Η νευρομυϊκή σύναψη ή τελική κινητική πλάκα είναι το μέσο μετάδοσης του ερεθίσματος από τον κινητικό νευράξονα στην μυϊκή ίνα. Αποτελείται από το προσυναπτικό τμήμα ή τελικό νευράξονα , τη συναπτική σχισμή και το μετασυναπτικό τμήμα . Ο τελικός νευράξονας και η τελογλοία καλύπτονται από το έλυτρο του Henle , το οποίο συνέχεται με το ενδομύϊο. Το τελικό άκρο του νευράξονα περιέχει άφθονα κυστίδια , που περιέχουν ακετυλοχολίνη. Στη συναπτική σχισμή γίνεται η αποικοδόμηση της περισσευούμενης ακετυλοχολίνης από την ακετυλοχολινεστεράση, ώστε να μη συνεχίζεται ο ερεθισμός της νευρικής ίνας μετά το πέρας του νευρικού ερεθίσματος. Ο τελικός νευράξονας σχηματίζει βολβοειδείς απολήξεις, τα τελοδένδρια . Αυτά, καθώς «εμβολίζουν» τη μυϊκή ίνα έχουν ως αποτέλεσμα το σχηματισμό των πρωτεύουσων συναπτικών σχισμών . Το σαρκεíλημα κάθε πρωτεύουσας πτυχής σχηματίζει εκκολπώματα, τις δευτερεύουσες συναπτικές σχισμές , οι οποίες αυξάνουν την επιφάνεια της μετασυναπτικής μεμβράνης κατά δέκα φορές.
