Η μιντιακή κουλτούρα των παιδιών
Αντιγόνη Παρούση & Βασίλης Τσελφές
Σκοπό του μαθήματος αποτελεί η συζήτηση/ διαπραγμάτευση όψεων (aspects) των σχέσεων μεταξύ παιδιών και «ενήλικου κόσμου» (κοινωνικού και φυσικού), που αναδύονται εντός των επικοινωνιακών διαδικασιών που διαμεσολαβούν τα ψηφιακά «media».
Η κεντρική θεωρητική γραμμή του μαθήματος θα είναι πραγματιστική. Με κεντρική δηλαδή υπόθεση ότι η «μονάδα πραγματικότητας» συγκροτείται από τη σχέση, η «παιδική ηλικία», θα προσεγγίζεται ως αναδυόμενη κοινωνική κατηγορία, με αναφορά στην πολύπλοκη δυναμική της συμβολικής χειραγώγησης των νέων, ο γραμματισμός των «media» ως γραμματισμός «δευτερογενούς προφορικότητας» (secondary orality), η αισθητική των «media» ως «αισθητική εμπειρία» (aesthetic experience) και η κουλτούρα ως αναδυόμενη «κοσμοθεώρηση» (world view).
Διδακτικά, θα καταβληθεί προσπάθεια ώστε οι παραπάνω ιδέες να μην παραμείνουν «αδρανείς». Προσπάθεια, δηλαδή, καλλιέργειας, εντός του μαθήματος, της Τέχνης του να χρησιμοποιείς τη γνώση.
Σκοπό του μαθήματος αποτελεί η συζήτηση/ διαπραγμάτευση όψεων (aspects) των σχέσεων μεταξύ παιδιών και «ενήλικου κόσμου» (κοινωνικού και φυσικού), που αναδύονται εντός των επικοινωνιακών διαδικασιών που διαμεσολαβούν τα ψηφιακά «media».
Η κεντρική θεωρητική γραμμή του μαθήματος θα είναι πραγματιστική. Με κεντρική δηλαδή υπόθεση ότι η «μονάδα πραγματικότητας» συγκροτείται από τη σχέση, η «παιδική ηλικία», θα προσεγγίζεται ως αναδυόμενη κοινωνική κατηγορία, με αναφορά στην πολύπλοκη δυναμική της συμβολικής χειραγώγησης των νέων, ο γραμματισμός των «media» ως γραμματισμός «δευτερογενούς προφορικότητας» (secondary orality), η αισθητική των «media» ως «αισθητική εμπειρία» (aesthetic experience) και η κουλτούρα ως αναδυόμενη «κοσμοθεώρηση» (world view).
Διδακτικά, θα καταβληθεί προσπάθεια ώστε οι παραπάνω ιδέες να μην παραμείνουν «αδρανείς». Προσπάθεια, δηλαδή, καλλιέργειας, εντός του μαθήματος, της Τέχνης του να χρησιμοποιείς τη γνώση.
Σκοπό του μαθήματος αποτελεί η συζήτηση/ διαπραγμάτευση όψεων (aspects) των σχέσεων μεταξύ παιδιών και «ενήλικου κόσμου» (κοινωνικού και φυσικού), που αναδύονται εντός των επικοινωνιακών διαδικασιών που διαμεσολαβούν τα ψηφιακά «media».
Η κεντρική θεωρητική γραμμή του μαθήματος θα είναι πραγματιστική. Με κεντρική δηλαδή υπόθεση ότι η «μονάδα πραγματικότητας» συγκροτείται από τη σχέση, η «παιδική ηλικία», θα προσεγγίζεται ως αναδυόμενη κοινωνική κατηγορία, με αναφορά στην πολύπλοκη δυναμική της συμβολικής χειραγώγησης των νέων, ο γραμματισμός των «media» ως γραμματισμός «δευτερογενούς προφορικότητας» (secondary orality), η αισθητική των «media» ως «αισθητική εμπειρία» (aesthetic experience) και η κουλτούρα ως αναδυόμενη «κοσμοθεώρηση» (world view).
Διδακτικά, θα καταβληθεί προσπάθεια ώστε οι παραπάνω ιδέες να μην παραμείνουν «αδρανείς». Προσπάθεια, δηλαδή, καλλιέργειας, εντός του μαθήματος, της Τέχνης του να χρησιμοποιείς τη γνώση.
William H. Sewell, Jr. (1992). A Theory of Structure: Duality, Agency, and Transformation. The American Journal of Sociology, 98(1), 1-29, URL: http://www.jstor.org/stable/2781191
