ΒΙΒΛΟΣ ΚΑΙ ΙΣΛΑΜ

Η καταστροφή των δίδυμων πύργων στις αρχές της τρίτης χιλιετηρίδας επανέφερε και πάλι στο προσκήνιο με δραματικό τρόπο το φαινόμενο θρησκεία και ιδιαιτέρως τη σχέση Χριστιανισμού και Ισλάμ. Πολλοί (κατευθυνόμενοι από την προπαγάνδα νεοσυντηρητικών κύκλων) έσπευσαν τρομοκρατημένοι να υιοθετήσουν το ιδεολόγημα «υιοί του φωτός» της Δύσης εναντίον των «υιών του σκότους» της Ανατολής, το οποίο όμως ήδη είχε «προκηρύξει» μία δεκαετία πριν ο Σάμουελ Χάντιγκτον. Οι καταστρεπτικές πολιτικοστρατιωτικές συνέπειες αυτού του Πολέμου απέδειξε ότι αυτή η πανάρχαιη υπεραπλουστευμένη μανιχαϊκή διάκριση του κόσμου σε καλό-κακό/ ιερό-βέβηλο/ καθαρό-ακάθαρτο δεν «ερμηνεύει» και κυρίως δε θεραπεύει (δε σώζει) την πολυσύνθετη πραγματικότητα. Υπήρξαν και οι ελάχιστοι οι οποίοι έσπευσαν να κτίσουν γέφυρες διαλόγου μεταξύ Χριστιανισμού και Ισλάμ, εδραζόμενες όχι στην καλή απλώς θέληση αλλά στην εις βάθος έρευνα  των απαρχών του δευτέρου. Προσπάθησαν έτσι να διακρίνουν όχι μόνον τι «είδους» Χριστιανισμό συναντά σήμερα το Ισλάμ (πρβλ. τις «σταυροφορίες» της β’ αλλά και της … γ’ χιλιετηρίδος), αλλά και ποιο Χριστιανισμό συνάντησε αρχικά ο Μωάμεθ και πόσο αυτός (ο χριστιανισμός) επηρέασε την προσωπικότητα, τη διδασκαλία του αλλά και το Κοράνιο. «Ανακάλυψαν» έτσι τα ίχνη των ιουδαιοχριστιανών εκείνων που είχαν χαθεί μετά τα τέλη του 1^ου αι., όταν και καθιερώθηκε πλέον στην Εκκλησία το οικουμενικό κήρυγμα του Παύλου.

Η συνάντηση με το Ισλάμ είναι εξαιρετικά επίκαιρη στις ημέρες μας ιδιαίτερα στον ελλαδικό χώρο, αφού είναι γνωστό ότι κατά την τελευταία εικοσαετία αναζήτησαν στην πατρίδα μας καταφύγιο αρκετοί συνάνθρωποί μας από την Ανατολή, οι οποίοι θρησκευτικά και πολιτιστικά ανήκουν σε αυτό (στο Ισλάμ). Ήδη σε αρκετά σχολεία του κέντρου της Αθήνας, η πλειονότητα των μαθητών είναι πλέον παιδιά μουσουλμανικών οικογενειών. Προκειμένου να ακουστεί το ευαγγέλιο της ελπίδας και της ανάστασης σε όλους αυτούς τους ανθρώπους είναι ανάγκη να διαλεχθούμε/να συν-ομιλήσουμε μαζί τους, έχοντας από πριν κατανοήσει τι μας ενώνει μαζί τους και τι μας χωρίζει, μακριά από τους φανατισμούς και προκαταλήψεις που έχει συσσωρεύσει το παρελθόν.

Αυτό επιτυγχάνεται με ένα μοναδικό τρόπο στο πρώτο μέρος αυτού του μαθήματος όπου επιχειρείται  σύγκριση της Αγίας Γραφής και του Κορανίου πάνω σε μια ποικιλία θεμάτων πίστεως και ήθους. Επιπλέον μέσω αυτής της παράλληλης ανά-γνωσης επιτυγχάνεται και κάτι άλλο πολύ βασικό: συνειδητοποιεί ο χριστιανός αναγνώστης την αξία βασικών σημείων της δικής του πίστης, τα οποία  προηγουμένως απλώς «προσπερνούσε» ως ακατανόητα δόγματα χωρίς προεκτάσεις στην καθημερινότητά του. τέτοια σημεία είναι η προσκύνηση όχι ενός μονοκράτορα Θεού αλλά της Αγ. Τριάδος (τριών Προσώπων τα οποία συνδέονται μεταξύ τους με την τέλεια αγάπη, χωρίς να απεμπολείται η ελευθερία και η ιδιοπροσωπία τους), η αξία της δημιουργίας κάθε ανθρώπου (ανεξάρτητα από τη φυλή και το φύλο του) κατ’ εικόνα Αυτού ακριβώς του τριαδικού Θεού, η σημασία της σάρκωσης του Υιού του Θεού, του Σταυρού και της Ανάστασής Του, το γεγονός ότι για το Χριστιανισμό τα Έσχατα έχουν ήδη ανατείλει στην Ιστορία και τον Κόσμο, εδώ και τώρα, προσφέροντας άλλη, καθολική και οικουμενική, οπτική και προοπτική στα πρόσωπα και στα πράγματα. Μια τέτοια μαρτυρία της Ορθοδοξίας δίνει επί αρκετά χρόνια στην Αλβανία ο Αρχιεπίσκοπος αυτής κ. Αναστάσιος Γιαννουλάτος.

Στο μάθημα, εκτός από τη σύγκριση της Βίβλου και του Κορανίου σε θέματα Θεολογίας, Ανθρωπολογίας, Χριστολογίας και Κοσμολογίας,  ανιχνεύονται οι επιδράσεις που ασκήθηκαν στον Μωάμεθ και στο Κοράνιο από τον Ιουδαϊσμό αλλά και μία μερίδα χριστιανών των οποίων τα ίχνη χάνονται μετά την πρώτη χιλετηρίδα. Έτσι ο αναγνώστης με ένα λιτό αλλά επιστημονικό τρόπο μυείται στη γένεση και στην πολυμορφία του αρχέγονου Χριστιανισμού, αλλά και την εξέλιξη της διαμόρφωσης του Ισλάμ, το οποίο ραγδαία διαδόθηκε στη λεκάνη της Μεσογείου.