Η συστολή της λείας μυϊκής ίνας επιτυγχάνεται με την ολίσθηση των λεπτών νηματίων ακτίνης επί των παχέων νηματίων μυοσίνης. Τα λεπτά νημάτια , σε αντίθεση με το γραμμωτό μυ, αποτελούνται μόνο από ακτίνη και τροπομυοσίνη. Τα παχιά νημάτια αποτελούνται από μόρια-κεφαλές μυοσίνης, που καταλαμβάνουν όλο το μήκος του νηματίου. Έτσι είναι δυνατό να υπάρξει μεγαλύτερο ποσοστό επικάλυψης μεταξύ λεπτών και παχέων νηματίων σε σχέση με το σκελετικό μυ, γεγονός που συντελεί και σε μεγαλύτερο βαθμό συστολής. Τα νημάτια ακτίνης και μυοσίνης διατάσσονται σε δεσμίδες, οι οποίες διασταυρώνονται λοξά διαμέσου του κυττάρου σχηματίζοντας ένα δικτυωτό πλέγμα, με αποτέλεσμα την απουσία εγκάρσιων γραμμώσεων στα λεία μυϊκά κύτταρα.
Μετά τη διασταύρωση τους τα νημάτια ακτίνης προσφύονται σε στηρικτικές θέσεις, τα πυκνά σωμάτια ή εστιακές πυκνότητες ( εικ28 ) (λόγω της υψηλής ηλεκτρονιακής τους πυκνότητας στο ηλεκτρονικό μικροσκόπιο). Ουσιαστικά αποτελούν τις αντίστοιχες δομές της γραμμής Ζ των σαρκομερίων των γραμμωτών και καρδιακών μυϊκών κυττάρων. Έχουν σχήμα ωοειδούς δίσκου και αποτελούνται κυρίως από τις πρωτείνες α-ακτίνη , βινκουλίνη και ταλίνη .
Η σύνδεση των λεπτών νηματίων με την κυτταρική μεμβράνη γίνεται μέσω εξειδικευμένων υποσαρκειλημματικών δομών, που είναι γνωστές ως πλάκες πρόσδεσης ή πυκνά σωμάτια ενωμένα με τη μεμβράνη (λόγω της υψηλής ηλεκτρονιακής τους πυκνότητας στο ηλεκτρονικό μικροσκόπιο). Βρίσκονται στην έσω επιφάνεια της μεμβράνης και έχουν σχήμα ωοειδούς δίσκου.
Στα πυκνά σωμάτια προσδένονται επίσης άφθονα ενδιάμεσα νημάτια δεσμίνης , ενώ στους μυς των αγγείων επιπρόσθετα βρίσκεται και η βιμεντίνη . Μέσω της σύνδεσής τους με τα πυκνά σωμάτια μεταδίδεται η συστολή και στα παρακείμενα λεία μυϊκά κύτταρα.
