Παρουσίαση/Προβολή
Μοντελοποιημένη Διδασκαλία στη Φυσική Αγωγή
(PHED706) - Ασπασία Δανιά
Περιγραφή Μαθήματος
Επικεντρώνοντας συνδυαστικά στο τρίπτυχο Μαθητής - Εκπαιδευτικός – Περιεχόμενο, τα μοντέλα διδασκαλίας της Φυσικής Αγωγής (ΦΑ) χρησιμοποιούν Παιδαγωγική Γνώση περιεχομένου στο σχεδιασμό και την εφαρμογή μίας σειράς μαθημάτων που βασίζονται α) στις ανάγκες των μαθητών/τριών (π.χ. ποιό μοντέλο θα εφάρμοζες σε ένα τμήμα χωρίς κίνητρα και πειθαρχία;), β) σε παραγωγικές και μαθητοκεντρικές μεθόδους διδασκαλίας και γ) στοχεύουν σε πολλαπλούς σκοπούς ταυτόχρονα ώστε να επιτυγχάνεται ολόπλευρη μάθηση.
Κινητικός και γνωστικός σκοπός
- Παρέχουν την ευχέρεια στους μαθητές/τριές να κατακτήσουν την γνώση με τον δικό τους ρυθμό καθώς επίσης να ανακαλύψουν κινητικές λύσεις που είναι καταλληλότερες για τους ίδιους.
- Βελτιώνουν ταυτόχρονα την τεχνική και την λήψη αποφάσεων κατά την διάρκεια του παιχνιδιού.
Kοινωνικός-ηθικός σκοπός
Eπιδρούν θετικά σε σύγκριση με παραδοσιακές μεθόδους διδασκαλίας:
- Στην συναισθηματική νοημοσύνη και τις κοινωνικές δεξιότητες των μαθητών.
- Στην αυτονομία.
- Στα κίνητρα για μάθηση.
- Στην ευχαρίστηση από το μάθημα.
- Στην αντιλαμβανόμενη ικανότητα.
Αν και τις τελευταίες δύο δεκαετίες έχουν δημιουργηθεί διάφορα μοντέλα διδασκαλίας της φυσικής αγωγής ωστόσο τρία είναι εκείνα που έχουν εφαρμοστεί και μελετηθεί περισσότερο: 1) Teaching Games for Understanding, 2) Sports Education, 3) Teaching Personal and Social Responsibility.
Ημερομηνία δημιουργίας
Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2023
-
Βιβλιογραφία
Araujo et al. (2016). Students game performance improvements during a hybrid sport education–step-game-approach volleyball unit. European Physical Education Review, 22(2), 185–200.
Bunker, D., &Thorpe, R., (1982). A model for the teaching of games in secondary schools. Bulletin of Physical Education, 18(1), 5–8.
Chow, J. Y., Davids, K., Hristovski, R., Araújo, D., & Passos, P. (2011). Nonlinear pedagogy: Learning design for self-organizing neurobiological systems. New Ideas in Psychology, 29(2), 189-200.
Dyson, B., Howley, D., & Wright, P. M. (2021). A scoping review critically examining research connecting social and emotional learning with three model-based practices in physical education: Have we been doing this all along?. European Physical Education Review, 27(1), 76-95.
Estrada, J. A. C., González-Mesa, C. G., Méndez-Giménez, A., & Fernández-Río, J. (2011). Achievement goals, social goals, and motivational regulations in physical education settings. Psicothema, 23(1), 51-57.
Farias, C., Mesquita, I., & Hastie, P. (2015). Game performance and understanding within a hybrid Sport Education season. Journal of Teaching in Physical Education 34(3), 363–383.
Gil-Arias, A., Claver, F., Práxedes, A., Villar, F. D., & Harvey, S. (2020). Autonomy support, motivational climate, enjoyment and perceived competence in physical education: Impact of a hybrid teaching games for understanding/sport education unit. European Physical Education Review, 26(1), 36-53.
Hellison, D. R. (1995). Teaching responsibility through physical activity. United States of America. Human Kinetics.
Knowles, A., Wallhead, T. L., & Readdy, T. (2018). Exploring the synergy between sport education and in-school sport participation. Journal of Teaching in Physical Education, 37(2), 113-122.
Metzler, M. W., Lund, J. L., & Gurvitch, R. (2008). The diffusion of model-based instruction by establishing communities of practice. Journal of Teaching in Physical Education, 27(4), 571-579.
Siedentop, D., Hastie, P., & Van der Mars, H. (2019). Complete guide to sport education. Human Kinetics.
Tan, CWK, Chow, J. & Davids, K. (2012). ‘How does TGfU work?’: Examining the relationship between learning design in TGfU and a nonlinear pedagogy. Physical Education and Sport Pedagogy 17(4), 331–348.