρεία, ακατονόμαστο του Θεού, άρνηση ελληνικού συγκρητισμού, ακοινωνησία με τα έθνη (Διόδωρος Βιβλιοθήκη 34.1.1) σε θέματα τραπέζης και γάμου (ένεκα των λευιτικών νόμων διάκρισης καθαρού και ακαθάρτου), συλλογή χρημάτων υπέρ του Ναού της Ιερουσαλήμ (και όχι της πόλης που κατοικούσαν), μη στράτευση, αποχή από την εργασία το Σάββατο, περιτομή των γεννητικών οργάνων, εκδίκαση εσωτερικών υποθέσεων στο πλαίσιο της Συναγωγής. Επιπλέον κυκλοφορούσαν φήμες για απομάκρυνση ένεκα ακαθαρσίας (λέπρας) από την Αίγυπτο, λατρεία κεφαλής όνου στα Ιεροσόλυμα, θυσίας ενός Έλληνα ενώ ακούγονταν κραυγές/κατάρες μίσους. Αρκετό Υλικό βλ. https://eclass.uoa.gr/modules/document/?course=SOCTHEOL205
