1. Franco Alessio, Ιστορία της Νεότερης Φιλοσοφίας, Αθήνα, Εκδοτικός οίκος Τραυλός, 2012:

Μέρος Τρίτο: κεφ. 11-13, ιδίως ό,τι αφορά τους Φράνσις Μπέικον, Χομπς, Ντεκάρτ, Πασκάλ και Σπινόζα.

Μέρος Τέταρτο: κεφ. 14-16, ιδίως ό,τι αφορά τον Διαφωτισμό, με έμφαση στον Λοκ και στη γαλλική και τη σκωτική διανόηση. Από τον γαλλικό Διαφωτισμό η προσοχή εστιάστηκε στο συλλογικό εγχείρημα της Εγκυκλοπαίδειας και στους εξής φιλοσόφους: Μοντεσκιέ, Ντιντερό, Βολταίρο και Ρουσσώ.

2. Κείμενα ορισμένων από τους προαναφερθέντες φιλοσόφους αποσπάσματα των οποίων μελετήσαμε σε έγκυρες μεταφράσεις:

Descartes, Λόγος περί της μεθόδου

Spinoza, Ηθική

Pascal, Στοχασμοί

Rousseau, Πραγματεία για την καταγωγή της ανισότητας και Εξομολογήσεις.

3. Άλλη (βοηθητική) δευτερεύουσα βιβλιογραφία για τη νεότερη ευρωπαϊκή φιλοσοφία:

Jacqueline Russ, Η περιπέτεια της ευρωπαϊκής σκέψης. Μια ιστορία των ιδεών της Δύσης, επιμέλεια-μετάφραση Κυριάκος Κατσιμάνης, Αθήνα, Εκδόσεις Παραφερνάλια-Τυπωθήτω, 2005, τρίτο μέρος, κεφ. 2-3.

Φρανσουά Σατελέ (επιμ.), Η φιλοσοφία, μτφρ. Κωστής Παπαγιώργης, Αθήνα, Εκδόσεις Γνώση, 2006, τόμ. Α.: Από τον Πλάτωνα ως τον Θωμά Ακινάτη - Από τον Γαλιλαίο ως τον Ζ. Ζ. Ρουσσώ, σ. 441-520 (Descartes και Spinoza) και σ. 613-726 (Η γαλλική φιλοσοφία του δέκατου όγδοου αιώνα και Jean-Jacques Rousseau).

4. Το έντυπο υλικό που έχει διανεμηθεί.

5. Οι προσωπικές σημειώσεις από τις παραδόσεις των μαθημάτων.