Οι μικρολάχνες είναι λεπτές δακτυλιοειδείς προσεκβολές της προσαύλιας κυτταρικής μεμβράνης επιθηλίων που εξειδικεύονται στην απορρόφηση όπως π.χ. τα κύτταρα του λεπτού εντέρου ή τα κύτταρα του εγγύς εσπειραμένου σωληναρίου. Οι μικρολάχνες είναι βραχείες σε σχέση με το μέγεθος του κυττάρου, στοιχείο που τις διαφοροποιεί από τους κροσσούς, και καθιστά δύσκολη τη παρατήρησή τους μεμονωμένα με το κοινό φωτομικροσκόπιο. Αντίθετα, συνολικά εμφανίζονται ως γραμμωτή ή ψηκτροειδής παρυφή στην επιφάνεια των κυττάρων.

Με το ηλεκτρονικό μικροσκόπιο παρατηρείται ότι ο κυτταροσκελετός της μικρολάχνης αποτελείται από μικρονημάτια ακτίνης τα οποία εισέρχονται στο τελικό υμένιο, μια εξειδικευμένη δομή, που αποτελείται επίσης από ακτίνη και που βρίσκεται κάτω από την κυτταρική επιφάνεια. Η κυτταρική μεμβράνη που καλύπτει την μικρολάχνη συνδέεται με ειδικές γλυκοπρωτεΐδες της κυτταρικής επιφάνειας και με ένζυμα που συμμετέχουν στη διαδικασία απορρόφησης( Εικόνα 1 ).

Ένας ειδικός τύπος μικρολάχνης, ιδιαίτερα επιμηκυσμένης είναι ο στερεοκροσσός, ο οποίος παρά το δεύτερο συστατικό του ονόματός του δεν έχει καμία σχέση με τους κροσσούς, εφόσον διαθέτει κυτταροσκελετό ακτίνης. Οι στερεοκροσσοί αποτελούν γιγάντιες μικρολάχνες και βρίσκονται στο επιθήλιο της επιδιδυμίδας καθώς επίσης στον κοχλία του έσω ωτός, όπου αντιπροσωπεύουν τις αισθητικές αποφυάδες των τριχωτών κυττάρων( Εικόνα 2 ).