Φωτογραφικό υλικό

Οι οστεοβλάστες απελευθερώνουν κυστίδια θεμέλιας ουσίας (κίτρινοι κύκλοι) μεταξύ των ινών κολλαγόνου (μωβ γραμμούλες), γύρω από τα οποία εναποτίθενται άλατα υδροξυαπατίτη (κίτρινες τελείες). Οι εστίες ασβεστοποίησης συρρέουν και ενώνονται μεταξύ τους, έτσι στο τέλος η ασβεστοποίηση είναι πλήρης (κίτρινη ζώνη).

Ενεργές οστεοβλάστες (Οβ) αναγνωρίζονται στη μία επιφάνεια της οστικής δοκίδας, σε επαφή με μη-ασβεστοποιημένο οστεοειδές (ΝΟ). Στην άλλη πλευρά της οστικής δοκίδας οι οστεοβλάστες είναι σε ανενεργό φάση ηρεμίας (ΑΦΗ). Τομή ακριλικής ρητίνης, μέθοδος Golgner .

Οστεοκύτταρα με εμφανείς κυτταροπλασματικές αποφυάδες εγκλωβισμένα μέσα σε ασβεστοποιημένη οστέινη ουσία. Τομή ακριλικής ρητίνης, κυανούν της τολουϊδίνης.

Οστεοκλάστες στην επιφάνεια οστικής δοκίδας. Συγκρίνατε το μέγεθός τους με αυτό των οστεοκυττάρων. Τομή ακριλικής ρητίνης, μέθοδος Golgner .

Φλοιώδες οστό (Φ), όπου αναγνωρίζονται οι κεντρικοί σωλήνες του Havers των οστεώνων (Η). Φαίνεται και το δοκιδώδες οστό (Δ). Ηλεκτρονικό μικροσκόπιο σάρωσης.

Δοκιδώδες οστό (Δ), που περιέχει το μυελό των οστών (Μ) και περιβάλλεται από πυκνό φλοιώδες οστό (Φ). Ηλεκτρονικό μικροσκόπιο σάρωσης.

Παρατηρήστε τις διαφορές μεταξύ του φυσιολογικού οστού (α) και του οστού από ασθενή με οστεοπόρωση (β). Το δεύτερο έχει στενώτερη φλοιώδη μοίρα και λεπτότερες και λιγότερες δοκίδες. Τομή ρητίνης, μέθοδος αργύρου.

Δικτυωτό οστό (Δ) με τυχαία διάταξη και πεταλιώδες οστό (Π) με παράλληλη διάταξη των ινών κολλαγόνου. Μικροσκόπιο πολωμένου φωτός.

Οι κολλαγόνες ίνες του πεταλιώδους οστού είναι ή παράλληλες μεταξύ τους, ή συγκεντρικά οργανωμένες γύρω από τους σωλήνες του Havers . Χρώση πικρικού Sirius , εξέταση με πολωμένο φως.

Σχηματική παράσταση από τομή τμήματος οστεώνα, όπου αναγνωρίζονται ο κεντρικός σωλήνας του Havers , τα ομόκεντρα πετάλια πεταλιώδους οστού και οι κοιλότητες (οστικά βοθρία), όπου βρίσκονται τα οστεοκύτταρα.

Σχηματική παράσταση ενδομεμβρανώδους οστεοποίησης : τα μεσεγχυματικά κύτταρα σχηματίζουν μιά οστική καταβολή, από την οποία διαφοροποιούνται οι οστεοβλάστες, που παράγουν τον πρωτογενή οστίτη ιστό.

Σχηματική παράσταση ενδοχόνδριας οστεοποίησης.

Σε ασθενείς με οστεομαλακία έχουμε κεντρικές περιοχές ασβεστοποιημένου οστού (μαύρο), που περιβάλλονται από ζώνες μη-ασβεστοποιημένου οστεοειδούς (κόκκινο). Ακρυλική ρητίνη, χωρίς προηγούμενη αφαλάτωση και χρώση αργύρου.

Σε ασθενείς με οστεομαλακία έχουμε κεντρικές περιοχές ασβεστοποιημένου οστού (μαύρο), που περιβάλλονται από ζώνες μη-ασβεστοποιημένου οστεοειδούς (κόκκινο). Ακρυλική ρητίνη, χωρίς προηγούμενη αφαλάτωση και χρώση αργύρου.

Η εξωκυττάρια θεμέλια ουσία του χόνδρου αποτελείται από ίνες κολλαγόνου και πρωτεογλυκάνες που συνδέονται σε συμπλέγματα που μοιάζουν με βούρτσες γιά μπουκάλια.

Οι χονδροβλάστες είναι μεγάλα κύτταρα με κενοτοπιώδες κυτταρόπλασμα (K), λόγω παρουσίας λιπιδίων και γλυκογόνου. Χρώση Α-Η.

Τα χονδροκύτταρα είναι μικρότερα κύτταρα, με πυκνοχρωματικούς πυρήνες και κενοτοπιώδες κυτταρόπλασμα, λόγω μειωμένης πρωτεινοσύνθεσης. Χρώση Α-Η.

Στον υαλοειδή χόνδρο, διακρίνονται οστεοβλάστες (Ο) που συχνά σχηματίζουν ομάδες και προέρχονται από τα αρχέγονα κύτταρα που βρίσκονται στο περιχόνδριο (Π). Χρώση Α-Η.

Οι χρώσεις αργύρου κάνουν ορατές τις ελαστικές ίνες του ελαστικού χόνδρου.

Στον ινώδη χόνδρο είναι ορατές οι ίνες κολλαγόνου (τόξα). Χρώση Α-Η.

Ο μεσοσπονδύλιος δίσκος αποτελείται από τον ημίρευστο πηκτοειδή πυρήνα (ΠΠ), που περιβάλλεται από τον ινώδη δακτύλιο (ΙΔ). Χρώση Α-Η.

Μεσοφαλαγγική διάρθρωση άκρας χείρας, όπου διακρίνονται τα οστά (Ο), οι αρθρικοί χόνδροι (ΑΧ)και ο θύλακος που περικλείει την αρθρική κοιλότητα (ΑΚ), που περιέχει το αρθρικό υγρό. Χρώση Α-Η.