Παρουσίαση/Προβολή

(PHIL1010) -  Δημήτρης Αγγελάτος

Περιγραφή Μαθήματος

Στην παράδοση θα εξεταστεί η νεοελληνική ποίηση του Υπερρεαλισμού στη δεκαπενταετία 1930-1945, μέσα από το πρίσμα της άρρηκτης σχέσης λόγου και εικόνας. Βασικοί άξονες αναφοράς είναι εδώ οι φιλοσοφικές, αισθητικές, καλλιτεχνικές και λογοτεχνικές αναζητήσεις του Υπερρεαλισμού όπως και οι συναφείς προγραμματικές αρχές του, θεματοποιημένες κατά μείζονα λόγο στο πρώτο και στο δεύτερο μανιφέστο του A. Breton (1924 και 1930 αντίστοιχα).

Ο στόχος του Υπερρεαλισμού που ξεπερνούσε τις λογοτεχνικές επιδιώξεις, ήταν να αλλάξει τον τρόπο αντίληψης των ανθρώπων για την ζωή, αποκαλύπτοντας με τρόπο πολυπρισματικό τις ουσιώδεις αθέατες όψεις του κόσμου, στη μεταβλητότητα και την ακατάβλητη παροντικότητά τους. Σημαντικότατο ρόλο στην κατεύθυνση αυτή είχε αφενός η ανάλυση του S. Freud για το ασυνείδητο (όνειρο, γλώσσα, κλπ.), αφετέρου οι φιλοσοφικές και αισθητικές κατακτήσεις του Ρομαντισμού.

Η ποιητική τέχνη και εν γένει η καλλιτεχνική δημιουργία του Υπερρεαλισμού τροφοδοτήθηκε από τον κόσμο των ονείρων, τον ελεύθερο συνειρμό και την αυτόματη γραφή, με τη σύγκλιση και σύναψη λόγου και εικόνας να αναλαμβάνει εδώ δεσπόζοντα ρόλο, συγκροτώντας δραστικά πεδία για την επανερμηνεία των εντάσεων της πραγματικότητας και την εμβάθυνση σ' συτές, κατά την εκάστοτε παροντική ανάδυσή τους. Έτσι, ρηματικά (λόγος) και οπτικά (εικόνες) μεγέθη, συναρμόζοντας φαινομενικά ανόμοιες καταστάσεις πραγμάτων, ήταν σε θέση να εκδιπλώνουν νέους όρους καλλιτεχνικής (ανα)παράστασης.

Στο παραπάνω πλαίσιο θα αναλυθούν και θα ερμηνευθούν ποιήματα του Ανδρ. Εμπειρίκου, του Οδυσ. Ελύτη και του Νίκ. Εγγονόπουλου.

Ημερομηνία δημιουργίας

Τρίτη 20 Φεβρουαρίου 2018