Μάθημα : ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ & ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΙΑΤΡΙΚΗ

Ο Μίλαν Κούντερα, στο βιβλίο του ''Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι‘’, περιγράφει, κάποια στιγμή, εκείνη την κατάσταση, όπου ο Τόμας καλείται να υπογράψει μία δήλωση συμβιβασμού, με το Ρωσικό καθεστώς, στην Τσεχία. 

Λέει λοιπόν, ότι ο Τόμας, έβλεπε δύο ειδών ανθρώπους, που και οι δύο του χαμογελούσαν φιλικά, συμφωνώντας, ως προς το να υπογράψει.

Οι μεν, ήταν αυτοί που είχαν υπογράψει μία παρόμοια δήλωση, και χαίρονταν που και ο Τόμας θα γινόταν ένας από αυτούς, κάνοντας περισσότερο υποφερτή, την ταπείνωση που ένιωθαν για τον συμβιβασμό τους,    

και οι δε, που ποτέ δεν είχαν υπογράψει κάτι παρόμοιο, είτε επειδή δεν έτυχε να τους ζητηθεί, είτε επειδή κάπως το αρνήθηκαν, και οι οποίοι χαίρονταν στην ιδέα, ότι άλλος ένας, ο Τόμας,  θα ταπεινωνόταν, κάνοντας τους να αισθάνονται τον εαυτό τους, όλο και πιο σπουδαίο αντιφρονούντα και σπάνιο ηθικό ήρωα.

Ο Τόμας δεν συμπαθούσε κανέναν από τους δύο, γιατί το ίδιο το πρόβλημα της υπογραφής ή όχι της δήλωσης, αυτό, δηλαδή, που τους χώριζε σε δυο μεριές, όπου η κάθε μεριά πάσχιζε να αυτοδικαιολογηθεί στην άλλη, δεν είχε να κάνει με την ουσία της ζωής του, έτσι όπως ο ίδιος, την είχε προσδιορίσει, από πολύ νωρίς. 

Το έβλεπε ως άλλο ένα, από αυτά τα φτιαχτά προβλήματα, τα επί τούτου διλήμματα, που κατασκευάζονται για να εξαντλούν ψυχές, και να φαίνεται ότι, για κάτι αγωνίζονται, ότι κάτι συμβαίνει, ότι κάτι έχει σημασία,  όταν, στην πραγματικότητα, τίποτα δεν συμβαίνει και όλα απλώνονται παγωμένα. 

Πως το είχε πει ο Νίτσε, στον Ζαρατούστρα του ;

(..το λέω με δικά μου λόγια...) έριξε μία ματιά στην Αγορά και απομακρύνθηκε, από τα ναι και τα όχι της.  

https://shorturl.at/SAoKf