Καλησπέρα σας,
ελπίζω να περάσατε ένα όμορφο και ξεκούραστο καλοκαίρι.
Έχει ανέβει στο πεδίο ΕΓΓΡΑΦΑ αναμνηστικό βίντεο από τις τελικές σας παραστάσεις (θα χρειαστεί να το κατεβάσετε στον υπολογιστή σας για να το δείτε).
Υπενθυμίζω ότι το γενικό θέμα των παραστάσεων ήταν "δεν είναι αυτό που νομίζετε", ότι δεν υπήρχε περιορισμός στις ηλικίες στις οποίες τις απευθύνατε, αλλά ότι θα έπρεπε να απουσιάζει, σχεδόν εξ΄ολοκλήρου, ο προφορικός λόγος. Σε ό,τι αφορά το είδος της κούκλας, αν και στην αρχή ο περιορισμός ήταν χάρτινες, είτε δυσδιάστατες τύπου toy theatre, είτε τρισδιάστατες μεγάλων διαστάσεων με χαρτί του μέτρου, στην πορεία καταλήξαμε στον περιορισμό μόνο του υλικού: διάφορα είδη χειρισμού με βασικό κατασκευαστικό υλικό το χαρτί.
Με αφορμή τις τελικές σας εργασίες, σημειώνω παρακάτω κάποιες παρατηρήσεις που πιστεύω θα σας φανούν χρήσιμες αν επιχειρήσετε να εφαρμόσετε τεχνικές του κουκλοθέατρου στην τάξη.
Αν θα θέλατε ολόκληρη την παράσταση σας χωρίς επεξεργασία και σε καλύτερη ανάλυση, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μου για να προγραμματίσουμε (από Οκτώβριο) μια συνάντηση όλοι μαζί, για να γίνει αντιγραφή απευθείας από την κάρτα SIM.
Καλή σταδιοδρομία, καλή αρχή, καλή συνέχεια, σε όλες-όλους!
Φ. Τσίτου
Σχόλια:
Συγχαρητήρια για όλες τις παραστάσεις, για τη συνεργασία μεταξύ σας, για το θάρρος σας, όσοι από εσάς παρουσίασατε ατομικές δουλειές...
- αν ο χρόνος προετοιμασίας είναι περιορισμένος επιλέγουμε πιο απλές κατασκευές
- φροντίζουμε καταρχήν να δίνουμε αρκετό χρόνο στο σενάριο για να είναι λειτουργικό και επίσης υπολογίζουμε και τον χρόνο για τις πρόβες
- η μουσική και οι ήχοι, κυρίως σε παραστάσεις χωρίς λόγο βοηθούν και στη δραματουργία και στη δημιουργία ατμόσφαιρας (αντίθετα, οι σιωπές σε συνδυασμό με ελάχιστη δράση δημιουργούν "κοιλιά" στην αφήγηση)
- δίνουμε βάση και στην δική μας παρουσία στη σκηνή (είτε εμφανιζόμαστε κάποια στιγμή της παράτασης σε ρόλο ως ηθοποιοί είτε όχι): για να μην διαγράφεται η παρουσία μας σε ένα σκούρο φόντο της σκηνής, φοράμε μαύρα ρούχα με μακριά μανίκια και γάντια (αν είναι δυνατόν αρκετά μακριά για να καλύπτεται το δέρμα και ο καρπός).
- για να μην αποσπούμε την προσοχή του κοινού αλλά και για την εμψύχωση χωρίς απρόοπτα, αφαιρούμε τα κοσμήματα κατά τη διάρκεια της παράστασης (ρολόγια, βραχιόλια, δαχτυλίδια)
- όταν δεν έχουμε κάποια δράση αλλά χρειάζεται να παραμείνομε στη σκηνή, προσέχουμε να είμαστε όσο το δυνατόν ουδέτεροι (ακινησία σε ουδέτερη στάση & ουδέτερη έκφραση)
- φροντίζουμε όσο γίνεται να μην καλύπτουμε την κούκλα με το σώμα μας (ακόμα και με τα μαύρα μας γάντια, όταν την εμψυχώνουμε χωρίς χειριστήριο - άμεσος χειρισμός),
- αν χρησιμοποιούμε δυσδιάστατες φιγούρες, αυτές "ακυρώνονται" όταν δεν κοιτούν το κοινό μετωπικά
- "πιστεύουμε" στον χαρακτήρα που εμψυχώνουμε και τον υποστηρίζουμε όσο μπορούμε, δίνοντας του ενέργεια και ρυθμό - με αυτόν τον τρόπο θα του "δώσουμε ζωή", θα κερδίσουμε την προσοχή του κοινού, θα στρέψουμε το ενδιαφέρον του στην κούκλα και όχι σε εμάς.
- αν η παράσταση είναι χωρίς λόγο αναζητούμε τον ΡΥΘΜΟ, τις ΠΑΥΣΕΙΣ και κυρίως τη ΔΡΑΣΗ (διάδραση με αντικείμενα, αντιδράσεις σε ερεθίσματα με καθαρή κίνηση που να έχει ένα νόημα, αποφεύγοντας τις αμήχανες κινήσεις) που θα αναδείξουν αυτό που θέλουμε να πούμε. Αυτό θα δει στο τέλος το κοινό μας και όχι τους διαλόγους που πιθανόν σκεφτόμαστε, με αποτέλεσμα απλά να κινούμε την κούκλα μας αμήχανα
- η κούκλα για να είναι πειστική πρέπει να πατάει στο έδαφος, να μη γέρνει βγαίνοντας εκτός κέντρου βάρους (θυμόμαστε τους άξονες)
- δίνουμε βάση στην κατασκευή της κούκλας (είδος, μέγεθος σε σχέση με τον αριθμό και τη θέση των θεατών) σε συνδυασμό με το είδος της σκηνής μας (πού θα κινούνται οι κούκλες και πού ο κουκλοπαίχτης- ποια σκηνή είναι η πιο λειτουργική για τις κούκλες, για τον αριθμό των εμψυχωτών που θα βρίσκονται ταυτόχρονα στη σκηνή, για τα σκηνικά μας, πώς θα φαίνομαστε λιγότερο αν αυτό είναι ένα ζητούμενο)
- επανερχόμαστε συχνά στη βασική μας ιδέα και δε διστάζουμε να πάρουμε γνώμες για να διαπιστώσουμε κατά πόσο "λειτουργεί" (τόσο το σενάριο όσο και η εμψύχωση)
- η ελευθερία επιλογών στο κουκλοθέατρο είναι εντυπωσιακή έτσι ώστε να εκφράσουμε αυτό που έχουμε σκεφτεί. Δεν ξεχνάμε ότι στο τέλος, η παράσταση πρέπει να έχει συνοχή (στην κατασκευή, στην αισθητική, στο ύφος) για να είναι δυνατή
- Τέλος, προσπαθούμε να κρατάμε τη δική μας χαρά της δημιουργίας ζωντανή, αυτή θα μεταδώσουμε και στα παιδιά - αυτή θα πρέπει να αναγνωρίσουμε στα παιδιά όταν πειραματίζονται τα ίδια με τις κούκλες - αντί να τα "λογοκρίνουμε" άθελά μας, τα "ακούμε" προσεκτικά και ενθαρρύνουμε τη δημιουργική τους έκφραση, δείχνοντας τις δυνατότητες που υπάρχουν, προτείνοντας λύσεις που έχουμε δοκιμάσει, παραμένοντας ανοιχτοί στην έκπληξη, σε ό,τι δεν έχουμε σκεφτεί από πριν.
