Διδακτική και Προπονητική Αθλητικών Ρίψεων

Η ιστορία του αθλητισμού είναι ταυτισμένη με την αρχαία Ελλάδα και ιδιαίτερα με τους Ολυμπιακούς αγώνες. Στα Ομηρικά έπη αναφέρονται τρεις βασικές ρίψεις ο ακοντισμός, η δισκοβολία και ο σόλος που ενδεχομένως να αποτελεί τον πρόδρομο της σημερινής σφυροβολίας. Η δισκοβολία και ο ακοντισμός οι αρχαίοι Έλληνες τα συμπεριέλαβαν στο επίσημο πρόγραμμα των Ολυμπιακών αγώνων παράλληλα με την πάλη, το άλμα και το δρόμο αποτελούσαν τα πέντα αγωνίσματα του αχαίου πεντάθλου.

Οι ρίψεις εκτελούνται από στατική θέση ή με την προσθήκη μετατόπισης. Το σύνολο των κινήσεων που εκτελεί ο αθλητής από την έναρξη της προσπάθειάς του μέχρι και το τέλος της, συνιστούν τους ριπτικούς παλμούς. Σε κάθε ριπτικό παλμό διακρίνουμε έξι φάσεις οι οποίες διευκολύνουν τη διδασκαλία της τεχνικής και των τεσσάρων αγωνισμάτων. Στη συνέχεια γίνεται αναλυτική περιγραφή της τεχνικής των ριπτικών αγωνισμάτων σύμφωνα με τις φάσεις που προαναφέρθηκαν.

Το αγώνισμα της σφαιροβολίας πραγματοποιείται μέσα σε προκαθορισμένο χώρο (βαλβίδα-2,135μ) για άνδρες και γυναίκες. Δύο είναι οι τεχνικές που πραγματοποιούν οι αθλητές α) τον ευθύγραμμο και τον περιστροφικό παλμό...

Η λαβή: Η σφαίρα αναπαύεται στη ρίζα των δακτύλων χωρίς να έρχεται σε επαφή με την παλάμη...

Η αρχική θέση: Ο αθλητής-τρια στέκεται σε όρθια θέση στο πίσω μέρος της βαλβίδας, με την πλάτη του στραμμένη προς το πεδίο ρίψης...

Οι προκαταρκτικές κινήσεις: Τρεις είναι οι βασικές κινήσεις που πραγματοποιούν οι αθλητές α) η θέση Τ, β) η θέση λ και γ) η συσπειρωτική θέση...

Η μετατόπιση: H φάση της μετατόπισης ξεκινά από τη συσπειρωτική θέση και ολοκλρώνεται στη φάση της τελικής διπλής στήριξης. Περιλαμβάνει κάποια χαρακτηριστικά σημεία τα οποία είναι η εκλάκτιση, η διολίσθηση και η προσγίωση...

Η τελική διπλή στήριξη: Είναι η στιγμιαία θέση που θα βρεθεί το σύστημα αθλητής-όργαν πριν την έναρξη της τελικής προσπάθειας...

Η τελική προσπάθεια: Στη φάση αυτή επιτυγχάνεται η μέγιστη δυνατή επιτάχυνση στην κίνηση του οργάνου...

Η αποκατάσταση: Αφορά στις χαρακτηριστικές κινήσεις του σφαιροβόλου για την εγκυροποίηση της προσπάθειάς του...

Η σφαιροβολία είναι το αγώνισμα στο οποίο η χρήση βοηθητικών οργάνων δεν είναι ιδιαίτερα αναγκαία, αλλά το βάρος της σφαίρας θα πρέπει να είναι προσαρμοσμένο στις δυνατότητες των υποψήφιων σφαιροβόλων. Το πρώτο που μαθαίνει ένας αρχάριος είναι η κίνηση του χεριού ρίψης σε συνδυασμό με τη χρησιμοποίηση των ποδιών του.

Στάδιο 1: Η ώθηση. α) προκαταρκτικές ασκήσεις χωρίς όργανο και β) ριπτικές προασκήσεις με βοηθητικά όργανα (ιατρικές μπάλες)

Στάδιο 2: Η μύηση με τη σφαίρα. 

Στάδιο 3: H ρίψη από την τελική διπλή στήριξη.  

Στάδιο 4: H μετατόπιση.

Στάδιο 5: Η διολίσθηση

Ο αντικειμενικός στόχος του αθλητή της δισκοβολίας είναι να ρίξει το όργανο μέσα από κυκλική βαλβίδα (διάμετρο 2,5μ), με τη μεγαλύτερη δυνατή ταχύτητα σε γωνία 36-40 μοίρες περίπου, με ένα αρμονικό συνδυασμό περιστροφικών και ευθύγραμμων κινήσεων.

Η λαβή. Ενδεχομένως το δυσκολότερο μέρος για τον αρχάριο ρίπτη αποτελεί η λαβή του δίσκου. Υπάρχουν δύο τρόποι λαβής του οργάνου, σχεδόν όμοιο,ι με τη μόνη διαφορά την απόσταση των δακτύλων μεταξύ τους

Αρχική θέση. Ο δισκοβόλος στέκεται σε όρθια θέση στο πίσω μέρος της βαλβίδας, με την πλάτη του στραμμένη στον τομέα ρίψης και άνοιγμα ποδιώνμεγαλύτερο από το άνοιγμα των ώμων του...

Προκαταρκτικές κινήσεις. Έντεχνες και ρυθμικές διαδοχικές στροφές του κορμού αριστερά-δεξιά χωρίς τα σημεία στήριξης να χάσουν την επαφή τους με το έδαφος...

Νεκρό σημείο. Είναι η στιγμιαία θέση, που έχει το σύστημα ο αθλητής-όργανο στο τέλος της τελευταίας προκαταρκτικής αιώρισης...

Μετατόπιση. Η φάση της μετατόπισης στη δισκοβολία ξεκινά αμέσως μετά την ολοκλήρωση και της τελευταίας αιώρισης και συνεχίζεται μέχρι την τοποθέτησή του  αθλητή στην τελική διπλή στήριξη. Περιλαμβάνει α) την περιστροφή σε δύο σημεία στήριξης β) περιστροφή σε ένα σημείο στήριξης γ) διασκελιστική μετατόπιση δ) προσγείωση στην τελική διπλή στήριξη...

Τελική διπλή στήριξη. Με την ολοκλήρωση της φάσης μετατόπισης ο αθλητής βρίσκεται σε μια ισορροπημένη και δυναμική στρεπτική θέση...

Τελική προσπάθεια. Η τελική προσπάθεια ξεκινά αμέσως μετά την τοποθέτηση του αριστερού πέλματος στο έδαφος...

Αποκατάσταση. Οι περισσότεροι ρίπτες για να παραμείνουν έγκυροι μέσα στη βαλβίδα μετά την απελευθέρωση του οργάνου, πραγματοποιούν μια αντιμετάθεση των σημείων στήριξης, προωθώντας το δεξί προς την κατεύθυνση της ρίψης, στρίβοντας το σώμα τους δεξιά και χαμηλώνοντας το κέντρο βάρος...

Σους αρχάριους αθλητές οι δυσκολίες είναι αρκετές με κυριότερες την πτώση του δίσκου από το χέρι τους, καθώς και η αδυναμία ελέγχου του άξονα ρίψης, που μπορεί να οδηγήσει στην απελευθέρωση του οργάνου σε οποιαδήποτε κατεύθυνση. Για τους παραπάνω λόγους προτείνεται η χρήση βοηθητικών οργάνων (μπαλάκι, επίσκυρο, πλαστικό στεφάνι κ.ά).

Στάδιο 1. Ασκήσεις με βοηθητικά όργανα. Οι ασκήσεις πραγματοποιούνται μετωπικά προς τον τομέα βολής...

Στάδιο 2. Προασκήσεις με το δίσκο. Διδάσκονται ασκήσεις που σκοπό έχουν στη σωστή απελευθέρωση του δίσκου και την απόδοση περιστροφών σε αυτόν...

Στάδιο 3. Προκαταρκτικές αιωρήσεις και ρίψη του δίσκου. Σε αυτό το στάδιο ο ρίπτης θα πρέπει να αντιμετωπίσει την αιώριση σαν μια απλή κίνηση, που έχει στόχο να οδηγήσει το δίσκο στη σωστή θέση που θα εξυπηρετεί και θα διευκολύνει την σωστή αλληλουχία κινήσεων και ενεργειών κατά τη φάση της τελικής προσπάθειας...

Στάδιο 4. Η ρίψη από τη θέση της τελικής διπλής στήριξης. Η διδασκαλία της τελικής διπλής στήριξης και της τελικής προσπάθειας αρχικά εκτελείται με βοηθητικά όργανα...

Στάδιο 5. Η τελική προσπάθεια. Ασκήσεις που σκοπό έχουν τη σωστή απελευθέρωση του δίσκου.

Στάδιο 6. Η μετατόπιση. Μόλις ολοκληρωθεί η σωστή τεχική της ρίψης από τη θέση της τελικής διπλής στήριξης, πρέπει να ξεκινήσει η μύηση των αρχρίων στη σύνδεση της τελικής διπλής στήριξης και της τελικής προσπάθειας, με κάποια μορφής μετατόπιση του συστήματος αθλητής-όργανο...

Στάδιο 7. Περιστροφή σε ένα και δύο σημεία στήριξης. Αρχικά ο αθλητής πραγματοποιεί την περιστροφή με απλό περπάτημα, δίνοντας έμφαση στην κάμψη των γονάτων και στη διατήρηση της ισορροπίας πρώτα στο αριστερό και μετά στο δεξί πόδι... 

Η λαβή. Τρεις είναι οι τρόποι λαβής του ακοντίου, οι οποίοι διαφέρουν ως προς τον τρόπο τοποθέτησης των δακτύλων του χεριού ρίψης  πάνω στο σχοινένιο περίδεμα (λαβή)...

Αρχική θέση. Στη φάση αυτή ο ακοντιστής βρίσκεται στην αρχή του διαδρόμου φόρας σε όρθια θέση, με το μέτωπο και τα δάκτυλα των πελμάτων στραμμένα προς την κατεύθυνση ρίψης...

Η φόρα. Η φόρα του ακοντιστή διακρίνεται σε δύο μέρη, Στην απλή δρομική δραστηριότητα και στα ειδικά βήματα που αποτελούν και την κυρίως τεχνική του αγωνίσματος. Με την έναρξη των ειδικών βημάτων παρατηρούνται οι εξείς ενέργειες από μέρους του ακοντιστή: α) το κατέβασμα του ακοντίου από την αρχική του στην τελική του θέση με τρεις διαφορετικούς τρόπους β) τον προωθητικό διασκελισμό (σταυρωτός ή χιαστί) γ) τον τελικό διασκελισμό (κόντρα)...

Τελική διπλή στήριξη. Η φάση αυτή είναι στην ουσία η στιγμιαία θέση, που έχει ο ακοντιστής μόλις το αριστερό του πόδι έλθει σε επαφή με το έδαφος με την ολοκλήρωση του τελικού ή κόντρα διασκελισμού...

Τελική προσπάθεια. Η επιτυχία της τελικής προσπάθειας εξαρτάται από τη θέση που έχει ο ακοντιστής στη θέση της τελικής διπλής στήριξης και από τη σωστή αλληλουχία κινήσεων και ενεργειών, που η αυστηρή τήρησή της είναι καθοριστικός παράγοντας για μια αποτελεσματική ρίψη. Στην ουσία τα πόδια καθοδηγούν τα ισχία, που με τη σειρά τους οδηγούν το κορμί, που οδηγεί τον ώμο , που οδηγεί τον αγκώνα, που οδηγεί τον πήχη και την παλάμη του χεριού ρίψης, που ενεργοποιείται την ύστατη στιγμή...

Αποκατάσταση. Η φάση αυτή είναι ένας ακόμα διασκελισμός με προβολή του δεξιού ποδιού μπροστά και μεταφορά του βάρους πάνω σε αυτό ή μία πτώση του σώματος προτάσσοντας τα χέρια στο έδαφος με σκοπό την αναχαίτηση της ορμής και την αποφυγή ακύρωση της ριπτικής προσπάθειας...

Μολονότι ο ακοντισμός είναι μια ρίψη, που βρίσκεται πολύ κοντά στις φυσικές ριπτικές δραστηριότητες του ατόμου (πέταγμα μιας πέτρας) και βάρος σε σχέση με τα άλλα ριπτικά όργανα ελαφρύτερο, η διδασκαλία του παρουσιάζει αρκετές δυσκολίες, ιδιαίτερα λόγω του μήκους του οργάνου που χρησιμοποιείται. Βασικός στόχος του αθλητή είναι να ρίξει το ακόντιο με τη μεγαλύτερη δυνατή ταχύτητα σε γωνία 34-38 μοίρες.

Στάδιο 1. Ρίψεις με δύο χέρια. Ασκήσεις με βοηθητικά όργανα ή και το ακόντιο αρχικά μετωπικά από στατική θέση, αλλά και τη χρήση δύο ή τριών φυσιολογικών διασκελισμών...

Στάδιο 2. Ρίψεις με το ένα χέρι. Στο στάδιο αυτό ο αθλητής χρησιμοποιεί μπαλάκια ή ανάλογα βοηθητικά όργανα και εκτελεί τις ιδιες σχεδόν ασκήσεις με το στάδιο 1...

Στάδιο 3. Τα ειδικά βήματα. Στο στάδιο αυτό ο αθλητής εκπαιδεύεται στο κατέβασμα του χεριού ρίψης από την αρχική στην τελική θέση, ενώ παράλληλα πραγματοποιεί σταυρωτούς διασκελισμούς με σκοπό να περάσει από τη θέση της τελικής διπλής στήριξης στην τελική προσπάθεια. Αρχικά περπατώντας, ενώ στη συνέχεια ο ρυθμός θα πρέπει συνεχώς επιταχυνόμενος ιδιαίτερα στους τρεις τελευταίους διασκελισμούς...

Στάδιο 4. Η ρίψη του ακοντίου. Μετά την ολοκλήρωση του σταδίου 3, ο αθλητής έχει καταφέρει να ρίχνει το βοηθητικό όργανο με τους 5 τελευταίους διασκελισμούς του παλμού, εκτελώντας το κατέβασμα και τον προωθητικό διασκελισμό των ειδικών βημάτων την κατάλληλη στιγμή και με το σωστό τρόπο, έιναι σε θέση να αρχίσει να ασκείται στη ρίψη του ακοντίου. Ακολουθώντας το ίδιο ακσησιολόγιο ο ασκούμενος θα πρέπει να προσαρμοστεί στις νέες απαιτήσεις, που δημιουργούνται από την αντικατάσταση της μπάλας με το ακόντιο...

Στάδιο 5. Το κατέβασμα του ακοντίου. Γίνεται αναφορά σε ασκήσεις που σκοπό έχουν να φέρουν το ακόντιο από την αρχική δίπλα και πάνω από τον κρόταφο θέση στην τελική του θέση με τεντωμένο-απλωμένω το χέρι ρίψης...

Στάδιο 6. Η δρομική φόρα. Η δρομική φόρα μπορεί να διδαχθεί με την προοδευτική αύξηση των διασκελισμών ανά δύο σε κάθε επόμενο στάδιο. Ο αθλητής αρχίζει να εκτελεί με 7ή 9 ή 11 κ.τ.λ. διασκελισμούς, κατά τους οποίους το ακόντιο κρατέται στην αρχική του θέση, μέχρι  να φτάσει στο σημάδι έναρξης των ειδικών βημάτων. Για την εξάσκηση του ακοντιστή στη δρομική φόρα μπορούν να χρησιμοποιηθούν μια ποικιλία δρομικών δραστηριοτήτων, οι οποίες θα βοηθήσουν στη θεμελίωση του σωστού ρυθμού και μεταφοράς του ακοντίου...

Η τεχνική της σφυροβολίας είναι η πλέον δύσκολη και από τα τέσσερα ριπτικά αγωνίσματα. Κατά την εκτέλεση του παλμού του αγωνίσματος ο αθλητής είναι υποχρεωμένος να διαθέτει τέλεια νευρομυϊκή συναρμογή, ταχύτητα και εκρηκτικότητα, καθώς και αυξημένη αίσθηση ισορροπίας.

Η λαβή. Η λαβή της σφύρας γίνεται και με τα δύο χέρια. Ο δεξιόχειρας αθλητής τοποθετεί πρώτα τη γαντοφορεμένη παλάμη του αριστερού χεριού στη μεταλλική λαβή και πάνω από αυτή την παλάμη του δεξιού του χεριού. Οι αντίχειρες και των δύο χεριών παραμένουν έξω από την τριγωνική λαβή με τον αριστερό αντίχειρα πάνω από τον δεξί...

Αρχική θέση. Ο αθλητής βρίσκεται σε όρθια θέση με ελαφρά κάμψη στα γόνατα στο πίσω μέρος της βαλβίδας με την πλάτη του στραμμένη προς τον τομέα ρίψης. Ο άξονας κίνησης βρίσκετα ανάμεσα στα δύο του πέλματα που είναι ανοικτά τουλάχιστο όσο το άνοιγμα των ώμων και σχεδόν // μεταξύ τους σε φυσιολογική θέση, με τα δάκτυλα να ακουμπούν στην εσωτερική επιφάνεια της στεφάνης...

Προκαταρκτικές περιστροφές της σφύρας. Για την εκτέλεση των προκαταρκτικών περιστροφών ο αθλητής ενεργοποιεί ολόκληρο το μυϊκό του σύστημα. Ο αριθμός των προκαταρκτιών περιστροφών ποικίλουν από αθλητή σε αθλητή και εξαρτάται από το σημείο τοποθέτησης της κεφαλής του οργάνου. Σ κάθε περίπτωση στόχος των προκαταρκτικών περιστροφών είναι: α) να προσδώσουν στη σφύρα την απαραίτητη αρχική ταχύτητα (ορμή) β) να αναπτύξουν τον αρχικό κινητικό ρυθμό του οργάνου γ) να οδηγήσουν το όργανο στη σωστή τροχιά κίνησής του και δ) να θεμελιώσουν την ιδανική ισορροπία του συστήματος αθλητής-όργανο...

Είσοδος στην πρώτη περιστροφή σώματος και οργάνου μαζί. Η φάση αυτή αρχίζει μετά το τέλος των προκαταρκτικών περιστροφών, μόλις το όργανο φτάσει στο κατώτερο σημείο περιστροφής του. Τα πόια λυγίζουν στα γόνατα καθώς το βάρος μεταφέρεται στο αριστερό πόδι, ενώ τα χέρια αφήνονται ελεύθερα να τεντώσουν με τη βοήθεια της φυγόκεντρης δύναμης, που ασκεί πάνω στο σώμα η κεφαλή της σφύρας. Μόλις η σφύρα περνά μπροστά από το σώμα του αθλητή σχηματίζεται ένα ισοσκελές τρίγωνο με βάση τον άξονα των ώμων του, τότε αρχίζει το αριστερό πέλμα να στρίβει αριστερά στηριγμένο πάνω στη πτέρνα του κατά 180 ^0, ενώ το δεξί στρίβει προς την ίδια κατεύθνση  στηριγμένο στο εμπρός μέρος του πέλματος κατά 75-90 ⁰ βοηθώντας έτσι έντεχνα στη μεταφορά του βάρους προς τα αριστερά...

Η μονή στήριξη και το κρέμασμα. Από την προηγούμενη θέση το δεξί πόδι χάνει την επαφή του με το έδαφος και ο αθλητής μπαίνει στη φάση της μονής στήριξης. Την ίδια στιγμή το αριστερό πέλμα αλλάζει σημείο στήριξης και από την πτέρνα στηρίζεται στα δάκτυλα. Η κεφαλή της σφύρας κινείται έξω αριστερά και πίσω, περίπου στο επίπεδο των ώμων και η γωνία κάμψης του αριστερού γόνατος παραμένει σταθερή. Το δεξί πόδι, που βρίσκεται στον αέρα οδηγείται γύρω από το σημείο στήριξης με το γόνατο πλησίον στο γόνατο του αριστερού και με πρόθεση να επανατοποθετηθεί στο έδαφος, όσο το δυνατό γρηγορότερα. Τα χέρια διατηρούνται παθητικά τεντωμένα...

Η διπλή στήριξη. Η φάση της διπλής στήριξης αρχίζει μόλις το δεξί πέλμα επανέλθει σε επαφή με το έδαφος με το εμπρός του μέρος και σε // σχέση με το αριστερό πέλμα, καθώς η σφύρα περνά από το υψηλότερο σημείο περιστροφής της και βρίσκεται σε καθοδική τροχιά. Με την επάνοδο στη διπλή στήριξηο αθλητής ενισχύει την ήδη αποκτηθείσα στροφορμή από την απότομη κάμψη του αριστερού ποδιού, επιταχύνοντας το ρυθμό κίνησης της σφύρας με μια δυναμική στροφή του πέλματος και του γόνατος του αροστερού ποδιού προς τα αριστερά...

2η, 3η, 4η περιστροφές σώματος και οργάνου μαζί. Σε γενικές γραμμές οι επιμέρους ενέργειες που περιγράφηκαν παραπάνω για την είσοδο, το κρέμασμα και τη διπλή στήριξη της πρώτης περιστροφής, επαναλαμβάνονται για δύο, τρεις και τέσσερις φορές. Εξαιτίας όμως, της διαρκώς αυξανόμενης ταχύτητας του οργάνου και του αθλητή από περιστροφή σε περιστροφή, επέρχονται κάποιες τεχνικές διαφοροποιήσεις...

Η τελική διπλή στήριξη. Η φάση αυτή χαρακτηρίζει τη στιγμιαία θέση του συστήματος "αθλητής-όργανο", μόλις το δεξί πόδι τοποθετηθεί στο έδαφος κατά την ολοκλήρωση της τελευταίας  3ης ή 4ης περιστροφής. Σε αυτό το σημείο η σφύρα βρίσκεται αρκετά ψηλά πίσω και δεξιά του αθλητή, ενώ ο ίδιος βρίσκεται με τα γόνατα αρκετά λυγισμένα σε άνοιγμα μικρότερο από το άνοιγμα των ώμων και τα πέλματα να στηρίζονται στα δάκτυλα...

Η τελική προσπάθεια. Μόλις το δεξί πόδι προσγειωθεί με το εμπρός μέρος του πέλματος στην τελευταία περιστροφή, αρχίζει να στρίβει δυναμικά προς τα αριστερά και το βάρος του σώματος μεταφέρεται στο αριστερό πόδι, που είναι δυναμικά και ελαστικά λυγισμένο σαν αποτέλεσμα της συνεχόμενης ρυθμικής κάμψης και τάσης, που θεμελιώθηκε κατά τις προηγούμενες περιστροφές...

Η αποκατάσταση. Για να παραμείνει ο αθλητής μέσα στα όρια της βαλβίδας, χαμηλώνει το ΚΒ του κάμπτοντας τα γόνατα, ενώ μπορεί να μετακινήσει το δεξί πόδι προς τα πίσω στηριγμένος μόνο στο αριστερό... 

Η ρίψη. Ο αντικειμενικός στόχος του σφυροβόλου είναι να ρίξει το όργανο με τη μεγαλύτερη δυνατή ταχύτητα και σε γωνία 42 ^ο -44 ^ο  περίπου, μέσα από ένα αρμονικό συνδυασμό πολλαπλών περιστροφικών κινήσεων, που // οδηγούν και σε ευθύγραμμη μετατόπιση του συστήματος αθλητής-όργανο , προς την κατεύθυνση της ρίψης. Για μια αποτελεσματική ρίψη ο αθλητής πρέπει να φτάσει στη θέση της τελικής διπλής στήριξης σε πλήρη ισορροπία με το όγανο και το βάρος του πάνω στα δύο πόδια, που είναι λυγισμένα στα γόνατα...Κατά την τελική προσπάθεια ο σφυροβόλος εκτελεί μια διαγώνια άρση του κορμού, που αρχίζει από κάτω δεξιά έξω από το ομώνυμο πόδι, συνεχίζει μπροστά από τον κορμό και καταλήγει αριστερά πάνω από τον αριστερό ώμο...

Στάδιο 1. Ρίψεις με βοηθητικά όργανα. Η ανορθωτική δράση του σώματος μπορεί να καλλιεργηθεί με απλές ριπτικές δραστηριότητες χρησιμοποιώντας μια σφαίρα ή ιατρικές μπάλες. Έτσι ο αρχάριος μπορεί να εκτελεί ρίψεις με τα δύο χέρια προς τα δεξιά ή αριστερά και προς τα εμπρός ή τα πίσω πάνω από το κεφάλι. Χωρίς προκαταρκτικές  περιστροφές η ρίψη παρουσιάζει αρκετές δυσκολίες και για το λόγο αυτό από τα πρώτα βήματα διδασκαλίας ο αθλητής θα πρέπει να να μάθει να συνδέει τη ρίψη με τις προκαταρκτικές περιστροφές...

Στάδιο 2. Προκαταρκτικές περιστροφές του οργάνου. Οι προκαταρκτικές περιστροφές μπορεί να αναπτυχθούν στην αρχή χωρίς όργανο και μετά με όργανο. Ο αρχάριος κρατώντας έναν επίσκυρο ή ένα μακρύ ξύλο τοποθετείται στο πίσω μέρος της βαλβίδας, με την πλάτη του στραμμένη προς τον τομέα ρίψης και τα πέλματα // και ανοικτά όσο το άνοιγμα των ώμων. Ταγόνατα είνα αρκετά λυγισμένα και ο κορμός είναι ελάχιστα σκυμμένος εμπρός και στριμμένος προς τα δεξιά. Από τη θέση αυτή αρχίζει να εκτελεί περιστροφές του οργάνου γύρω από το σώμα του και πάνω από το κεφάλι του δίνοντας έμφαση στη σωστή τροχιά των χεριών, που διατηρούνται συνεχώς τεντωμένα, στη στροφή των ισχύων αριστερά-δεξιά και στη μεταφορά του βάρους από το ένα πόδι στο άλλο...

Στάδιο 3. Η χρήση κανονικής σφύρας. Από την προηγούμενη αρχική θέση ο αρχάριος κρατώντας  με τα δύο χέρια τη λαβή της σφύρας με κανονικό μήκος πραγματοποιεί συνεχόμενες προκαταρκτικές περιστροφές, δίνοντας έμφαση στο χαλαρό τέντωμα των χεριών και στην εξισορρόπιση της φυγόκεντρης δύναμης με τη διαρκή μετάθεση του ΚΒ του απέναντι από την κεφαλή της σφύρας...

Στάδιο 4. Η περιστροφή του σώματος και οργάνου. Κατά το στάδιο αυτό είναι προτιμώτερο ο αρχάριος να μάθει αρχικά τις περιστροφές χωρίς όργανο και στην πορεία με βοηθητικό όργανο. Ο αθλητής εκτελεί την περιστροφή, πραγματοποιώντας πρώτα στροφή 180 ^ο  προς τα αριστερά, στηριζόμενος στη πτέρνα του αριστερού και στη μύτη του δεξιού πέλματος και στη συνέχεια στροφή 180 ^ο  ισορροπώντας μόνο στα στο εμπρός μέρος του αριστερού πέλματος...

Στάδιο 5. Περιστροφές με το κανονικό όργανο. Η διδασκαλία των περιστροφών σώματος και οργάνου μαζί χρησιμοποιώντας το κανονικό όργανο, παρουσιάζει αρκετές δυσκολίες, με βασικότερη την τάση που έχει οαθλητής να κινηθεί γρηγορότερα από το όργανο. Ειδικότερα την αδυναμία στγχρονισμού της κίνησης αθλητή και οργάνου κατά την είσοδο, στην αλλαγή της τροχιάς κίνησης του οργάνου...

Στάδιο 6. Περιστροφή και ρίψη. Στο στάδιο αυτό ο ρίπτης συνδέει την περιστροφή σώματος και οργάνου με την τελική προσπάθεια, χρησιμοποιώντας αρχικά στην κοντή σφύρα...

Στάδιο 7. Η ρίψη της κανονικής σφύρας. Η μύηση στη ρίψη με κανονικό όργανο επιτυγχάνεται με την προοδευτική αύξηση του βάρους και του μήκους της σφύρας. Μόλις ο ρίπτης καταφέρει να πραγματοποιεί 2-3 περιστροφές σώματος και οργάνου, πρέπει να επιδιώκει την ανάπτυξη μεγαλύτερης ταχύτητας και την σταδιακή αύξηση των περιστροφών...

Σελίδες 212-229 

Αγώνες. Η ημερομηνία και οι όροι διεξαγωγής αγώνων καθορίζονται με σχετική προκήρυξη, στην οποία αναγράφονται η διοργανώτρια αρχή, η Οργανωτική, η Ελλανόδικος και η Αγωνόδικος επιτροπή.

Κατηγορίες αθλητών και επιδόσεις. Η IAAF αναγνωρίζει επιδόσεις και διοργανώνει αγώνες όλων των ηικιακών κατηγοριών απο βετεράνους έως και παίων-κορασίδων. Επιπρόσθετα, ο ΣΕΓΑΣ αναγνωρίζει επιδόσεις και διοργανώνει αγώνες πανπαίδων-πανκορασίδων Α και Β.

Διεξαγωγή αγωνίσματος. Σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις τα όργανα που θα χρησιμοποιήσουν οι αθλητές , παρέχονται από τους διοργανωτές. Όλες οι μετρήσεις γίνονται με μεταλλική μετροταινία ή ειδική ηλεκτρονική συσκευή μετρήσεων και η επίδοση που καταγράφεται έχει προσέγγιση 1εκ. Η σειρά που αγωνίζονται οι αθλητές καθρίζεται με κλήρωση. Το σύνολο των προσπαθειών του τελικού αγώνα είναι 6 για τους 8 καλύτερους αθλητές του αγωνίσματος...

Υποχρεώσεις αθλητών. Πριν την έναρξη του αγωνίσματος οι αθλητές δικαιούνται 2 δοκιμαστικές προσπάθειες. Δεν επιτρέπεται να δένουν δύο ή περισσότερα δάκτυλα μαζί. Η χρήση γαντιών επιτρέπεται μόνο στη σφυροβολία. Επιτρέπεται η χρήση μαγνησίας, κόλλας, κ.τ.λ.

Κατάταξη-Ισοπαλία. Κάθε αθλητής αναφέρεται στην τελική κατάταξη του αγωνίσματος με βάση την καλύτερη από τις προσπάθειες που πραγματοποίησε...

Γενικές διατάξεις. Κατά τη διάρκεια του αγώνα οι αθλητές δεχονται τεχνικές συμβουλές μόνο από τον προπονητή τους. Οι κριτές οφείλουν να ειδοποιήσουν τον αθλητή για την έναρξη της προσπάθειάς του την οποία υποχρεούται να την πραγματοποιήσει εντός 60 sec...

Έγκυρες προσπάθειες. Άκυρη θεωρείται η προσπάθεια εάν ο αθλητής κατά την εκτέλεσσή της αγγίξει έξω από τα όρια της βαλβίδας. Εάν η βολή είναι έξω από τις γραμμές που οριοθετούν τον τομέ ρίψης. Η μέτρηση κάθε εγκυρης βολής γίνεται από το πλησιέστερο ίχνος που άφησε το όργανο κατά την πτώση του, μέχρι την εσωτερική πλευρά του τόξου ή της στεφάνης σε ευθεία γραμμή...

Πεδίο ρίψης.  Το πεδίο ρίψης καθορίζεται από δύο λευκές γραμμές πλάτους 5εκ., που εσωτρικές του παρυφές αποτελούν τις ακτίνες του τομέα ενός κύκλου, που εχει κέντρο το κέντρο της βαλβίδας και άνοιγμα 29 ^ο  για τον ακοντισμό  και 34,92 ^ο για τις άλλες τρεις ρίψεις...

Ακοντισμός. Το ακόντιο αποτελείται από τρία μέρη: την άτρακτο, τη λαβή και την αιχμή (μύτη). Η σχοινένια λαβή τοποθετείται περίπου στο κέντρο του οργάνου. Δεν επτρέπεται να υπάρχουν κινητά τμήματα που θα μπορούσαν να μεταταπίσουν το ΚΒ του ακοντίου...

Όροι διεξαγωγής του αγωνίσματος. Το ακόντιο κρατιέται από τη λαβή και πρέπει να ρίχνεται πάνω από τον ώμο. Καμμία βολή δεν θεωρείται έγκυρη, εάν η μεταλλική αιχμή του ακοντίου δεν αξξίξει το έδαφος πρώτη. Εάν κατά τη ρίψη σπάσει το ακόντιο η προσπάθεια επαναλαμβάνεται...

Η βαλβίδα. Η βαλβίδα είναι ένας διάδρομος που έχει ελάχιστο μήκος 3-33,5μ. και προσδιορίζεται με δύο // γραμμές πλάτους 5εκ. που απέχουν μεταξύ τους 4 μέτρα...

Δισκοβολία. Ο δίσκος κατασκευάζεται από ξύλο ή άλλο καταλληλο υλικό και περιβαλλεται από μεταλική στεφάνι, της οποίας το εξωτερικό χείλος είναι στρογγυλεμένο σε σχήμα κύκλου ακτίνας 6mm. Δεν υπάρχουν περιοριστικοί όροι για τον τρόπο εκτέλεσης του παλμού, που να επηράζουν την τεχνική του αγωνίσματος.

Η βαλβίδα. Η εσωτερική διάμετρος της βαλβίδας είναι 2,5 μέτρα, είναι επίπεδη και στρωμένη με τσιμέντο ή άλλο μη γλυστερό υλικό. Οριοθετείται από ένα στεφάνι πάχους 6mm και υψους 2εκ.. Στα πλάγια και έξω από τη βαλβίδα στις προεκτάσεις της διαμέτρου που είναι κάθετη στη διχοτόμο του τομέα ρίψης, χαράσσονται λευκές γραμμές μήκους 0,75μ. και πλάτους 5εκ.

Πεδίο ρίψης. Το πεδίο ρίψης καθορίζεται από δύο λευκές γραμμές πλάτους 5εκ. που οι εσωτερικές τους παρυφές αποτελούν τις ακτίνες του τομέα ενός κύκλου, που έχει κέντρο το κέντρο της βαλβίδας και άνοιγμα (γωνία) 34,92 ^ο .

Κλωβός της δισκοβολίας. Για την ασφάλεια των θεατών, κριτών και αθλητών υπάρχει ειδικός προστατευτικός κλωβός, ο οποίος έχει σχήμα U και σχηματίζεται από έξι δικτυωτά πλαίσια πλάτους 3,17μ. και ύψους 4μ...

Σφαιροβολία. Η σφαίρα έχει σχήμα σφαιρικό με λέια επιφάνεια. Κατασκευάζεται από συμπαγή σίδηρο ή ορείχαλκο ή άλλο μέταλλο. Ηρίψη της σφαίρας πραγματοποιείται μέσα από κυκλική βαβίδα διαμέτρου 2μ. και 13,5εκ. Η σφαίρα πρέπει να ωθείται από το ύψος του ώμου με το ένα χέρι. Το βάρος της σφαίρας για τους άνδρες είναι 7κ. και 260γρ. και για τις γυναίκες 4κ.

Αναστολέας. Ο αναστολέας είναι ξύλινος ή από άλλο κατάλληλο υλικό, έχει σχήμα τόξου, πλάτος  112-116mm, ύψος 98-102mm και μήκος εσωτερικής επιφάνειας 1,21-1,23 μέτρα.

Σφυροβολία. Η σφύρα αποτελείται από τρία μέρη: τη μεταλλική κεφαλή, τη λαβή και το σύρμα σύνδεσης. Η κεφαλη της σφύρας έχει ελάχιστη διάμετρο110mm και κατασκευάζεται με τα ίδια υλικά όπως και σφαίρα. Η λαβή είναι και αυτή μεταλλική όπως και το σύρμα σύνδεσης διαμέτρου 3mm. Στις άκρες του σχηματίζει θηλιά σαν μέσο σύδεσης με την κεφαλή και τη λαβή.

Όροι διεξαγωγής. Δεν υπάρχουν περιοριστικοί όροι για τον τρόπο εκτέλεσης του παλμού. Επιτρέπεται η χρήση γαντιών για τη προφύλαξη των χεριών του αθλητή. Επιτρέπεται η τοποθέτηση της κεφαλής της σφύρας στο έδαφος και έξω από τη βαλβίδα, ανάλογα με το προσωπικό στυλ του σφυροβόλου. Εάν η σφύρα αγγίξει το έδαφος κατά τη διάρκεια των περιστροφών δεν θεωρείται άκυρη η προσπάθεια. Εάν σπάσει το σύρμα η προσπάθεια επαναλαμβάνεται... Η βαλβίδα σε ότι αφορά τις διαστάσεις της είναι ίδια με αυτή της σφαιροβολίας εκτός του αναστολέα. Ο κλωβός της σφυροβολίας έχει τη ίδια φιλοσοφία με αυτόν της δισκοβολίας, αλλά είναι μεγαλύτερος σε διαστάσεις. Το βάρος της σφύρας για άνδρες και γυναίκες είναι 7 κιλά και 260γρ. και 4κιλά, αντίστοιχα.

Σελίδες 574-583.

Το πρόγραμμα προπόνησης. Τα προπονητικά προγράμματα σχεδιάζονται για να βελτιώσουν την επίδοση των αθλητών με την ανάπτυξη και βελτίωση των κατάλληλων ενεργειακών πηγών, τη βελτίωση της μυοσκελετικής λειτουργίας και τη βελτίωση της νευρομυϊκής απόδοσης σε συγκεκριμένα κινησιολογικά μοντέλα (παλμοί). Για τον σχεδιασμό ενός προπονητικού προγράμματος ο προπονητής πρέπει να γνωρίζει: α) το αγωνιστικό πρόγραμμα με τον ακριβή αριθμό και το επίπεδο σημαντικότητας όλων των αγώνων που πρέπει να συμμετάσχει ο αθλητής β) τις βασικές αρχές δόμησης της προπονητικής μονάδας, του μικρόκυκλου, μεσόκυκλου και του μακρόκυκλου, τις διαφοροποιήσεις, που επιβάλλονται σε σχέση με τις επιμέρους φάσεις του ετήσιου κύκλου, καθώς και τη σχετική προπονητική πρακτική στον καθορισμό των φορτίων επιβάρυνσης κα γ) τον ακριβή αριθμό των προπονητικών μονάδων, τις συνθήκες και τα μέσα που έχει στη διάθεσή του ο αθλητής, καθώς και την ποσοστιαία κατανομή της γενικής, ειδικής και αγωνιστικής προπόνησης σε κάθε φάση του ετήσιου κύκλου και δ) τις ισιαίτερες ικανότητες του αθλητή σε σχέση με τις απαιτήσεις του συγκεκριμένου προγράμματος...

Η θεωρία του περιοδισμού. Υδρυτής της θεωρίας του περιοδισμού ο Matveyev, υποστήριξε λοτι μια αθλητική χρονιά θα πρέπει να διαιρείται σε 3 βασικές περιόδους, την προπαρασκευαστική, αγωνιστική και την μεταβατική περίοδο, όπου οι δύο πρώτες υποδιαιρούνται σε περισσότερες φάσεις. Ένας πλήρης προπονητικός κύκλος διαρκεί συνήθως 12 μήνες. Όμως ένα σύνολο 2,3,4 ετών είναι δυνατό να αποτελέσουν ένα ευρύτερο κύκλο προετιμασίας και αγώνων για τη συμμετοχή του αθλητή σε Ολυμπιακούς αγώνες...

Απλός και διπλός περιοδισμός. Η καθιέρωση αγώνων παγκοσμίου ενδιαφέροντος σε κλειστούς χώρους κατά τη χειμερινή περίοδο, οδήγησε στη δημιουργία δύο αγωνιστικών περιόδων της χειμερινής και θερινής. Η ύπαρξη δύο αγωνιστικών περιόδων στον ετήσιο προπονητικό προγραμματισμό αποδίδεται με τον όρο "διπλός περιοδισμός", ενώ ο όρος "απλός περιοδισμός" αφορά στην ύπαρξη μιας αγωνιστικής περιόδου στον ετήσιο κύκλο...(δες Σχήμα 22.1 και 22.2, σελ. 408)

Τομείς της προπόνησης. Ανάλογα με το είδος, την ένταση, τη διάρκεια και τη συχνότητα της επιβάρυνσης, η προπόνηση ταξινομείται σε 3 βασικούς τομείς: α) τη γενική ή βασική προπόνηση κατά την οποία επιδίωξη είναι η εφαρμογή ενός προγράμματος, που αποβλέπει στη βελτίωση της αερόβιας αντοχής, στην ανάπτυξη και εδραίωση μιας αξιόλογης υποδομής σε βασικές ικανότητες (δύναμη, ευκινησία κτλ) β) την ειδική κατά την οποία επιδιώκεται η τελειοποίηση των επί μέρους επιδεξιοτήτων της αθλητικής τεχνικής και γ) την αγωνιστική όπου το είδος της προπόνησης που εφαρμόζεται δοκιμάζεται σε αγωνιστικές συνθήκες...

Περίοδοι και φάσεις του ετήσιου κύκλου.

Προαπρασκευστική περίοδος. Φάση 1. Είναι η μεγαλύτερη χρονικά περίοδος και καλύπτει περίπου το 1/3 του ετήσιου προπονητικού κύκλου. Στον απλό περιοδισμό καλύπτει 4 μήνες, ενώ στο διπλό 2 με 2^1/2 μήνες, για να αναπλαστεί μετά την πρώτη αγωνιστική περίοδο για 1^1/2 μέχρι 2 μήνες ακόμη...Φάση 2. Αυτή η φάση διαρκεί 2 μήνες στον απλό και 1^1/2 μήνα στο διπλό περιοδισμό με το ενδεχόμενο επιμήκυνσης, όταν ο ετήσιος κύκλος είναι μεγαλύτερος από 52 εβδομάδες...

Αγωνιστική περίοδος. Φάση 3. Ο κύριος στόχος αυτής της φάσης είναι η σταθεροποίηση της αγωνιστικής απόδοσης του αθλητή, ώστε να είναι σε θέση να επιτυγχάνει τις καλύτερς επιδόσεις στους αγώνες. Για το λόγο αυτό καθώς η ένταση αυξάνεται, ο συνολικός λογκος της προπόνησης μειώνεται ουσιαστικά. Στη φάση αυτή η έμφαση στην καλλιέργεια της τεχνικής δεν πρέπει να περιορίσει την προσπάθεια βελτίωσης των βασικών παραγόντων, όπως της δύναμη, ταχύτητας ευκινησίας κτλ...Φάση 4. Στην περίπτωση που οι αγώνες συνεχίζονται πέρα από τις φάσεις 3 και 3₂ Θα πρέπει να προγραμματιστεί μια νέα φάση 4-6 εβδομάδων, κατά τη διάρκεια της οποίας οι αγώνες σταματούν, αναλογία της αγωνιστικής προπόνησης μειώνεται για να αυξηθεί η γενική και ειδική προπόνηση...Φάση 5. Στη φάση αυτή η επαναφορά των τομέων της ειδικής και της αγωνιστικής προπόνησης στα επίπεδα της φάσης 3, είναι δυνατό να οδηγήσει σε ακόμα μεγαλυτερη βελτίωση της επίδοσης μέσα σε διάστημα 3-4 εβδομάδων.

Μεταβατική περίοδος. Φάση 6. Στη μεταβατική περίοδο, επιβάλλεται μια ελαφρά μείωση όλων των φορτίων επιβάρυνσης και ο τομέας της γενικής προπόνησης καταλαμβάνει το μεγαλυτερο μέρος στη συνολική αναλογία. Η έμφαση δίνεται στη φυσική, ψυχολογική και συναισθηματική ξεκούραση του αθλητή. Σε καμμιά περίπτωση αυτή η περίοδος δεν πρέπει να είναι παθητική.

Προπονητικές μονάδες, μικρόκυκλοι και μεσόκυκλοι. Η σύγχρονη αντίληψη στη θεμελίωση ενός προπονητικού προγράμματος βασίζεται στον καθορισμό χρονικών περιόδων μικρής ή μεγάλης διάρκειας, χαρακτηρίζονται ως προπονητικές μονάδες, μικρόκυκλοι, μεσόκυκλοι και μακρόκυκλοι. Οι περίοδοι αυτές δίνουν τη δυνατότητα λεπτομερούς σχεδιασμού των περιόδων και των φάσεων της προπόνησης και διευκολύνουν την καταγραφή και τον έλεγχο της πορείας στον ετήσιο κύκλο. Προπονητική μονάδα. Είναι η πιο μικρή και απλή περίοδος άσκησης του αθλητή στην γενικότερη προσπάθεια επίτευξης ενός από τους αντικειμενικούς στόχους της προπόνησης π.χ εάν ο στόχος στη προπόνηση ενός ακοντιστή είναι η καλλιέργεια της τεχνικής, η προπονητική μονάδα μπορεί να περιλαμβάνει 15 ρίψεις χωρίς φόρα και 30 ρίψεις με ολόκληρο τον παλμό στο 80% της μέγιστης δυνατότητας του αθλητή. Εάν ο στόχος είναι η ανάπτυξη της μέγιστης δύναμης των κάτω άκρων με βαθειά καθίσματα η προπονητική μονάδα μπορεί να περιλαμβάνει 4 σειρές Χ 4 επαναλήψεις Χ 85% της μέγιστης δύναμης...Ο Μικρόκυκλος. Είναι ένα σύνολο προπονητικών μονάδων, που είναι οργανωμένος με τέτοιο τρόπο ώστε από κάθε μονάδα ξεχωριστά να επιτυγχάνεται η καλύτερη δυνατή βελτίωση των προπονητικών αξιών. Κάθε μικρόκυκλος περιέχει δύο ειδών προπονητικές μονάδες, τις μονάδες διέγερσης και μονάδες αποκατάστασης. Ο σχεδιασμός των μικρόκυκλων σε εβδομαδιαία βάση είναι ο πλέον συνιθησμένος και αποδοτικός...Ανάλογα με το είδος δραστηριότητας διακρίνονται σε: 1 προπονητικούς μικρόκυκλους οι οποίοι υποδιαιρούνται σε α) γενικής προετοιμασίας και β) ειδικής προετοιμασίας 2 Εισαγωγικούς μικρόκυκλους οι οποίοι σχεδιάζονται για να οδηγήσουν τον αθλητή στον αγώνα 3 3 Αγωνιστικούς μικρόκυκλους οι οποίοι σχεδιάζονται σε απόλυτη αρμονία και σχέση με τις απαιτήσεις του συγκεκριμένου αγώνα και 4 στους Μικρόκυκλους Αποκατάστασης, οι οποίοι σχεδόν πάντοτε ακολουθολυν τους αγώνες ή τοποθετούνται στο τέλος ενός μεσόκυκλου αμέσως μετά από έναν έντονο μικρόκυκλο. Μεσόκυκλος. Διαμορφώνεται από ένα σύνολο συγκεκριμένου αριθμού μικρόκυκλων, που απαιτούνται για να προάγουν τη γενική ή ειδική ή αγωνιστική κατάσταση του αθλητή στο προκαθορισμένο επίπεδο. Ένας μεσόκυκλος συνήθως έχει διάρκεια 4 εβδομάδων. Οι μεσόκυκλοι της προπαρασκευαστικής πειόδου διαρκούν 4-6 εβδομάδες, ενώ η διάρκεια των μεσόκυκλων της αγωνιστικής περιόδου είναι 2-4 εβδομάδες. Η δομή των μεσόκυκλων εξαρτάται από την εξειδίκευση του περιεχομένου της προπόνησης στις διάφορες περιόδους του ετήσιου κύκλου, τον αριθμό και το είδος των αγώνων, τα χρονικά διαστήματα μεταξύ τους, το σύνολο των ρυθμίσεων μεταξύ της προπόνησης και της αγωνιστικής επιβάρυνσης κτλ. Έτσι έχουμε 7 τύπους μεσόκυκλων και είναι οι βασικοί, οι αγωνιστικοί,οι μικτοί, οι προπαρασκευαστικοί, οι προαωνιστικοί, οι μεσόκυκλοι αποκατάστασης και οι ενδιάμεσοι μεσόκυκλοι...(σελ.406-416).

Βασικός στόχος των αθλητών είναι να ρίξουν τα ριπτικά όργανα σε όσο το δυνατό μεγαλύτερη απόσταση. Επομένως, τρία είναι τα βασικά ερωτήματα από άποψη μηχανικής που πρέπει να παντηθούν: α) Ποιοί είναι οι παράγοντες, που επηρεάζουν την απόσταση βολής, β) Ποιές είναι οι ιδανικές τιμές των παραγόντων αυτών και γ) Με πιο τεχνικό μοντέλο μπορούν να επιτευχθούν αυτές οι τιμές.

Απόσταση βολής και παράγοντες που την επηρεάζουν

Στις αθλητικές ρίψεις το ανθρώπινο σώμα μετατρέπεται σε μια εκτοξευτική μηχανή, της οποίας η απόδοση εξαρτάται από τις ικανότητες του ίδιου του αθλητή (ενδογενείς παράγοντες), αλλά το τελικό αποτέλεσμα επηρεάζεται και από παράγοντες, οι οποίοι επιδρούν στο ριπτικό όργανο θετικά ή αρνητικά ανάλογα με το σχήματα του και τις επικρατούσες περβαλλοντικές συνθήκες (εξωγενείς παράγοντες).

Βεληνεκές και απόσταση βολής

Βεληνεκές ορίζεται η απόσταση σε οριζόντιο επίπεδο μεταξύ του σημείου εκτόξευσης και του σημείου πτώσης ενός βλήματος και ορίζεται από τον τύπο: _{R= u^{2 .} ημ2φ}

                                                                             g

Ο τύπος αυτός αφορά την περίπτωση όπου το σημείο εκτόξευσης με το σημείο πτώσης βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο και η ιδανική ωνία εναι 45^ο . Στις αθλητικές ρίψεις το σημείο από το οποίο βάλλεται το όργανοβρίσκεται πάντοτε ψηλότερα από το σημείο πτώσης του και για τον υπολογισμό της απόστασης βολής χρησιμοποιείται διαφορετικός τύπος (βλέπε σλ. 97). Έτσι από τον μαθηματικό τύπο του βεληνεκούς γίνεται φανερό ότι η απόσταση βολής εξαρτάται κυρίως από το μέγεθος της ταχύτητας, και του ύψους απελευθέρωσης του οργάνου (ενδογενείς παράγοντες), αφού η επιτάχυνση της βαρύτητας θεωρείται σταθερή (g=9.81 m/s² ).

Ταχύτητα απελευθέρωσης

Η ταχύτητα απελευθέρωσης είναι ο σπουδαιότερος παράγοντας σε όλα τα ριπτικά αγωνίσματα, αφού η απόσταση βολής είναι ανάλογη με το τετράνό της, που σημαίνει ότι αν η ταχύτητα διπλασιαστεί η ριπτική απόσταση σχεδόν θα τετρπλασιαστεί.

Ενέργειες που συμβάλλουν στην ανάπτυξη της ταχύτητας.

1. Το μπλοκάρισμα της αριστερής πλευράς.

2. Η σειρά εφαρμογής των δυνάμεων.

3. Κοινή κατεύθυνση εφαρμογής των δυνάμεων από όπου και αν αυτές προέρχονται με την ιδανική κατεύθυνση της ρίψης.

4. Χιασμός των αξόνων ισχύων και ώμων.

5. Σύμφωνα με το αξίωμα του Νεύτωνα, σε κάθε δράση υπάρχει μια ίση και αντίθετη αντίδραση.

Γωνία απελευθέρωσης

Είναι η γωνία, που σχηματίζεται ανάμεσα στην εφαπτομένη της τροχιάς, που διαγράφει το κέντρο βάρος του οργάνου τη στιγμή της απελευθέρωσής του και του οριζόντιου επιπέδου.

Ύψος απελευθέρωσης

Το ύψος απελευθέρωσης του ριπτικού οργάνου εξαρτάται από τα σωματομετρικά χαρακτηριστικά του αθλητή και από την τεχνική του κατάρτιση και είναι η απόσταση μεταξύ του οργάνου τη στιγμή της απελευθέρωσής του με το οριζόντιο επίπεδο (σελ. 79-84).