1. Διαφορές γραμμωτου και καρδιακού μυός.
2. Διαφορές γραμμωτού και λείου μυός.
3. Σχηματισμός και ρόλος νευρομυϊκής ατράκτου.
4. Δομή νευρομυϊκής σύναψης. Ρόλος των συναπτικών πτυχών.
5. Κυκλώστε το λάθος.
6. Κυκλώστε το σωστό. Τα καρδιακά μυϊκά κύτταρα
7. Διαφορές καρδιακών μυϊκών ινών κόλπων και κοιλιών της καρδιάς.
8. Κυκλώστε το σωστό.
9. Ποια αντίστοιχη δομή των Τ σωληνίσκων εμφανίζουν τα λεία μυϊκά κύτταρα;
10. Με ποιόν τρόπο συμβάλλει η πρωτεινική κινάση C ( PK - C ) στη λεπτή ρύθμιση της μυϊκής συστολής των λείων μυϊκών ινών;

Απάντηση 1

ΔΟΜΗ

1  Βραχύτερα των γραμμωτών μυϊκών κυττάρων

2. Μονοπύρηνα. Δεν σχηματίζουν συγκύτια.

3.Συνδέονται με μεσοκυττάριες συνάψεις τ o υς εμβόλιμους δίσκους (κλιμακωτές ταινίες)

α. Συνάψεις δεσμοσωμάτων

β. Συνάψεις πρόσφυσης

γ. Χασματικές συνάψεις επικοινωνίας (Μετάδοση μεμβρανικής διέγερσης)

4. Το σύστημα των Τ σωληνίσκων/ σαρκοπλασματικού δικτύου είναι ευρύτερο, λιγότερο συμμετρικό καί εντοπίζεται στην Ζ γραμμή αντί στην περιοχή ένωσης Α και Ι ζώνης

5. Δεν διαθέτει ο καρδιακός μυς δορυφόρα κύτταρα

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

Σε γενικές γραμμές είναι όμοια με των γραμμωτών μυϊκών κυττάρων , όμως ο καρδιακός μυς δεν αναγεννάται.

1. Ατρακτοειδή κύτταρα με κεντρικό πυρήνα

2. Δεν παρουσιάζει οργανωμένο σύστημα συσταλτών πρωτεϊνων

3. Σύστημα συσταλτών πρωτεϊνων προσφύεται σε στηρικτικές

θέσεις που καλούνται εστιακές πυκνότητες (focal den s ities)

4. Περιβάλλονται από εξωτερικό υμένα που απουσιάζει σε ορισμένα σημεία όπου τα κύτταρα επικοινωνούν με χασματικές συνάψεις. Οι τελευταίες καλούνται συνάψεις σύζευξης (nexus junctions)

5. Σύστημα ενδοκυτταρικών κυστιδίων το οποίο είναι αντίστοιχο των Τ σωληνίσκων των γραμμωτών μυϊκών κυττάρων

Νευρομυϊκές άτρακτοι είναι οι σχηματισμοί που «παρέχουν τις πληροφορίες» στο Κ.Ν.Σ σχετικά με το μήκος και το ρυθμό συστολής των μυών. Η νευρομυϊκή άτρακτος αποτελείται από ένα ατρακτοειδές έλυτρο από ινοκολλαγονώδη ιστό, συνεχόμενο με το περιμύϊο, το οποίο περιβάλλει μια ομάδα 8-15 λεπτών μυϊκών ινών. Αυτές ονομάζονται ίνες της ατράκτου και διαφοροποιούνται από τις γραμμωτές μυϊκές ίνες, που βρίσκονται εκτός ατράκτου. Μεταξύ των ινών και του ελύτρου υπάρχει υγρό.Οι μυϊκές ίνες της ατράκτου διακρίνονται στις ίνες με τον πυρηνικό ασκό (ατρακτόμορφο σχήμα με κεντρική συσσώρευση πυρήνων) και στις ίνες με την πυρηνική αλυσίδα (ομοιόμορφο εύρος με πυρήνες, που διατάσσονται επιμήκως). Οι κινητικές ίνες γ νευρώνουν τις μυίκές ίνες της ατράκτου και έτσι ρυθμίζεται το μήκος των τελευταίων σε σχέση με την έκταση του μυός. Η έκταση του μυός καταγράφεται από τις σπειροειδείς νευρικές απολήξεις, οι οποίες περιβάλλουν τις ίνες της ατράκτου, σχηματίζοντας τις ειδικές αισθητικές κεντρομόλες ίνες που επιστρέφουν στο νωτιαίο μυελό.

Νευρομυϊκές άτρακτοι είναι οι σχηματισμοί που «παρέχουν τις πληροφορίες» στο Κ.Ν.Σ σχετικά με το μήκος και το ρυθμό συστολής των μυών. Η νευρομυϊκή άτρακτος αποτελείται από ένα ατρακτοειδές έλυτρο από ινοκολλαγονώδη ιστό, συνεχόμενο με το περιμύϊο, το οποίο περιβάλλει μια ομάδα 8-15 λεπτών μυϊκών ινών. Αυτές ονομάζονται ίνες της ατράκτου και διαφοροποιούνται από τις γραμμωτές μυϊκές ίνες, που βρίσκονται εκτός ατράκτου. Μεταξύ των ινών και του ελύτρου υπάρχει υγρό.Οι μυϊκές ίνες της ατράκτου διακρίνονται στις ίνες με τον πυρηνικό ασκό (ατρακτόμορφο σχήμα με κεντρική συσσώρευση πυρήνων) και στις ίνες με την πυρηνική αλυσίδα (ομοιόμορφο εύρος με πυρήνες, που διατάσσονται επιμήκως). Οι κινητικές ίνες γ νευρώνουν τις μυίκές ίνες της ατράκτου και έτσι ρυθμίζεται το μήκος των τελευταίων σε σχέση με την έκταση του μυός. Η έκταση του μυός καταγράφεται από τις σπειροειδείς νευρικές απολήξεις, οι οποίες περιβάλλουν τις ίνες της ατράκτου, σχηματίζοντας τις ειδικές αισθητικές κεντρομόλες ίνες που επιστρέφουν στο νωτιαίο μυελό.

Οι ίνες των καρδιακών ινών των κόλπων και των κοιλιών εμφανίζουν τις εξής μορφολογικές διαφορές:

•  Τα κύτταρα των κόλπων είναι μικρότερα.

•  Το μυοκάρδιο των κόλπων έχει λιγότερους Τ σωληνίσκους.

•  Οι ίνες του δεξιού κόλπου έχουν σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό από την υπόλοιπη καρδιά κυστίδια, που περιέχουν την πρόδρομη μορφή του κολπικού νατριοδιουρητικού παράγοντα των κόλπων (ατριοπετίνη). Η συγκεκριμένη ορμόνη συντελεί στην ελάττωση του ενδαγγειακού όγκου και την πτώση της αρτηριακής πίεσης.

Αντί των Τ σωληνίσκων, το σαρκείλημμα της λείας μυϊκής ίνας παρουσιάζει μικρές δίκην «φλάσκας» εγκολπώσεις, που αυξάνουν την επιφάνειά της. Αυτές οι εγκολπώσεις έρχονται σε άμεση επαφή με το σαρκοπλασματικό δίκτυο, που είναι περιορισμένο σε σχέση με το γραμμωτό μυ. Αποτελείται από ένα κλειστό σύστημα μεμβρανών, που έρχεται σε επαφή με πλήθος πινοκυτταρικών κυστιδίων. Τόσο το σαρκοπλασματικό δίκτυο όσο και τα κυστίδια φαίνεται να παίρνουν μέρος στην έκκριση του Ca ++ , έτσι ώστε να ξεκινήσει η συστολή. Τα σαρκειλήμματα δυο παρακείμενων ινών συνδέονται με πολυάριθμους χασματοσυνδέσμους, μέσω των οποίων επιτελείται τόσο η διακίνηση ιόντων και μικρών μορίων όσο και η διάδοση των δυναμικών ενέργειας.

Η πρωτεινοκινάση C φωσφορυλιώνει τις «ρυθμιστικές» ελαφριές αλυσίδες σε διαφορετική θέση από την κινάση των ελαφριών αλυσίδων, με αποτέλεσμα τη μείωση της συγγένειας της μυοσίνης για την ακτίνη και την παρεμπόδιση της συστολής.

Συνεπώς η δραση της πρωτεινοκινάσης C στην ακτίνη προάγει τη συστολή, ενώ στη μυοσίνη την αναστέλλει. Η λεπτή αυτή ρύθμισης ευοδώνεται ανάλογα με τις ανάγκες συστολής του μυϊκού κυττάρου.