Φωτογραφικό υλικό

Μεσέγχυμα

Εμβρυικό μεσέγχυμα. Το μεσέγχυμα είναι εμβρυικός ιστός και μπορεί να αναπτυχθεί από οποιοδήποτε από τα 3 βλαστικά δέρματα. Χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη ατρακτοειδών κυττάρων με μεγάλους πυρήνες (Π), τα οποία εξελίσσονται, κατά την εμβρυική ζωή, σε μία μεγάλη ποικιλία κυτταρικών τύπων, που ανήκουν στην οικογένεια των στηρικτικών κυττάρων

Αρχέγονο μεσέγχυμα (Χρώση Α-Η Χ 400).

Χαλαρός συνδετικός ιστός

Τομή χαλαρού συνδετικού ιστού. Πολλοί πυρήνες ινοβλαστών είναι διασκορπισμένοι μεταξύ κολλαγόνων ινών τοποθετημένων με τυχαία διάταξη. Μικρά αιμοφόρα αγγεία επισημαίνονται με βέλη. Χρώση Α&Η. Μεσαία μεγέθυνση.

Πυκνός συνδετικός ιστός

Τομή ανώριμου πυκνού ακανόνιστου κολλαγονώδη ιστού. Αυτή η εικόνα δείχνει πολυάριθμες ινοβλάστες (βέλος) με πολλές λεπτές κυτταροπλασματικές προσεκβολές (κεφαλές βελών). Επειδή αυτά τα κύτταρα πιέζονται από τις κολλαγόνες ίνες, η εμφάνιση του κυτταροπλάσματος τους εξαρτάται από τον προσανατολισμό της τομής. Όταν η τομή είναι παράλληλη προς την κυτταρική επιφάνεια, τότε είναι ορατά τμήματα του κυτταροπλάσματος. Χρώση παραρροζανιλίνης-κυανό της τολουϊδίνης, ΠΤ. Μεσαία μεγέθυνση.

Πυκνός ακανόνιστος συνδετικός ιστός που περιέχει πολλές δεσμίδες κολλαγόνων ινών προσανατολισμένων με τυχαία διάταξη. Χρώση Α&Η. Μεσαία μεγέθυνση.

Επιμήκης τομή πυκνού κανονικού συνδετικού ιστού (τένοντας). Δεσμίδες κολλαγόνων ινών καταλαμβάνουν τους ενδιάμεσους χώρους μεταξύ των επιμηκυσμένων ινοβλαστών. Χρώση Α&Η. Μεσαία μεγέθυνση.

Επιμήκης τομή πυκνού κανονικού συνδετικού ιστού από τένοντα. Α: Παχιές δεσμίδες παράλληλων κολλαγόνων ινών καταλαμβάνουν τα μεσοκυττάρια διαστήματα μεταξύ των ινοβλαστών. Μικρή μεγέθυνση. Β: Μεγαλύτερη μεγέθυνση ενός τένοντα από νεαρό ζώο. Παρατηρείστε τις ενεργές ινοβλάστες με ευδιάκριτη συσκευή Golgi και πυκνοχρωματικό κυτταρόπλασμα πλούσιο σε RNA . Χρώση παραρροζανιλίνης-κυανό της τολουϊδίνης. ΠΤ.

Τένοντες και σύνδεσμοι

Επιμήκης τομή πυκνού κανονικού συνδετικού ιστού (τένοντας). Δεσμίδες κολλαγόνων ινών καταλαμβάνουν τους ενδιάμεσους χώρους μεταξύ των επιμηκυσμένων ινοβλαστών. Χρώση Α&Η. Μεσαία μεγέθυνση.

Επιμήκης τομή πυκνού κανονικού συνδετικού ιστού από τένοντα. Α: Παχιές δεσμίδες παράλληλων κολλαγόνων ινών καταλαμβάνουν τα μεσοκυττάρια διαστήματα μεταξύ των ινοβλαστών. Μικρή μεγέθυνση. Β: Μεγαλύτερη μεγέθυνση ενός τένοντα από νεαρό ζώο. Παρατηρείστε τις ενεργές ινοβλάστες με ευδιάκριτη συσκευή Golgi και πυκνοχρωματικό κυτταρόπλασμα πλούσιο σε RNA . Χρώση παραρροζανιλίνης-κυανό της τολουϊδίνης. ΠΤ.

Τένοντας (Χρώση Α-Η (Α) Χ 128 (Β) Χ 128).

Βλεννώδης συνδετικός ιστός

Βλεννώδης ιστός εμβρύου που δείχνει ινοβλάστες σκηνώμενες μέσα σε μια πολύ χαλαρή εξωκυττάρια ουσία, που αποτελείται κυρίως από μόρια της θεμέλιας ουσίας. Χρώση Α&Η. Μεσαία μεγέθυνση.

Δικτυωτός συνδετικός ιστός

Δικτυωτός συνδετικός ιστός που δείχνει μόνο τα ακίνητα κύτταρα και τις ίνες (ελεύθερα κύτταρα δεν απαικονίζονται). Οι δικτυωτές ίνες περιβάλλονται από το κυτταρόπλασμα των δικτυωτών κυττάρων. Ωστόσο, οι ίνες είναι εξωκυττάριες και χωρίζονται από το κυτταρόπλασμα με την κυτταρική μεμβράνη. Μέσα στα κολποειδή διαστήματα, τα κύτταρα και το υγρό των ιστών του οργάνου κινούνται ελεύθερα.

Δικτυωτές ίνες. (Μέθοδος εμποτισμού με άργυρο/Αιματοξυλίνη Χ 800).

Λιπώδης ιστός

Φωτογραφία μονόχωρου λιπώδους ιστού νεαρού θηλαστικού ζώου. Τα βέλη δείχνουν πυρήνες λιποκυττάρων συμπιεσμένους κοντά στην κυτταρική μεμβράνη. Σημειώστε ότι αν και τα περισσότερα κύτταρα είναι μονόχωρα, υπάρχουν αρκετά κύτταρα (αστερίσκοι) με μικρά λιποσταγονίδια στο κυτταρόπλασμα τους, μια ένδειξη ότι η διαφοροποίηση τους δεν είναι ακόμα πλήρης. Χρώση παραρροζανιλίνης-κυανό της τολουϊδίνης. Μεσαία μεγέθυνση.

Λευκό λίπος (μονόχωρος λιπώδης ιστός). (Α) Τρίχρωμη χρώση Masson Χ 480. (Β) ΗΜ Χ 6000.

Φαιό λίπος (πολύχωρος λιπώδης ιστός). (Α) Χρώση Α-Η Χ 100. (Β) Χρώση Α-Η Χ 200. (Γ) Χρώση Α-Η Χ 320. (Δ) Κουνέλι ΗΜ Χ 4070.

Ινοβλάστη

Τομή δέρματος αρουραίου. Ένα στρώμα συνδετικού ιστού (δερμίδα, χόριο) δείχνει αρκετές ινοβλάστες (Ι), οι οποίες είναι επιμήκη κύτταρα. Χρώση Α&Η. Μεσαία μεγέθυνση.

Οι ινοβλάστες σε φάση ηρεμίας είναι επιμήκη κύτταρα με λεπτές κυτταροπλασματικές αποφυάδες και συμπυκνωμένη χρωματίνη. Χρώση παραρροζανιλίνης-κυανό της τολουϊδίνης. Μεσαία μεγέθυνση.

Ενεργή ινοβλάστη (αριστερά) και ινοβλάστη σε φάση ηρεμίας (δεξιά). Παρουσιάζονται τα εξωτερικά μορφολογικά χαρακτηριστικά και η υπερμικροσκοπική δομή κάθε κυττάρου. Οι ενεργές ινοβλάστες που παρουσιάζουν έντονη πρωτεϊνοσύνθεση είναι πλουσιότερες σε μιτοχόνδρια, σταγονίδια λιπιδίων, συσκευή Golgi και αδρό ενδοπλασματικό δίκτυο, σε σύγκριση με τις ινοβλάστες που βρίσκονται σε φάση ηρεμίας (συχνά ονομάζονται ινοκύτταρα).

Ινοβλάστες (ΗΜ Χ 2000).

Ινοκύτταρο

Οι ινοβλάστες σε φάση ηρεμίας είναι επιμήκη κύτταρα με λεπτές κυτταροπλασματικές αποφυάδες και συμπυκνωμένη χρωματίνη. Χρώση παραρροζανιλίνης-κυανό της τολουϊδίνης. Μεσαία μεγέθυνση.

Ενεργή ινοβλάστη (αριστερά) και ινοβλάστη σε φάση ηρεμίας (δεξιά). Παρουσιάζονται τα εξωτερικά μορφολογικά χαρακτηριστικά και η υπερμικροσκοπική δομή κάθε κυττάρου. Οι ενεργές ινοβλάστες που παρουσιάζουν έντονη πρωτεϊνοσύνθεση είναι πλουσιότερες σε μιτοχόνδρια, σταγονίδια λιπιδίων, συσκευή Golgi και αδρό ενδοπλασματικό δίκτυο, σε σύγκριση με τις ινοβλάστες που βρίσκονται σε φάση ηρεμίας (συχνά ονομάζονται ινοκύτταρα).

Ώριμες ινοβλάστες (Χρώση Α-Η Χ 320).

Ενεργοποιημένες ινοβλάστες

Φωτογραφία ηλεκτρονικού μικροσκοπίου ενός επιθηλιακού κυττάρου του λεπτού εντέρου μετά από καταψυκτική θραύση. Στο άνω μέρος, οι μικρολάχνες έχουν θραυσθεί εγκάρσια. Στο κάτω μέρος, το επίπεδο θραύσης διαπερνά το κυτταρόπλασμα του εντερικού επιθηλιακού κυττάρου. Οι αύλακες, οι οποίες στην πραγματικότητα βρίσκονται μέσα στη λιπιδική (μέση) στιβάδα κάθε κυτταρικής μεμβράνης, αποκαλύπτουν ότι οι μεμβράνες παρακείμενων κυττάρων έχουν υποστεί σύντηξη στην αποφρακτική ζώνη, Χ 100.000. (Ευγενής παραχώρηση από τον P . Pinto da Silva ).

Μυοϊνοβλάστες

Ενεργές ινοβλάστες: επούλωση τραύματος (Χρώση Α-Η Χ 400).

Δικτυωτά κύτταρα

Μακροφάγα

Τομή παγκρέατος σε αρουραίο στον οποίο έχει ενεθεί η έμβια χρωστική κυανό του τρυπανίου. Σημειώστε ότι 3 μακροφάγα (βέλη) έχουν καταβροχθίσει και συγκεντρώσει τη χρωστική με τη μορφή κοκκίων. Χρώση Α&Η. Μικρή μεγέθυνση.

Φωτογραφία ηλεκτρονικού μικροσκοπίου μακροφάγου. Σημειώστε τα δευτερογενή λυσοσώματα (Λ), τον πυρήνα (Π) και το πυρήνιο (Που). Τα βέλη δείχνουν φαγοκυτταρικά κενοτόπια.

Φωτογραφία ηλεκτρονικού μικροσκοπίου αρκετών μακροφάγων και 2 ηωσινόφιλων σε μια περιοχή γειτονικά ενός όγκου. Αυτή η εικόνα δείχνει τη συμμετοχή των μακροφάγων στην αντίδραση του ιστού εναντίον της εισβολής του όγκου.

Τομή δέρματος αρουραίου που δείχνει πολυπύρηνα γιγαντοκύτταρα που περιβάλλονται από μακροφάγα. Χρώση Α&Η.

Φωτογραφία μυελικού κόλπου λεμφαδένα. Τα κύρια κύτταρα είναι μακροφάγα, δικτυωτά κύτταρα και λεμφοκύτταρα. Χρώση παραρροζανιλίνης-κυανό της τολουϊδίνης. Μεγάλη μεγέθυνση.

Μακροφάγο (ΗΜ Χ 11600).

Σιτευτικά

Φωτογραφία ηλεκτρονικού μικροσκοπίου σιτευτικού κυττάρου του ανθρώπου. Τα κοκκία (Κ) περιέχουν ηπαρίνη και ισταμίνη. Σημειώστε τις χαρακτηριστικές δομές σαν «σπείραμα» μέσα στα κοκκία. Μ, μιτοχόνδριο, Κ, ινίδια κολλαγόνου, Ε, ελαστίνη, Π, πυρήνας. Ένθετο: Μεγαλύτερη μεγέθυνση ενός κοκκίου του σιτευτικού κυττάρου, Χ44,600 (Με την ευγενή άδεια του MC Williams ).

Έκκριση του σιτευτικού κυττάρου. 1: Μόρια lgE συνδέονται με τους υποδοχείς επιφάνειας. 2: Μετά από μια δεύτερη έκθεση στο αντιγόνο (πχ. Δηλητήριο μέλισσας) τα μόρια lgE που είναι συνδεδεμένα με τους υποδοχείς επιφάνειας διασυνδέονται διαμέσου του αντιγόνου. Αυτό ενεργοποιεί την αδενυλική κυκλάση, με αποτέλεσμα τη φωσφορυλίωση ορισμένων πρωτεϊνών. 3: Συγχρόνως, ιόντα Ca ++ εισέρχονται στο κύτταρα. 4: Αυτά τα γεγονότα οδηγούν στην ενδοκυτταρική σύντηξη των ειδικών κοκκίων και στην εξωκυττάρωση του περιεχομένου τους (αποκοκκίωση). 5: Επιπλέον, φωσφολιπάσες δρουν πάνω στα μεμβρανικά φωσφολιπίδια για την παραγωγή λευκοτριενιών. Η διαδικασία της απελευθέρωσης των συστατικών των κοκκίων δεν προκαλεί βλάβη στο κύτταρο, το οποίο παραμένει βιώσιμο και συνθέτει νέα κοκκία. ECF-A, Ηωσινόφιλος χημειοτακτικός παράγοντας της αναφυλαξίας.

Σιτευτικά κύτταρα (Α) Λεπτή τομή, κυανό της ταλουινδίνης Χ 1200. (Β) ΗΜ Χ 12000.

Πλασματοκύτταρα

Τμήμα μιας χρονίως φλεγμαίνουσας εντερικής λάχνης. Τα πλασματοκύτταρα χαρακτηρίζονται από το μέγεθός τους και το άφθονο βασεόφιλο κυτταρόπλασμα (αδρό ενδοπλασματικό δίκτυο). Τα πλασματοκύτταρα είναι υπεύθυνα για τη σύνθεση των αντισωμάτων. Μια μεγάλη συσκευή Golgi (βέλος) αποτελεί τη θέση όπου λαμβάνει χώρα η τελική γλυκοζυλίωση των αντισωμάτων (γλυκοπρωτείνες). Τα πλασματοκύτταρα παράγουν αντισώματα που έχουν μεγάλη σημασία για τις ανοσολογικές αντιδράσεις. Χρώση παραρροζανιλίνης-κυανό της τολουϊδίνης. Μεσαία μεγέθυνση.

Σχηματική παράσταση της υπερμικροσκοπικής δομής του πλασματοκυττάρου. Το κύτταρο περιέχει ένα καλά αναπτυγμένο αδρό ενδοπλασματικό δίκτυο με διευρυμένες δεξαμενές που περιέχουν ανοσοσφαιρίνες (αντισώματα). Στα πλασματοκύτταρα οι εκκρινόμενες πρωτεΐνες δεν συσσωρεύονται μέσα σε εκκριτικά κοκκία. Που, πυρήνιο (Ανασχεδίαση και αναπαραγωγή μετά από άδεια από τον Ham AW , Histology , 6 the Lippincott , 1969).

Φωτογραφία ηλεκτρονικού μικροσκοπίου πλασματοκυττάρου που δείχνει την αφθονία του αδρού ενδοπλασματικού δικτύου. (Α-ΕΔ). Σημειώστε ότι πολλές δεξαμενές είναι διευρυμένες. Τέσσερις διαφορετικές απόψεις της συσκευής Golgi ( G ) παρατηρούνται κοντά στον πυρήνα (Π).Μ, μιτοχόνδρια). (Με την ευγενή άδεια από τον P. Abrahamsohn).

Πλασματοκύτταρο (ΗΜ Χ 10.000).

Λιποκύτταρα

Μονόχωρος λιπώδης ιστός. Τα κύτταρα (λιποκύτταρα) του μονοχώρου (λευκού) λιπώδη ιστού έχουν πολυεδρικό σχήμα και μέγεθος 50-150 μ m . Σε παρασκευάσματα χρωματισμένα με Α & Η όπως στην εικόνα εμφανίζονται σαν λεπτά ινώδη κυτταροπλασματικά δεμάτια, που περιβάλλουν ένα άδειο κενοτόπιο (λόγω του ότι η σκήνωση σε παραφίνη προϋποθέτει την εμβάπτιση του ιστού σε ουσίες που διαλύουν τα λιπίδια και απομακρύνουν το λίπος). Η προσεκτική παρατήρηση αποκαλύπτει την ύπαρξη δυσδιάκριτων επίπεδων πυρήνων στη μια πλευρά του κυττάρου (Π). Άφθονα λεπτά διακλαδισμένα τριχοειδικά αγγεία (Τριχ.) μεταφέρουν τους μεταβολίτες προς και από τα κύτταρα.

Πολύχωρος λιπώδης ιστός. Ο πολύχωρος λιπώδης ιστός ονομάζεται έτσι γιατί τα κύτταρά του περιέχουν πολλά σταγονίδια λίπους. Αναπτύσσεται σχηματίζοντας ομάδες στρογγυλών ηωσινοφιλικών κυττάρων που διαφοροποιούνται από το εμβρυικό μεσέγχυμα, ενώ έχει περιορισμένη κατανομή. Βρίσκεται συγκεντρωμένος στο στηρικτικό ιστό, στον τράχηλο, στους ώμους, στη ράχη, στις περινεφρικές και στις παραορτικές περιοχές. Όπως φαίνεται σε αυτή τη μικροφωτογραφία, είναι δυνατό να αναγνωρισθούν δύο πληθυσμοί κυττάρων: κύτταρα πλούσια σε λιπίδια (Λ), με κεντρικό πυρήνα και πολλά μικρά αχρωμάτιστα κενοτόπια και κύτταρα πολυεδρικά σε σχήμα (Π) με κοκκιώδες, ροδόχροο κυτταρόπλασμα, κεντρικό πυρήνα και λίγα μόνο κενοτόπια λίπους. Η πλούσια τριχοειδική αγγείωση μαζί με τα λεπτά ινοκολλαγονώδη διαφραγμάτια διαχωρίζουν τον ιστό σε μικρά λόβια.

Μίγμα μονόχωρου και πολύχωρου λιπώδους ιστού. Ο λιπώδης ιστός – ειδικά στον υποδόριο ιστό της ράχης και των ώμων – περιέχει ένα μίγμα μονόχωρου (Μ) και πολύχωρου (Π) λιπώδους ιστού.

Λευκό λίπος (μονόχωρος λιπώδης ιστός). (Α) Τρίχρωμη χρώση Masson Χ 480. (Β) ΗΜ Χ 6000.

Φαιό λίπος (πολύχωρος λιπώδης ιστός). (Α) Χρώση Α-Η Χ 100. (Β) Χρώση Α-Η Χ 200. (Γ) Χρώση Α-Η Χ 320. (Δ) Κουνέλι ΗΜ Χ 4070.

Ίνες Κολλαγόνου

Φωτογραφία ηλεκτρονικού μικροσκοπίου ινιδίων κολλαγόνου ανθρώπου σε εγκάρσιες και επιμήκεις τομές. Κάθε ινίδιο αποτελείται από κανονικά εναλλασσόμενες σκοτεινές και φωτεινές ζώνες, που υποδιαιρούνται περαιτέρω με εγκάρσιες γραμμώσεις. Η θεμέλια ουσία περιβάλει τελείως τα ινίδια. Χ100.000.

Πυκνός, ακανόνιστος συνδετικός ιστός από χόριο δέρματος ανθρώπου, που περιέχει παχιές δεσμίδες κολλαγόνων ινών, πυρήνες ινοβλαστών (βέλη), και λίγα μικρά αιμοφόρα αγγεία (αα). Χρώση Α&Η. Μεσαία μεγέθυνση.

Α: Το σύνολο του μεσεντέριου νεαρού αρουραίου απλωμένο σε αντικειμενοφόρα πλάκα. Το παρασκεύασμα αυτό δείχνει ερυθρές τις μη αναστομούμενες δεσμίδες κολλαγόνων ινών χρωματισμένων με πικρικό του Sirius ενώ οι ελαστικές ίνες εμφανίζονται σαν λεπτές, σκοτεινές αναστομούμενες ίνες που χρωματίζονται με ορσεΐνη. Οι κολλαγόνες και οι ελαστικές ίνες εξασφαλίζουν στο μεσεντέριο σταθερότητα δομής και ελαστικότητα αντίστοιχα. Μεσαία μεγέθυνση. Β: Το ίδιο παρασκεύασμα εξεταζόμενο με πολωτικό μικροσκόπιο. Παρατηρούνται κολλαγόνες ίνες διαφόρου πάχους. Στις υπερκείμενες περιοχές οι δεσμίδες του κολλαγόνου είναι πυκνοχρωματικές. Μεσαία μεγέθυνση.

Συνήθεις μορφές του στηρικτικού ιστού (Α) Χρώση Α-Η Χ 320 (Β) Τρίχρωμη χρώση Masson X 320 (Γ) Χρώση Azan X 320 (Δ) Χρώση Α-Η Χ 100 (Ε) Χρώση Α-Η Χ 320.

Ιντεγκρίνες. Οι ιντεγκρίνες αποτελούν μία ομάδα μορίων προσκόλλησης των κυττάρων, από τις οποίες έχουν χαρακτηρισθεί λειτουργικά 16. Αποτελούνται από δύο πρωτεϊνικές υπομονάδες. Ο υποδοχέας της ινονεκτίνης-που απεικονίζεται στο σχηματικό διάγραμμα-αποτελεί την πιο γνωστή πρωτεΐνη της οικογένειας των ιντεγκρινών. Περιέχει ένα κυτταροπλασματικό τμήμα, που ενώνεται με την ακτίνη (διαμέσου της ταλίνης και μιας πρόσφατα περιγραφόμενης πρωτεΐνης, που ονομάζεται φιμπουλίνη- fibulin ), ένα διαμεμβρανικό τμήμα και εξωκυττάρια θεμέλια ουσία που ενώνονται με την ινονεκτίνη. Έτσι, το μόριο αυτό συνδέει το ενδοκυττάριο δίκτυο της ακτίνης με την εξωκυττάρια θεμέλια ουσία στις θέσεις εστιακής επαφής. Στην οικογένεια των ιντεγκρινών ανήκει και ο υποδοχέας της λαμινίνης. Επιπρόσθετα, οι ιντεγκρίνες ενώνονται και με άλλες πρωτεΐνες της κυτταρικής επιφάνειας, λειτουργώντας έτσι σαν μεσοκυττάρια προσκολλητικά μόρια. Επίσης μερικές ιντεγκρίνες ενώνονται με στοιχεία της εξωκυττάριας θεμέλιας ουσίας και διευκολύνουν την προσκόλληση των κυττάρων σε αυτήν. Τις κύριες εξωκυττάριες συνδέσεις επιτελούν η ινονεκτίνη, η λαμινίνη, τα κολλαγόνα, η τενασκίνη και η θρομβοσπονδίνη.

Δικτυωτές ίνες

Τομή φλοιού επινεφριδίου χρωματισμένου με άργυρο ώστε να φανούν οι δικτυωτές ίνες. Αυτή είναι μια τομή μεγάλου πάχους, που έγινε για να καταδείξει το δικτυωτό υπόστρωμα που σχηματίζεται από αυτές τις ίνες οι οποίες αποτελούνται από κολλαγόνο τύπου ΙΙΙ. Οι πυρήνες είναι μαύροι, και το κυτταρόπλασμα παραμένει αχρωμάτιστο. Μεσαία μεγέθυνση.

Συνήθεις μορφές του στηρικτικού ιστού (Α) Χρώση Α-Η Χ 320 (Β) Τρίχρωμη χρώση Masson X 320 (Γ) Χρώση Azan X 320 (Δ) Χρώση Α-Η Χ 100 (Ε) Χρώση Α-Η Χ 320.

Δικτυωτές ίνες. (Μέθοδος εμποτισμού με άργυρο/Αιματοξυλίνη Χ 800).

Ελαστικές ίνες

Α: Το σύνολο του μεσεντέριου νεαρού αρουραίου απλωμένο σε αντικειμενοφόρα πλάκα. Το παρασκεύασμα αυτό δείχνει ερυθρές τις μη αναστομούμενες δεσμίδες κολλαγόνων ινών χρωματισμένων με πικρικό του Sirius ενώ οι ελαστικές ίνες εμφανίζονται σαν λεπτές, σκοτεινές αναστομούμενες ίνες που χρωματίζονται με ορσεΐνη. Οι κολλαγόνες και οι ελαστικές ίνες εξασφαλίζουν στο μεσεντέριο σταθερότητα δομής και ελαστικότητα αντίστοιχα. Μεσαία μεγέθυνση. Β: Το ίδιο παρασκεύασμα εξεταζόμενο με πολωτικό μικροσκόπιο. Παρατηρούνται κολλαγόνες ίνες διαφόρου πάχους. Στις υπερκείμενες περιοχές οι δεσμίδες του κολλαγόνου είναι πυκνοχρωματικές. Μεσαία μεγέθυνση.

Χόριο του δέρματος, επιλεκτικά χρωματισμένο για ελαστικές ίνες. Οι πυκνοχρωματικές ελαστικές ίνες είναι διάσπαρτες μεταξύ των πιο αραιοχρωματικών ερυθρών κολλαγόνων ινών. Οι ελαστικές ίνες είναι υπεύθυνες για την ελαστικότητα του δέρματος. Μεσαία μεγέθυνση.

Τα μόρια ελαστίνης συνδέονται με ομοιοπολικούς δεσμούς για να σχηματίσουν ένα εκτεταμένο δίκτυο με εγκάρσιους δεσμούς. Επειδή κάθε μόριο ελαστίνης μέσα στο δίκτυο μπορεί να εκπτύσσεται και να επανασυσπειρώνεται με τυχαία διάταξη, όπως ένα σπείραμα, το συνολικό δίκτυο μπορεί να εκτείνεται και να συστρέφεται όπως μια ελαστική ταινία. ( Αναπαραγωγή μετά από άδεια από τους Albert B et al . Molecular Biology of the Cell Garland, 1983).

(Α) Παρασκεύασμα με επίστρωση: Ελαστίνη/Χρώση Α-Η Χ 320. (Β) Μέθοδος van Giesson για ελαστικές ίνες Χ 100. (Γ) Χρώση Α-Η Χ 400.

Φιμπρονεκτίνη (Ινονεκτίνη)-Λαμινίνη

Εγκάρσια τομή γλώσσας. Η ανοσοϊστοχημικη χρώση δείχνει την κατανομή της λαμινίνης στις βασικές μεμβράνες της επιθηλιακής στιβάδας των τριχοειδών, των νευρικών ινών και των γραμμωτών μυϊκών ινών. Μεσαία μεγέθυνση.

Ιντεγκρίνες

Φωτογραφία μικροσκοπίου φθορισμού της ιντεγκρίνης α2 στο ενδομήτριο ποντικιού. Η ιντεγκρίνη α2 (πράσινη) παρατηρείται στο κυτταρόπλασμα των κυττάρων των αδένων του ενδομητρίου. Οι πυρήνες (ερυθροί) χρωματίστηκαν με φθορίζον ιωδιούχο προπίδιο. Μεσαία μεγέθυνση. (Ευγενής παραχώρηση από τους F. Costa and P. Abrahamsohn).

Ιντεγκρίνες. Οι ιντεγκρίνες αποτελούν μία ομάδα μορίων προσκόλλησης των κυττάρων, από τις οποίες έχουν χαρακτηρισθεί λειτουργικά 16. Αποτελούνται από δύο πρωτεϊνικές υπομονάδες. Ο υποδοχέας της ινονεκτίνης-που απεικονίζεται στο σχηματικό διάγραμμα-αποτελεί την πιο γνωστή πρωτεΐνη της οικογένειας των ιντεγκρινών. Περιέχει ένα κυτταροπλασματικό τμήμα, που ενώνεται με την ακτίνη (διαμέσου της ταλίνης και μιας πρόσφατα περιγραφόμενης πρωτεΐνης, που ονομάζεται φιμπουλίνη- fibulin ), ένα διαμεμβρανικό τμήμα και εξωκυττάρια θεμέλια ουσία που ενώνονται με την ινονεκτίνη. Έτσι, το μόριο αυτό συνδέει το ενδοκυττάριο δίκτυο της ακτίνης με την εξωκυττάρια θεμέλια ουσία στις θέσεις εστιακής επαφής. Στην οικογένεια των ιντεγκρινών ανήκει και ο υποδοχέας της λαμινίνης. Επιπρόσθετα, οι ιντεγκρίνες ενώνονται και με άλλες πρωτεΐνες της κυτταρικής επιφάνειας, λειτουργώντας έτσι σαν μεσοκυττάρια προσκολλητικά μόρια. Επίσης μερικές ιντεγκρίνες ενώνονται με στοιχεία της εξωκυττάριας θεμέλιας ουσίας και διευκολύνουν την προσκόλληση των κυττάρων σε αυτήν. Τις κύριες εξωκυττάριες συνδέσεις επιτελούν η ινονεκτίνη, η λαμινίνη, τα κολλαγόνα, η τενασκίνη και η θρομβοσπονδίνη.