Mικροκοιλάνσεις

Οι μικροκοιλάνσεις είναι εγκολπώσεις που στερεώνονται με την πρωτεΐνη καβεολίνη (caveolin). Οι μικροκοιλάνσεις έχουν τρεις σημαντικούς κυτταρικούς ρόλους:

• Χρησιμοποιούνται για να μεταφέρουν υλικό το οποίο λαμβάνουν από τη μια μεριά του εξωκυπάριου χώρου και αφού διασχίσουν όλο το πάχος του κυττάρου το απελευθερώνουν στην άλλη μεριά, επιτρέποντας έτσι στο συγκεκριμένο υλικό να περάσει ένα κυτταρικό φραγμό. Αυτός ο μηχανισμός ονομάζεται διακυττάρωση (transcytosίs). Αυτό συμβαίνει σε κύτταρα όπως τα αποπλατυσμένα κύτταρα που επενδύουν τα αιμοφόρα αγγεία (ενδοθηλιακά κύτταρα).
• Η επιφάνεια των μικροκοιλάνσεων μπορεί να φέρει πρωτεϊνικούς υποδοχείς που δεσμεύουν μόρια του εξωκυττάριου χώρου και μετά από συμπύκνωση τα μεταφέρουν μέσα στο κύτταρο με ένα μηχανισμό που ονομάζεται ποτοκυττάρωση. Ο όρος πινοκυττάρωση ή ποτοκυττάρωση χρησιμοποιείται όταν τα κύτταρα δεσμεύουν υγρό μέσα στα ενδοσώματα, η διάμετρος των οποίων είναι περίπου 50 nm , ενώ ο όρος φαγοκυττάρωση όταν το υλικό που προσλαμβάνεται για τροφή είναι μεγάλα σωματίδια και τα ενδοσώματα έχουν μεγαλύτερη διάμετρο από 250 nm .
• Πιστεύεται ότι παίζουν ρόλο στην ενδοκυτταρική μετάδοση μηνυμάτων. Η κυτταρική μεμβράνη που σχετίζεται με τις μικροκοιλάνσεις εμπλουτίζεται με πολλές από τις επιφανειακές κυτταρικές πρωτεΐνες που λειτουργούν ως υποδοχείς. Θεωρείται ότι οι μικροκοιλάνσεις επιτρέπουν σε εξωκυττάρια γεγονότα να ενεργοποιήσουν ενδοκυττάρια συστήματα μεταφοράς δεύτερου μηνύματος. (εικ 6)