Αριστοτέλης (60ΚΜΓΦΑ19)

Θα αναλυθεί η Ποιητική του Αριστοτέλη. Στο έργο αυτό, που δεν προοριζόταν για δημοσίευση, αλλά απευθυνόταν στον κύκλο των μαθητών του Λυκείου, ο φιλόσοφος αναλύει το έπος και την τραγωδία με την ίδια μέθοδο που εφαρμόζει στη βιολογία, αλλά και στην πολιτική επιστήμη: ανατέμνει έναν οργανισμό, βρίσκει τα βασικά συστατικά του μέρη, εξετάζει τους τρόπους με τους οποίους συνεργάζονται για την επίτευξη ενός σκοπού, και ιεραρχεί τη σημασία του καθενός. Το έργο, που μαζί με το Περί Ύψους του «Λογγίνου», είναι η πιο σημαντική πραγματεία λογοτεχνικής κριτικής της αρχαιότητας, θα εξεταστεί στο ευρύτερο πλαίσιο της θεωρίας της λογοτεχνίας. Ιδιαίτερη έμφαση θα δοθεί στην πλατωνική αντίληψη περί τέχνης, καθώς ο Αριστοτέλης διαμορφώνει τη σκέψη του στο συγκεκριμένο ζήτημα ως αντίδραση στη στάση του δασκάλου του.

Το μάθημα θα γίνεται κάθε Τετάρτη, 15.00-18.00, στο αμφιθέατρο 442.

Έναρξη: Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2018. 

Επιλογή βιβλιογραφίας

Νεοελληνική μετάφραση: Αριστοτέλους Ποιητική. Εισαγωγή, Mετάφραση, Σχόλια Στάθη Ιω. Δρομάζου, Αθήνα 1982.

Σχολιασμένες εκδόσεις: D.W. Lucas, Aristotle: Poetics, Oxford 1968· S. Halliwell, The Poetics of Aristotle, London 1987.

Εισαγωγικές μελέτες: Δ.Ι. Ιακώβ, Η ποιητική της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας, Αθήνα 1998, σ. 93-121· S. Halliwell, “Aristotle’s Poetics”, στο G.A. Kennedy (επιμ.), The Cambridge History of Literary Criticism, τόμος I: Classical Criticism, Cambridge 1989, σ. 149-183· Μ. Fuhrmann, Αρχαία λογοτεχνική θεωρία, μτφρ. Μ Καίσαρ, Αθήνα 2007, σ. 25-197.

Μονογραφίες: G. F. Else, Aristotle’s Poetics: The Argument, Cambridge Massachusetts 1957· S. Halliwell, Aristotle’s Poetics, London 1986.

Συναγωγή άρθρων: A.O. Rorty, Essays on Aristotle’s Poetics, Princeton 1992. Το κλασικό άρθρο του Bernays για την καθάρση (1857) έχει μεταφραστεί στα αγγλικά στον τόμο: A. Laird (επιμ.), Ancient Literary Criticism, Oxford 2006, σ. 158-175.