|
Η πνευμονική και αορτική βαλβίδα, λόγω του σχήματός τους, ονομάζονται μερικές φορές και μηνοειδείς. Από αυτές διέρχεται το αίμα της δεξιάς και αριστερής κοιλίας αντίστοιχα, αποτελούνται από τρεις κυπελλοειδείς γλωχίνες, που όταν κλείνουν εφαρμόζουν στενά μεταξύ τους και εμποδίζουν την παλινδρόμηση του αίματος απ' τα μεγάλα αγγεία προς τις κοιλίες κατά τη διάρκεια της διαστολής των κοιλιών.
Η βάση κάθε βαλβίδας είναι προσκολλημένη στον ινοκολλαγονώδη δακτύλιο, ενώ οι συνενώσεις των μηνοειδών γλωχίνων μεταξύ τους ονομάζονται σύνδεσμοι .
Κατά τη διάρκεια της συστολής των κοιλιών, η παλινδρόμηση του αίματος προς τους κόλπους είναι αδύνατη, λόγω της παρουσίας της δεξιάς (τριγλώχινας) και της αριστερής καλποκοιλιακής (διγλώχινας ή μιτροειδούς) βαλβίδας (εικ. 27) .
Οι κολποκοιλιακές βαλβίδες αποτελούνται από λεπτά πέταλα ( γλωχίνες ), τα οποία έρχονται σε επαφή, κατά τη βάση τους, με τους αντίστοιχους ινώδεις δακτυλίους. Οι γλωχίνες καθόλο το μήκος τους είναι συνδεδεμένες με τους θηλοειδείς μύες μέσω των τενοντίων χορδών , αρχιτεκτονική που εμποδίζει τη διείσδυση των γλωχίνων μέσα στον κόλπο κατά την κοιλιακή συστολή.
Όλες οι καρδιακές βαλβίδες παρουσιάζουν την ίδια ιστολογική δομή ( εικ.26 ) . Αποτελούνται κεντρικά από πετάλια κολλαγονώδους ιστου που σχηματίζουν ένα πυκνό ινοκολλαγονώδες κεντρικό πέταλο (ινώδες πέταλο), το οποίο αποτελεί προσεκβολή του κεντρικού ινώδους σώματος και του ινώδους δακτυλίου της βαλβίδας.Το ινώδες πέταλο επενδύεται και από τις δύο πλευρές του από μια στιβάδα ινοελαστικού ιστού, η οποία με τη σειρά της καλύπτεται εξωτερικά από μία λεπτή στιβάδα ενδοθηλιακών κυττάρων, η οποία αποτελεί συνέχεια της αντίστοιχης των καρδιακών κοιλοτήτων και των μεγάλων αγγείων. Το πάχος αυτών των στιβάδων διαφέρει από βαλβίδα σε βαλβίδα, τη θέση τους μέσα στη ίδια τη βαλβίδα και ανάλογα με την ηλικία του ατόμου (εικ. 5, 6 ).
Επίσης παρατηρούνται μικρές τροποποιήσεις στη γενική ιστολογική δομή των βαλβίδων ανάλογα μετη θέση και το έργο που επιτελούν. Έτσι για παράδειγμα οι κολποκοιλιακές βαλβίδες ενδέχεται να φέρουν στην άνω επιφάνειά τους μυϊκές ίνες, που είναι συνέχεια εκείνων στο τοίχωμα των κόλπων. Το μεγαλύτερο μέρος της κοιλιακής επιφάνειας αυτών των βαλβίδων είναι ανώμαλο λόγω της ύπαρξης των σημείων πρόσφυσης των τενόντιων χορδών, οι ίνες των οποίων συγχωνεύονται με τις κολλαγόνες ίνες του κεντρικού ινώδους πετάλου των γλωχίνων των βαλβίδων.
Επιπλέον η αορτική βαλβίδα παρουσιάζει εμφανή ινοελαστική πάχυνση, στα σημεία επαφής των γλωχίνων της κατά τη σύγκλεισή τους. Μερικές φορές αυτοί οι σχηματισμοί είναι ορατοί ως άσπρες γραμμές (γραμμές λευκής ουσίας), ακριβώς κάτω απ' τα ελεύθερα άκρα των γλωχίνων, με ένα κεντρικό οζίδιο στο μέσο της κάθε γλωχίνας ( εικ. 28 ) . Αυτές οι δομές είναι πολύ λιγότερο εμφανείς στις γλωχίνες των πνευμονικών βαλβίδων, επειδή η σύγκλειση αυτών των βαλβίδων δεν είναι τόσο ισχυρή, λόγω της χαμηλής πίεσης στο πνευμονικό σύστημα, και ανύπαρκτες στις κολποκοιλιακές βαλβίδες.
|
