Παρουσίαση/Προβολή

(6410181) -  Σωτήριος Παρασχάς

Περιγραφή Μαθήματος

Si l’usage du terme adaptation pour désigner la transposition d’une oeuvre artistique d’un genre dans un autre ne date que de la seconde moitié du XIXe siècle, la pratique de l’adaptation a une longue histoire : les premières oeuvres de la littérature occidentale ne sont que des transformations de mythes, c’est-à-dire de récits préexistants. De l’antiquité à nos jours, l’attitude des critiques, des auteurs et des lecteurs envers l’adaptation n’est pas restée la même : l’insouciance antique et médiévale envers « l’adaptation » avant la lettre ou envers le manque d’originalité a cédé sa place, dès l’époque romantique, à la revendication des droits des auteurs dont les oeuvres sont adaptées et à la désapprobation, parfois très forte, des ouvrages dits dérivés. Ce préjugé a dominé le XXe siècle, surtout après l’apparition du cinéma, et n’a été systématiquement critiqué que depuis les années 1980.
Le cours étudiera les transformations historiques et théoriques de l’adaptation, en examinant des phénomènes littéraires et artistiques tels que l’adaptation théâtrale, l’adaptation cinématographique, l’adaptation en bande dessinée, le mythe, l’illustration comme adaptation, la mise en chanson de poèmes, la traduction comme adaptation, l’adaptation de poèmes en prose.

 

Αν η χρήση του όρου «διασκευή» (adaptation) υπό την έννοια της μεταφοράς ενός έργου τέχνης από ένα είδος σε ένα άλλο απαντά για πρώτη φορά μόλις στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, η πρακτική της διασκευής έχει μια μακρά ιστορία: τα πρώτα λογοτεχνικά έργα της δυτικής λογοτεχνίας δεν είναι παρά μετασχηματισμοί μύθων, δηλαδή ιστοριών που προϋπάρχουν. Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, η στάση των κριτικών, των συγγραφέων και των αναγνωστών απέναντι στην έννοια της διασκευής έχει αλλάξει ριζικά: η σχετική αδιαφορία για την έννοια της «διασκευής» και για την έλλειψη πρωτοτυπίας στην αρχαιότητα και τον μεσαίωνα, πριν από τη χρήση του όρου, έχει δώσει τη θέση της στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων των συγγραφέων τα έργα των οποίων διασκευάζονται και στην ενίοτε έντονη αποδοκιμασία των λεγόμενων «παράγωγων» έργων. Αυτή η προκατάληψη κυριάρχησε στον 20ό αιώνα, ιδίως μετά την εμφάνιση του κινηματογράφου, και της ασκήθηκε συστηματική κριτική μόνο μετά τη δεκαετία του 1980.
Το μάθημα θα μελετήσει τις ιστορικές και θεωρητικές μεταμορφώσεις της έννοιας της διασκευής, εξετάζοντας λογοτεχνικά και καλλιτεχνικά φαινόμενα όπως οι θεατρικές διασκευές, οι κινηματογραφικές διασκευές, η διασκευή σε κόμικς, ο μύθος, η εικονογράφηση ως διασκευή, η μελοποίηση ως διασκευή, η μετάφραση ως διασκευή και η διασκευή ποιημάτων σε πεζό.

Ημερομηνία δημιουργίας

Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2020