Για να επιτευχθεί η συνεκτικότητα των επιθηλιακών κυττάρων ούτως ώστε αυτά να επικοινωνούν και να λειτουργούν ουσιαστικά ως "μονάδα", πρέπει να είναι στενά προσκολλημένα μεταξύ τους αλλά και με την εξωκυττάρια θεμέλια ουσία. Η προσκόλληση αυτή επιτυγχάνεται με δύο κύριους τρόπους:

• Με μεμβρανικές πρωτεΐνες που δρουν ως εξειδικευμένα μόρια προσκόλλησης.
• Με μεμβρανικές και κυτταροσκελετικές εξειδικευμένες δομές που καλούνται κυτταρικές συνάψεις.

Υπάρχουν τρία είδη συνάψεων: οι αποφρακτικές (occluding junctions), οι οποίες με την σύνδεση των κυττάρων δημιουργούν έναν αδιαπέραστο φραγμό. Οι συνάψεις πρόσδεσης (anchoring junctions) που εκτός από τη σύνδεση προσφέρουν μηχανική ισχύ και τέλος οι συνάψεις επικοινωνίας ή χασματικές (communicating ή gap junctions) οι οποίες διευκολύνουν τη διακίνηση μορίων μεταξύ των κυττάρων. Οι συνάψεις πρόσδεσης και επικοινωνίας δεν χαρακτηρίζουν αποκλειστικά τον επιθηλιακό ιστό.

Αποφρακτικές συνάψεις

Συνάψεις πρόσδεσης ή αγκυροβολίας

Συνάψεις επικοινωνίας ή χασματικές

Συναπτικό σύμπλεγμα (junctional complex)