|
Το ενδοκάρδιο αποτελείται από μονήρη στιβάδα επίπεδων ενδοθηλιακών κυττάρων που στηρίζονται σε μια λεπτή στιβάδα κολλαγονώδους ιστού όπου αναγνωρίζονται ελαστικές ίνες σε παράλληλη διάταξη και περιστασιακά μυοϊνοβλάστες. Κάτω από αυτή τη στιβάδα αναγνωρίζεται μια ισχυρότερη στιβάδα από ακανόνιστες δεσμίδες ινοελαστικού ιστού. Η στιβάδα αυτή περιέχει ίνες του Purkinje, που αποτελούν τμήμα του ερεθισματαγωγού συστήματος της καρδιάς.
Στα βαθύτερα στρώματα του ενδοκαρδίου είναι δυνατόν να παρατηρηθεί μικρή ποσότητα λιπώδους ιστού. Η αρχιτεκτονική αυτή επιτρέπει την κίνηση του μυοκαρδίου κατά την καρδιακή συστολή χωρίς να βλάπτεται η ακεραιότητα του ενδοθηλίου. Η ενδοθηλιακή στιβάδα του ενδοκαρδίου βρίσκεται σε συνέχεια με το ενδοθήλιο των αγγείων που εισέρχονται και εξέρχονται από την καρδιά.
Το ενδοκάρδιο ποικίλει σε πάχος και είναι παχύτερο στους κόλπους και λεπτότερο στις κοιλίες και ειδικά, στην αριστερή κοιλία. Η αύξηση του πάχους του οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά στην παχύτερη ινοελαστική μεσαία στιβάδα. Η εντόπιση περιοχών ενδοκαρδιακής πάχυνσης είναι συνήθης, ειδικά στους κόλπους, και είναι αποτέλεσμα της στροβιλώδους ροής του αίματος μέσα σ' αυτές τις κοιλότητες. ( εικ. 25 )
|
