Παρουσίαση/Προβολή
Από την αληθοφάνεια στην παροντικότητα: ζωγραφικές τροχιές της νεοελληνικής πεζογραφίας στο β’ ήμισυ του 19ου αιώνα (2017-2018)-ΒΦΝN 83 (ΣΤ’ Εξάμ. Ιστορικού-Αρχαιολογικού)
(PHIL1011) - Δημήτρης Αγγελάτος
Περιγραφή Μαθήματος
Στην παράδοση θα εξεταστούν νεοελληνικά πεζογραφικά κείμενα (μυθιστορήματα, νουβέλες, διηγήματα) που εγγράφονται χρονικά στο β' ήμισυ του 19ου αιώνα και συνδέονται με αισθητικά και λογοτεχνικά ρεύματα της εποχής όπως ο Ρομαντισμός, ο Ρεαλισμός, ο Νατουραλισμός, ο Αισθητισμός.
Η αφετηρία της προσέγγισης των κειμένων έγκειται στο γεγονός ότι τα εν γένει καλλιτεχνικά εγχειρήματα -και ασφαλώς τα λογοτεχνικής και εικαστικής υφής- ορίζονται από την εποχή του Περί Ποιητικής του Αριστοτέλη, ως τροποποήσεις της πραγματικής χρονικής ροής και της ανθρώπινης εμπειρίας γι' αυτήν, ως ιδιαίτερες δηλαδή, καλλιτεχνικά μορφοποιημένες όψεις του Χρόνου, "ορατού" πλέον και χωροποιημένου.
Η εν λόγω χωροποίηση του Χρόνου γίνεται ιδιαίτερα αισθητή σε κείμενα που χαρακτηρίζονται για τους εικαστικού χαρακτήρα αφηγηματικούς και ρητορικούς τρόπους τους, για τις επιλογές δηλαδή συγγραφέων, με τις οποίες ο λόγος της αφήγησης συγκλίνει με τους όρους διαμόρφωσης της εικόνας, εξ ου και οι ζωγραφικές αφηγηματικές πραγματώσεις κατά ορισμένες κλίμακες που οδηγούν από την αρχαϊκή ομοιότητα (η ψευδαισθητική εκδοχή στοίχισης με την πραγματική ροή του Χρόνου) στη μοντέρνα παροντικότητα (η απόδοση του Χρόνου στην ακαριαία έκρηξή του).
Στο πλαίσιο αυτό της σύγκλσης και σύναψης λόγου και εικόνας το ενδιαφέρον της παράδοσης θα στραφεί στην ανάλυση και ερμηνεία σφηγηματικών κειμένων του Εμμ. Ροϊδη, του Γ. Δροσίνη, του Γιάν. Βλαχογιάννη, του Αλέξ. Παπαδιαμάντη, του Μιχ. Μητσάκη, του Ανδρ. Καρκαβίτσα, του Γρηγ. Ξενόπουλου, του Σπήλ. Πασαγιάννη, του Νικ. Επισκοπόπουλου και του Ιωάν. Κονδυλάκη, τα οποία άλλοτε συντονίζονται με τον ένα η τον άλλο τρόπο, με τον αισθητικό και καλλιτεχνικό κανόνα της αληθοφάνειας, την τυποποίηση δηλαδή του πραγματικού και την αναγωγή του στη σφαίρα του ιδανικού, άλλοτε αμφισβητούν τον κανόνα αυτόν και μορφοποιούν/χωροποιούν το Χρόνο στη διάσταση της παροντικότητάς του, άλλοτε, τέλος, κινούνται στο ενδιαμέσο μεταξύ αληθοφάνειας και παροντικότητας πεδίο.
Ημερομηνία δημιουργίας
Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου 2018
-
Δεν υπάρχει περίγραμμα